Ik staarde verdwaasd naar de lucht. Ik zuchtte. Waarom stond ik hier?! Ik was beter naar huis gegaan en had hem daarna gewoon gezegd dat ik het 'vergeten' was, dat werkte toch alltijd vermits mensen er toch al zo van overtuigd waren dat ik constand met mijn hoofd in de wolken zat! Maar nee, mijn stomme geweten was sterker dan ikzelf en vond het zo nodig om al mijn beloftes te houden! Ik balde geergerd mijn vuisten...
"Hallo? Earth to Saika?" riep Fred luid vlak naast mijn oor. Ik schrok op, ik had hem niet opgemerkt, te druk bezig met al mijn innerlijke stemmen uit te schelden... "O hey Fred, ik had je niet gezien" Legde ik beleefd uit en lachte mijn vriendelijkste gezicht op. Hij lachte verlegen terug. Waarom had hij me eigenlijk gevraagd om hier op hem te wachten? Hij had gezegd dat hij me iets belangerijks moest vertellen.... Ik negeerde de duizend antwoorden die mijn hoofd voor me bedacht en keek Fred vragend aan. Alsof hij wist wat ik daarmee bedoelde nam hij diep adem en begon met praten. "Saika... ik moet je iets vertellen" begon hij lichtelijk angstig, hij krabte gegeneerd in zijn lange krullende haar. "Ik... Ik denk dat ik... verlieft op je ben" Stotterde hij en draaide zijn rood aangelopen gezicht weg... Mijn houding bleef cool, ik had dit wel een beetje verwacht, het was niet bepaald onduidelijk geweest maar... het verbaasde me wel dat hij het lef gevonden had om het mij te vertellen. Zou ik...? Ik bekeek hem van top tot teen. Hij was lang, best gespierd en had zo'n oud rock kapsel dat veel op dat van Brian(May) leek... maar om eerlijk te zijn zag ik hem niet mer als een verre kennis, ik bedoel hij was vrienden met Tibo en Zero dus had ik wel al met hem rondgehangen maar, meer dan dat was hij niet, we hadden nouwelijks gepraat en ik wist eigenlijk niet meer dan zijn leeftijd en klas... "Kunnen we niet beter eerst vrienden zijn?" begon ik zuchttend, ik haatte afwijzingen en zeker als ik ze zelf moest doen, dus koos ik voor de omweggetjes... "Ik bedoel, Ik vind je best een aardig persoon maar..." vervolgde ik een beetje ongemakkelijk...
"NEEEEE!!!!" snoerde Fred me de mond, ik sloot geschrokken mijn mond, hij schudde wild met zijn hoofd, "Ik... Ik wil geen vriendschap!!!" Hij zette een grote stap dichterbij, "Ik wil... Jou!!!" Ik staarde als versteend voor me uit, ik wist niet dat hij zo zou reageren en had geen helemaal geen bedoeling hem zo van steek te maken... Hij zette nog een stap vooruit. "Ehm Freddie ik..." probeer ik lief te klinken, "Je hoeft echt niet zo..." Hij schudde zijn hoofd nog een keer, "Nee, nee, nee!!!" raasde hij door. Ik zette onwilekeurig een stap achteruit... Hij keek me met en ruk aan en zijn ogen keken me gevaarlijk aan. Voor ik het besefte greep hij me vast en trok hij me naar hem toe. "Dus je bent bang van me he?" Siste hij nijdig in mijn linkeroor. Mijn ogen werden groot van angst, wat was er mis met hem?! Eerst leek hij bijna te huilen en dan lijkt hij opeens een sriemoordenaar!!! "Fred... Calm down!" probeerde ik hem kleintjes te kalmeren en me uit zijn ijzeren greep te verlossen. Dat had ik beter niet gedaan... Hij trok me harder tegen hem aan, zijn vingers kleurden mijn schouders wit. "Ook al hou je niet van me..." Fluisterde hij zacht, "Ik zal je hoe dan ook krijgen" Hij beet zachtjes aan mijn oor, ik kromp ineen. "D... doe dat niet" zei ik haast met verstikte stem, zijn aanraking bracht zo'n siddering zich mee die deze situatie alleen nog moeilijker maakte. "Wat?" vroeg hij en gleed naar mijn mond, "Bedoel je dit?" Hij kuste me, zijn armen gleden naar mijn middel. Even verdoorfd liet ik hem doen...
Ik schrok op van het luide gerammel aan de fietsenstalling vlak achter ons, het gevloekdat daarna volgde ebte langzaam weg... Ik duwde Fred geschokken van me af, wat had ik...? Hij glimlachte triompfantelijk toen hij me losliet, ik keek hem kwaad aan. "Waarom lach je?!" barste ik uit, Hij grijsnde, "Omdat we gezien zijn natuurlijk" Ik keek hem onbegrijpend aan. "We zijn gezien, door je lieve vriendje dan nog wel " Vervolde hij zijn uitleg en keek nonchalant naar zijn vingers. Ik keek hem verstijfd aan, gezien... door wie? Was het Tibo, Zero? Toch niet... "Laurent?!" riep ik geschokt waarop Fred lachend antwoorde, "Jup, Zijn hart is gebroken... Hij is waarschijnlijk aan het uithuilen in zijn bed" Ik greep in mijn haar, o nee... wat had ik nu gedaan? Had hij me gezien? Zou hij... het aan iemand vertellen, misschien dacht hij.... "Ach kom, Don't stress..." Zei hij luchtig, ik keek hem bervloekend aan en rechtte mijn rug. "I'm not stressing out! In feite doet het me helemaal niets..." begon ik koeltjes, hij keek me ongelovig aan. "Het houd me in ieder geval niet tegen opm je hier en nu een blauwtje te geven!" snauwde ik in zijn arogant gezicht, hij leek wel Roger(taylor). Hij lachte. "Is dat zo?" vroeg hij spottend, hij zette een stap dichterbij, "Ik denk nochtans dat je dat niet gaat doen" Ik keek hem raar aan, "Wat Bedoel je daar mee?" vroeg ik verward en begon langzaam achteruit te lopen, hij volgde me... "Wel ik wil niets zeggen maar zover ik weet heeft nog geen enkel tegen meisje mijn scharmes op gekunnen" Hij knikpoogde flirterig en sprong vooruit waarop ik als aantwoord achteruit sprong, maar ik graakte niet ver, er zat iets in de weg... Ik keek naar hetgene dat mijn weg versperd had, een boom, hoe kon ik dat over het hoofd hebben zien? Fred zette zijn twee handen vlak langs me zodat ik niet kon ontsnappen, ik probeerde eronder te kruipen maar toe hij er ook nog zijn knieen bijzette kon ik geen kant meer op, ik zat vast...
"Pfft... welke sharmes?" probeerde ik me groot te houden terwijl ik een manier zocht om vrij te komen, mijn knie schoot naar zijn kruis. Hij ontweek die grijsend en boog zich naar mijn oor, "De sharmes..." Hij begon zachtjes mijn nek te kussen, pas nu besefte hoe dichtbij hij stond, mijn hoofd werd rood en ik voelde mijn temperatuur stijgen. Mijn adem kwam met schokjes en mijn lichaam kromp lichtelijk in elkaar bij elke aanraking. Ik wou niets liever dan hem stoppen en hem te zeggen dat ik hem haatte maar... ik leek niet in staat te spreken of zeg maar te bewegen... Zijn linkerhand gleed over mijn been terwijl de ander snel de de knopjes van mijn hemd openden. Shit! Dit werd echt gevaarlijk. Als laatste zwakke poging hief ik mijn handen op om hem weg te duwen maar toet mijn grote ongenoegen, bleven ze stil op zijn borst liggen... "Kut-lichaam!!!" Vloekte ik in mijn gedachten maar hield mezelf niet tegen toen mijn handen zich zachtjes om zijn nek krulden... Aangemoedigt door mijn oerdomme zet gleed zijn hand langzaam onder mijn plooirokje, verdomd schooluniform! Vloekte ik weer en wou zijn handen van me wegslaan maar mijn lichaam hield al lang geen rekening meer met wat mijn geest wilde... Mijn handen grepen in zijn haar en trokken hem naar me toe, Hij keek verrast op en ik voelde dat ik nog roder werd maar ondanks de gene slaagde ik er niet in om weg te kijken... Zijn ogen, ze hadden zo'n warme chocolade kleur... Ik voelde zijn gespierde rug onger mijn handpalmen en zijn warme adem op mijn huid, hij rook naar koffie en sigaretten... Net als mijn adem stokte de zijne ook, het was net alsof we elkaar voor het eerst zagen. Wat was dit? Waarom voelde ik me zo...? Langzaam en voorzichtig boog Fred zich naar me toe. Plots had ik de verschrikkelijke aandrang hem te zoennen, en hard. Mijn hartslag versnelde en mijn keel voelde droog, voor een fractie van een seconde leek de tijd stil te staan...
Ik viel aan, als een leeuwin die zich op haar verse prooi stort. Ik drukte mijn lippen wild tegen die van hem. Hij kuste gretig terug. Ik stond niet meer, nee, ik was lettelijk op hem gesrongen, zijn sterke armen (en de boom) voorkwamen nu dat ik viel. "F..fred..." kreunde ik en drukte mijn lippen op zijn mond, ik was vreselijk, ze zouden me een slet noemen als mensen dit zagen... Ik rukte zijn hemd open en onze tongen hielden een gevecht op leven en dood. De vlinders in mijn buik wouden niets liever dan ontsnappen en naar hem toevliegen om hem daarna helemaal op te peuzelen... Ik was een beest, dat wist ik al heel erg lang maar deze prooi bleek nog erger te zijn dan ikzelf, hij drukte me hard tegen de boom... Fred... Vele mensen hadden me gezegd dat echte liefde voor de kus komt maar dat gield niet voor mij. Mijn liefde kwam pas na de kus.
--------------------Saika en Fred------------------
Algemene info: De Saika uit dit boek is 16 en een afspiegeling van mezelf, de manier waarop ik wil overkomen... ze is dus niet mijn echte zelf want ik... ben saai. Ze heeft intussen al een heel eigen verhaal (zie march of the black queen) en is dus de reencarnatie van Freddie mercurie, (Just so that you know) Fred is 18 en een mengeling van alle andere musicanten van de band Queen, hij heeft de looks van Brian, het instrument van John (En de mysterieuse uitstraling) en... het Play-Boy caracter van Roger. Dat alles schuild onder de naam 'Fred' (afgekorting van Freddie) Dus in feite de perfecte match maar spijtig genoeg heeft hij ook nog wat van zichzelf, jaloesie. Daar ging het verkeerd... Jammer :(
xxx witequeen
