Ik kromp ineen toen het luide gerinkel door de gang galmde. Ik had de vaas gelukkig nog net overeind kunnen houden. Ik slaakte een zucht, waarom deed ik dit? Hij zou toch nooit voor me vallen, waarom deed ik dan zoveel moeite?! Langzaam ik mijn tocht verder...
We waren op schoolreis, ergens in het noorden van Engeland. Het was 1u snachts en ik was opweg naar de jongens-slaapzaal of eerder gezegd jongens-slaapgang (onze school had genoeg geld om aparte kamers te voorzien, vermits we bijna allemaal uit rijke families komen...) Ik liep langzaam op mijn tippen en wreef een blonde lok uit mijn gezicht, ik haate blond haar maar mocht het niet kleuren van mijn ouders... ik heb nooit gesnapt waarom, zo konden ze me toch makkelijker van mijn zus onderschijden? (hoewel dat niet persee nodig was omdat ze toch altijd half-dood in haar bed bleef liggen...) Ik schudde mijn hoofd.
Endelijk kwam ik in de jongens-gang. Nu opletten! Als ik hier betrapt werd was ik nog lang niet jarig... Kamer 1, kamer 2, ... Het duurde verbazend lang voor ik bij kamer 13 kwam. Eenmaal voor de deur hield de angst me tegen. Wat als hij nog wakker was, of wat als ik hem wakker maakte?!!! Ik slikte, dat wou ik liever niet te weten komen. Ik ademde ik en zamelde al mijn moed bijeen, er was nu geen terugkeren meer, ik moets verder! Langzaam opende ik de deur...
Ik smolt bij het zien van zijn vredig slapend gezicht. Zijn warrige haar hing voor zijn ogen en hij ademde rustig in en uit. Hij snurkte niet, daar was hij te perfect voor... Ik beet op mijn lip terwijl mijn blik op zijn lippen bleef rustten. Wat nu? Gewoon blijven staren was geen optie maar... ik durfde niet bij hem te komen liggen, misschien werd hij wel wakker en... wel hoe zou je zelf reageren als er plots iemand in je bed ligt? Hij gaf een geschrokken kreuntje (waarschijnelijk en slechte droom) en er kwam een frons op zijn gezicht... Waar zou hij over dromen? Zou het over zijn moeder gaan? Hij was veel veranderd sinds ze gestorven was, hij was kouder en afstandelijker geworden... minder zelfverzekerd. Ik keek hem vol medeleven aan, kon ik maar iets doen om hem op te vrolijken... Hij kreunde nog eens en zijn gezicht verkrapte, alsof het brak, de frons veranderde in een traan. Zonder na te denken veegde ik die van zijn wang... O Laurent. Hij voelde het en nam dankbaar mijn had vast. Zijn plots aanraking sidderde nog na toen ik geschrokken mijn hand terugtrok. Was hij wakker?
Toen hij weer rustig begon te ademen leek ik gerustgesteld. Ik moet me gewoon stilhouden, dan zou hij niets merken... Hij draaide zich om. "Zou ik het doen?" dacht ik bij mezelf, nu hij omgedraaid was kwam er heel wat plaats vrij, juist genoeg plaats voor... Ik hief het deken zachtjes op en stapte in het bed, ik schoof dicht tegen hem aan. Het voelde warm en comfortabel. Glimlachend sloot ik mijn ogen...
Plots draaide hij zich naar me toe, ik verstijfde. Zijn adem streek langs mijn neus, hij rook naar munt... Ik keek met grote ogen naar zijn lippen, die waren nog geen centimeter van me vandaan... De verschrikkelijke drang hem te kussen sloeg in als een comeet, mijn adem stokte. Nog steeds slapend kwam zijd arm in beweging, hij krulde om me heen en drukte me tegen zich aan (IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIP!!!!), mijn lippen raakte die van hem. Ik voelde zijn hartslag tegen mijn borst, zijn adem vulde mijn mond en vlinders vulden mijn buik. "L... laurent" de woorden die ik nooit tegen hem durfde te zeggen lagen nu op mijn tong, ik kuste hem terug. hij was nog aan het slapen en wist dus niet dat dit nu gebeurde, hij zou het ook nooit te weten komen, ik sloot mij ogen.
"... Je 't aime"
--------------------------Milla---------------------------
Algemene info.: Dit speeld zich af in het schooljaar voor het 'incident', Laurents moeder is net gestorven en zoals jullie al hebben gezien heeft Milla al een oogje op Laurent. In feite is ze al heeeeeeeeeeeeeel lang op hem verlieft, maar durfde ze het nooit te zeggen... tot hij haar beet. Milla heeft natuurlijk al veel durf van haar zelf maar de beet heeft die moed nog versterkt, of dat goed is... hangt er van af wat je mening is maar persoonlijk vind ik dat teveel moed niet erg goed is. Milla is 16 jaar oud en een aftreksel van de celgenoot van Luna, (remember?) Evil Evelle, een wereldberoemde dievegge en tegelijkertijd ik. (lang verhaal) Dus... met andere woorden is Milla de persoon die ik wil 'zijn', (inclusief het uiterlijk)
xxx Witequeen
