ROOD

flashback

Ik stapte de auto uit... het was een prachtige zomerdag, de dag van de nieuwe generatie Orions... Ik was vier jaar en had nog nooit eerder kennis met de andere Orions gemaakt. Mijn moeder had me gezegd dat ze wat ouder waren dan ik omdat ik een laatkomertje was, ze lachte lief naar me en nam mijn kleine handjes vast... "Laurent, vandaag ga je veel vrienden maken, je hoeft niet verlegen te zijn hoor... goed?" Ik knikte en liep samen met mijn vader en moeder het grote kasteel in...

"Bonjour!" zei een meisje met rost haar tegen me... ze stond enthousiast naast haar vaders been te springen... "Hallo Ik ben Edward... en dit zijn mijn vrouw en dochter, Josephine en Anne-marie..." stelde hij zijn gezinnetje voor, "prettig kennismaken Laurent..." hij keek naar mij, zijn gezicht zat vol met lachrimpels, hij leek me wel sympatique... De moeder had dik donker haar met een gouden glans...  "Eh... aangenaam" groette ik beleefd terug, Edward knikte tevreden en begon toen een gesprek met mijn ouders. Anne boog zich naar me toe, "Zin om wat rond te lopen?" fluisterde ze in mijn oor, ik keek haar raar aan, we mochten normaal gezien niet alleen door het kasteel lopen... "Komaan" drong ze aan en trok me mee naar de dichtstbijzijnde deur. We kwamen in een gigantische balzaal terecht, er stond een witte vleugelpiano aan de andere kant... Anne huppelde er naartoe... "Kun je ook spelen?" vroeg ze toen ze op het pianokrukje kauterde, Ik schudde mijn hoofd, "nee... ik speel wel viool" zei ik verlegen, iedereen van de familie moest een instrument spelen en ik wist maar niet waarom, ik speelde niet zo goed, ik  leusterde liever... "O! Viool mooi instrument!" klapte ze enthousiast, "Wil je horen wat ik kan?" vroeg ze lief. "Ok" antwoordde ik onwennig... Ze begon te spelen...

Ik schrok wakker, wanneer was ik in slaap gevallen?! Ik keek verward rond, de balzaal was leeg... In de verte hoorde ik dat er intussen meer mensen waren toegekomen... Ik stond op en liep naar de deur ik deed hem open... Dit was niet waar we vandaan waren gekomen, ik draaide me weer naar de deur toe maar die was al dicht, duwde, maar hij ging niet open... trekken hielp ook niet, ik pruilde, ik zou wel een andere weg naar mijn ouders vinden... Ik keek de kamer rond, het was een bibliotheek en nog wel en grote ook, langzaam liep ik naar het studeertafeltje. Het was allemaal prachtig ingericht, de boeken en boekenkasten gaven een warme stoffige geur vrij, ik snoof het genietend op... Plots hoor de ik iets... ik was niet alleen. Ik keek nar de plaats waar het vandaan was gekomen, er scheen een fel kaarslicht. Ik liep naar het licht en zag een jongen zitten, hij was ouder dan Anne, volgens mijn was hij 11 of 12... zijn haar was zwart en hing voor zijn ogen die fonkelde in het kaarslicht... Hij keek op. "O... hallo kleintje, hoe heet je" zei hij op een hebberige toon, hij keek me geinetresseerd aan... "Eh... Laurent meneer..." mompelde ik zwakjes, Ik keek me geamuseerd aan... "Ach je hoeft me helemaal geen meneer te noemen hoor, ik ben nog jong! Noem me maar Ricky" zei hij vriendelijk, ik knikte en keek naar het boek dat hij in zijn handen had... "Welk boek ben je aan het lezen?" vroeg ik nieuwsgierig toen ik de zeshoekige ster op de kaft zag. "O... ehm... ik vond hem op de laatste rij achteraan, dat donkere hoekje daar..." hij wees naar een donker hoekje,  "... toen ik hier voor het eerst was heb ik het meegenomen en nu is hij bijna uit dus..." hij hief zijn schouders op en haalde een klein flesje uit zijn broekzak... ik keek hem verbaasd aan. "Ik heb er veel uit kunnen leren... en er stonden vele recepten in..." legde hij uit, ik keek nog steeds vragend, hij draaide met zijn ogen, "In dit flesje bijvoorbeeld zit een drankje dat je zogezegd de macht geeft van een draak of zo... ik dacht dat dat wel cool was dus heb ik het gemaakt" hij haalde zijn schouders op, Mijn oogjes staarde hem bewonderend aan, ik dacht maar 1 ding... 'WOW!'... "Heb je hem al getest?" vroeg ik nog steeds bewonderend, hij keek me aan, "Ja..." antwoordde hij met een mistrieuse glimlach, "... wil jij ook eens proberen?" Mijn toen nog normaal-bruine oogjes werden zo mogelijk nog groter dan ervoor, "JA" riep ik enthousiast, Ik wou als 4 jarig jongetje niets liever! Met een grijns gaf hij mij het flesje, de rode vloeistof glinsterde gevaarlijk... Langzaam deed ik het dopje van de fles en hield hem weifelend voor mijn mond, Ik keek naar Ricky die me met een geniepige grijns bekeek, "Doe maar... je zal zien dat het werkt!" knipoogde hij aanmoedigend, ik keek naar het flesje en zette het aan mijn mond, ik nam een grote slok... Het smaakte naar ijzer en... iets anders, iets wat ik niet herkende, het brandde. Mijn zicht verdween en werd vervangen door de kleur rood, alles was rood... ik hoestte en viel op de grond, Mijn hoofd tolde en het rood werd doffer... Het laatste wat ik hoorde was zacht gegrinnik... 

Ik veerde recht. Nu wist ik het weer, mijn eerste kennismaking met Richard! Ik hijgde en wreef het zweet van mijn voorhoofd. Was dat drankje de oorzaak van... nee, dat kon toch niet? of wel? Duizend verschillende beelden flitsten door mijn hoofd... Ik wist niet meer wat te doen... maar waar ik mij het meeste zorgen om maakte was... wie Richard was... WIE IN GODSNAAM WAS RICHARD ORION?!!!!