"Ik denk dat ik de oplossing gevonden heb!" Ik keek Saika geschokt aan, zo snel al? We waren nog maar een dag aan het zoeken naar een oplossing om van mijn verslaving af te komen! "Nu al?" vroeg ik verbaasd. Ze knikte trots en speelde nonchalant met een van haar bruine pijpenkrulletjes... "De perfecte oplossing is..." begon ze, ik keek haar vragend aan, ze ging verder... "Een andere verslaving!" Mijn wenkbrauwen gingen de hoogte in, "Wat?! Maak je nu een grapje?" vroeg ik met een hoog ongelovig stemmetje, ze sloot haar ogen... "Ik maak geen grapje hoor! Je moet gewoon iets vinden om je van al dat bloed af te leiden!" zei ze vrolijk, ze huppelde rond een boom... We waren naar haar huis aan het wandelen en kwamen net voorbij een klein parkje. Ik proestte het uit, "Denk je echt dat dat zal lukken?!" vroeg ik schaterend aan haar, ze glimlachte, "Dat ligt toch voor de hand Laurent, probeer tenminste eens voor je me tegen begint te spreken" ze knipoogde en nam mijn hand... ze gaf me een kneepje en trok me mee het park door...
Ik kon maar geen slaap vatten die avond... De woorden van Saika spookten in mijn hoofd. Dat kon toch niet de juiste oplossing zijn? Of toch? Ik wist het niet meer... Gefrustreerd draaide ik me voor de zoveelste keer op mijn zij. Ik keek recht in de spiegel op mijn kastdeur, mijn donkerrode ogen glinsterden in het donkerblauwe avondlicht, ze keken me vragend aan... "En wat denk jij?" vroeg ik aan mezelf. "Pff... Geen idee..." begon slechte-ik, "Ik denk persoonlijk dat het niet zal lukken... niets kan mijn sussen behalve bloed... dat is het enige dat ik lust" verduidelijkte hij me, Ik zuchtte... "Hmm misschien heb je gelijk maar...." mompelde ik. "Ga je je nog steeds proberen?" vroeg hij me, wetend wat ik dacht. Ik knikte en draaide me weer om, "Proberen kan geen kwaad... dus ja, proberen zal ik" sloot ik ons gesprek af....
De volgende dag, weer een schooldag... Ik schreef zuchttend het woord 'Herhalingsles' in mijn agenda, we hadden dat woord al zo veel in ons boek geschreven dat ik er haast ziek van werd... Pff... ik haatte school. De leerkracht begon te spreken maar maar de helft van haar woorden drongen tot haar door, ik liet mijn hoofd op mijn bank rustten. Tibo, die voor de verandering eens naast me zat deed hetzelfde. Hij speelde wat met zijn balpen en zuchtte van verveling, Ik sloot mijn ogen... Voor ik het wist was de les gedaan, Tibo maakte me wakker, "Man! Je hebt de hele les geslapen!" zei hij me toen we door de gang liepen. "Heefd de leerkracht het gemerkt?" vroeg ik geeuwend, hij schudde zijn hoofd, "Ze keek geen moment achter haar terwijl ze het bord heeft volgeschreven..." Ik zuchtte, Hoveel heb ik gemist?" vroeg ik onverschillig. "Geen zorgen... Ik heb het allemaal neergeschreven voor je" stelde Tibo me gerust, hij gaf me de bladeren, ik nam ze aan... "Shit!" vloekte hij. "Wat?" vroeg ik toen ik de papieren in mijn rugzak stopte. "Papercut..." zei hij en blies op zijn wijsvinger, ik begon te lachen. Tibo keek me boos aan, "Niet lachen!" zei hij op zo'n superschattige ik-schaam-me-dood stem waardoor ik nog harder moest lachen... Hij pruilde. Toen ik klaar was met lachen keek ik hem aan, "En bloed het?" vroeg ik glimlachend, hij knikte. Ik zette automatisch een stap achteruit, zijn ogen werden schroot, "AAAAAAAAAAAH blijf uit mijn buurt!!!" riep hij opeens heel luid... Idereen keek ons aan, ik voelde me klein worden... Plots ving ik een geur op. "IIIIEW!" riep ik luid, ik kneep mijn neus dicht. Tibo keek me verward aan, "Wat?!" vroeg hij me hoge stem. "Is dat de geur van je... bloed?" fluisterde ik, nogsteeds met mijn neus dichtgeknepen, Hij keek me geschrokeerd aan, "Ja... Ga je niet...?" stamelde hij verward. "Man! Je bloed stinkt!!!" stootte ik uit, "Aaaah vreselijk!" Hij keek me gekwetst aan, "Wat?" vroeg hij triest, "Mijn bloed... Vies?" Ik knikte, "Sorry!" riep ik en sprintte zoveel mogelijk bij hem vandaan...
