Zonnenschijn scheen op mijn oogleden... ik haalde die adem en opende dan mijn ogen... Luna zat samen met mij tegen de muur op mijn kamervloer, recht tegenover het raam... mijn armen lagen om haar heen. Ik fronste... Wat was er gebeurd vannacht? Ik zocht in mijn hoofd naar enige uitleg... Ik zuchtte, nu wist ik het weer... Ik was wakker geworden van een zacht geschuifel in de gang en onmiddelijk uit mijn bed gesprongen. Luna had geprobeerd weg te lopen maar ik was haar voor, ze had tegengestribbeld en... wel ik was moe en wist niet echt wat ik deed dus ja... Ik had haar gebeten... (Natuurlijk om haar in toom te houden -_-) ... Ik voelde haar huid onder mijn lippen, langzaam hief ik mijn gezicht op om te zien hoeveel schade ik haar had aangebracht.... Het zag er niet al te best uit maar zo te zien had ze niet veel bloed verloren.... Met andere woorde was ik dus dit keer heel zuinig geweest... of was ik gewoon te moe om nog meer te drinken... Kreunend werd ze wakker. Ze verstijvde meteen toen ze mijn borstkas tegen haar rug voelde. "Laurent?" vroeg ze met een anstig stemmetje. Ik grinnikte, "ja liefje?" fluisterde ik sarcastisch vlak naars haar oor. Ze huiverde toen mijn adem haar huid streelde, "Wat is er gebeurd?" vroeg ze met een stem die zo onschuldig klonk dat ik mijn best moest doen om niet "Ouh!" te roepen. Ik omhedsde haar harder, "Niets mijn lieve Luna..." mijn lippen gleden over de bijtplekken in haar nek, weer huiverde ze. Ik wist dat dit een leugen was en zij mischien ook maar ik had het gevoel dat we er beter niet meer over zouden praten... Langzaam liet ik haar los en schoof haar van mijn schoot, ik stond recht. Samen gingen we naar de keuken...
Cira geeuwde luid. Ik staarde dwaas naar mijn spiegelei en keek toen naar de keukenklok... 1u 's middags, we hadden lang geslapen... Luna keek me aan, haar kristalbauwe ogen lichtte op in het daglicht... Haar blik gaf vele emoties weer die me nu onduidelijk waren. Ze keek weg en nam nog een hap van haar eitje. Mina (die zoals altijd was blijven slapen) ging zuchttend met haar hoofd op de tafel liggen, "...Wat een nacht was dat gisteren zeg... waarom ben je eigenlijk zo vroeg weggegaan Laurent?" zei ze naar mij toe. "Ach... had geen zin meer in dansen... Sorry" geeuwde ik verontschuldigend en nam een klein hapje van mijn ondbijt... Ze pruilde, "En ik wou nog zo graag met grote boer dansen... Pfff!" Cira keek haar donker aan, ik wist dat dat niet zou hebben gemogen als het aan haar had gelegen... ze streelde haar kat en greep haar pop strakker vast, "Mina... zal ik je naar je huis brengen want het is hier anders toch maar saai... niet?" zei ze tegen haar vriendin. Mina keek haar boos aan en sloeg toen haar handen over elkaar, "Het is hier leuk genoeg met grote broer Cira... ik hoef niet weg!" zei ze op rebelse toon... Cira keek haar moordend aan en zei keek vlammend terug... Na een tijdje gaf Mina het staargevecht op en ging mee met Cira naar haar huis...
Mijn telefoon rinkelde... Luna stond boven te douchen en ik zat voor de tiende keek eenzelfde zin te lezen in mijn boek dat ik voor Engels moest lezen... Ik nam op. "Hallo?" vroeg ik aan de persoon die me had opgebeld. "Hallo! Spreek ik met Laurent?" Saikas stem klonk vroolijk. "Ja... hey Saika hoe gaat ie?" vroeg ik een stuk opgewekter dan eerst. "Goed hoor... ik ben net terug van mijn vakantie met Fred dus ik dacht om eens met je af te spreken als dat kan..." Mijn gezicht lichtte op van haar onverwachtte voorstel... "Natuurlijk kan ik! Wil je naar mij komen of moet ik bij jou?" zei ik enthousiast. "Als het niet erg is wzou ik het liever willen dat jij naar mij komt... is dat oke?" vroeg ze me poeslief... "Ok! Als je me aub je adres vilt geven dat kom ik naar je toe..." Zei ik popelend om haar te zien. Ze vertelde me haar adres en verbrak de verbinding nadat we afscheid genomen hadden... Ik schreeuwde het uit van geluk. (Eerlijk gezechd snap ik niet zo goed waarom ik dat deed... Was ik nu verliefd op haar ofzo?) Plots hield ik op... Ik was Luna vergeten! Ik spitste mijn oren... geen geluid. Snel spurtte ik naar boven... Ik had het kunnen weten, de badkamerdeur stond open en mijn raam ook. Haar kleren waren meegenomen en ze was verdwenen.... Het enig dat ze achtergelaten had was een briefje...
Liefste Laurent...
Bedankt... voor alles. Je hebt me gered en meer dan dat...
je hebt me weer opweg geholpen naar een beter leven...
Ik ga terug naar mijn ouders en zal proberen me te verzetten tegen mijn vader...
Ja Laurent... Ik heb net een vader zoals jij... maar deze keer zal ik vechten!
Tot snel... Laurent
Luna
