Ik opende mijn ogen. Het zonlight scheen fel door de gordijnen van mijn slaapkamerraam. Ik draaide me om om mijn wekker te bekijken. 10:12u... Ik fronste mijn wenkbrouwen, had ik nu echt zo lang geslapen? Mijn denken werd verstoord door een geluid... Gemompel, het kwam van beneden. Hadden we bezoek? Ik stond op en ging voor mijn spiegel staan, hij hing aan de rechterdeur van mijn kleerkast. Ik bekeek mezelf. Mijn haar lag overhoop en mijn T-shirt en boksershort waren verkreukt... Snel trok ik een Jeansbroek en een hemd met ruitjes aan en haalde haastig een hand door mijn haar. Toen ik er acceptabel uit zag liep ik mijn kamer uit, opweg naar het gemompel. Ik bleef abrupt staan toen ik de stemmme herkende, De Loizoux! Ik probeerde suptiel weer de trap op te klimmen maar het was al te laat...
"LAURENT?!!! Hey meiden, ik denk dat Laurent wakker is!" Riep de overenthousiaste Anne luid. Ik kneep gefrustreert mijn ogen dicht en liet mijn schouders hangen. Langzaam liep ik de keuken binnen. Cira, Mina, Anne, Milla en None zaten allen rond de keukentafel. Ze keken me aan. "Hey..." zuchtte ik verslagen en ging erbij zitten. Even werd het helemaal stil... maar na pepaalde tijd gaven ze het op. "LAURENT!!!!" barsten ze los. (Serieus?) De Loizoux omhelsde me, Mina werd door mijn zus in bedwang gehouden en Anne glimlachte vrolijk. "Pfff..." dacht ik, "is een dagje zonder meisjes misschien te veel gevraagd?!" Ik duwde de tweeling beleefd weg en begon aan mijn ombijt dat al voor me stond. Ze keken allen gefasineerd toe naar... hoe ik at... Dit begon echt eng te worden, wat was er nu zo speciaal aan me? (Wel... behalve dat je knap, bloed drikt en van adel bent helemaal niks Laurent... ;)) Ik zuchtte. Toen ik klaar was met mijn ondbijt stond ik op. "Laurent?" begon None. Ik keek haar dreigend aan, "Wat?!" vroeg ik geergerd. "Ehm... we vroegen on alleen af of je mee met ons naar de stad wilt..." viel Milla in. "Ja! We hadden het er net over, het zou een leuk uitstapje kunnen worden!" zei Mina opgewekt. Weer sloot ik mijn ogen, "Nee" was mijn harde antwoord. "Maar..." zeiden ze in koor (Behalve Cira dan... want gelukkig had die een hekel aan me) "NEE!" barste ik uit, "Nee is nee! hoe vaak moet ik het jullie nog zeggen voor jullie me MET RUST LATEN?!!! Ik bedoel jullie zijn me al de hele vakantie aan het STALKEN!!! ik hijgde nog na van mijn uitbarsting toen Milla haar han op mijn wang legde. "Laurent je hoeft echt niet..." Ik snoerde haar de mond. "Weet je wat?" begon ik op een lichtelijk sarcastisch maar wel poeslief toontje, "Waarom gaan jullie niet zonder mij? Een leuk meidenuitstapje zou toch zo fijn zijn!" zei ik met gespeelde enthousiasme, "Trouwens... ik was eigenlijk al van plan om met mijn 'mannelijke' vrienden af te spreken... dus als jullie het niet erg vinden..." Ik liep de trap op en nam mijn mobieltje... Het was opslag stil geworden, iedereen was met stomheid verslagen...
Ik liet me op mijn bed vallen en tiepte Tibos nummer in... "Hallo?" klonk zijn vertrouwde stem. "Hey Tibo! met Laurent hier... zou ik je iets mogen vragen?" vroeg ik vriendelijk.
"O hey! Natuurtlijk mag dat, wat is het?"
"Ik vroeg me af of we eens met z'n allen naar de stad zouden kunnen gaan..."
"O goed iedee! Ik kan al zeker... zal ik het Zero alvast voor je vragen dan moet jij alleen nog de anderen doen."
"Ok! Bedankt... zullen we dan maar om 2u aan het park afspreken?"
"Jup! Prima voor mij! Tot dan, BYE!" "Bye!" zei ik en verbrak de verbinding... Ok als dat goed was waren er dat al twee en nu moesten David en Fred nog... Ik aarzelde bij Freds naam, waren we nog wel vrienden? Ik belde David op...
"Joe!" groette hij, ik hoorde luide DUP-STEP op de achtergrond.
"Hey! 't is me Laurent, 'k bel eve voor af te spreken met Tibo en Zero om 2u" (Ik paste mijn spreektaal aan als ik het tegen hem had)
"Ah! Laurentekke... da's goe, 'k heb toch nie echt iets te doen dus... ja!"
"Goed da's dan geregeld! Bye!" Hij verbrak de verbinding. Goed! En nu Fred nog!
Toen hij opnam klonk het alsof ik hem had wakkergebeld (En volgens mij was dat ook zo...) "Ja?" groemde hij slaapdronken.
"Hey, met Laurent! Ben je vrij deze namiddag?"
Ik hoorde hem over zijn hoofd krabben en luid geeuwen, "Neuh... ik ben nog steeds aan de zee, sorry gast"
Mijn opgewektheid veranderde in jaloesie, "Ben je nog steed met haar aan de zee?" vroeg ik kil.
"Ja..." was zijn behoedzame antwoord, hij was er zich duidelijk van bewust dat ik niet in de juiste stemming was.
"NOG STEEDS?!!! WAT DOEN JULLIE DAAR ALLEMAAL?!!!"
"Shttt!!! stil! Ze slaapt nog klojo!!!!"
O.. en hoe wist hij dat? was ze op de bank aan het slapen of sliepen die twee misschien in hetzelfde bed?!!! ik slaakte een zucht, "Goed dan... ik laat je zijn... Tot school dan maar..."
Zijn "Bye" werd afgebroken toen ik mijn mobiel dichtklapte... Ik haatte die gast!!!!
