Mijn wekker ging, ik kreunde... Het was ochtend en mijn hoofd was draaierig... Wat gebeurde er gisteren avond? Ik deed mijn ogen open, de zon scheen fel. Ik voelde iets zwaars op mijn borst liggen... veel zwaarder dan een deken... Ik schrok toen ik een andere ademhaling dan die van mij opmerkte, ik was hier niet alleen! Behoedzaam keek ik naar wat er op me lag... SHIKI?!!! Mijn ogen stonden wagenwijd open, hoe kon dit. Ik dacht terug aan gisteren nacht.... Maar ik vond niets! De avond hiervoor was helemaal uit mijn geheugen gewist... HOE KON DIT?!!! Ik keek nog eens naar Shiki... ze lag vredig te slapen, haar pigmentloze huid leek haast doorschijnend te zijn in de felle ochtendzon... Ik wreef verstrooid over mijn hoofd. Mijn hand verkrampte, ik voelde iets op mijn nek... Bijtplekken! O... dus dat was wat er gebeurt was... Ik was voor deze keer diegene die gebeten werd... "Shiki?" fluisterde ik stilletjes om haar wakker te maken, "wakker worden..." Ze deed haar rode oogjes open en geeuwde luid, "O... goeie morgen Meester... goed geslapen?" ze zat recht en gaf me een kusje op mijn neus. "Ehm... ik denk van wel... maar wat doe je hier eigenlijk?" vroeg ik haar verward. "Wel..." zei ze lief, "nu ik je gevonden heb zal ik altijd bij je blijven Meester... dat had ik je toch al gezegd of niet?" Ik trok mijn wenkbrauwen verbaasd op, "... Zou best kunnen maar ik denk niet dat dat mogenlijk is hoor Shiki..." Ze schudde haar hoofd, "Nee Meester... het is wel mogelijk... je zult zien, ik zal je geen last zijn, ik beloof het je... je zal niet eens merken dat ik er ben!" verzekerde ze me en nog voor ik kon tegenspreken was ze al verdwenen... "heh?" bracht ik nog verwarder dan daarnet uit, ik snapte er helemaal niets van... Ik stond op, "Goed dan... tijd voor een douche zeker?
Geschrokken hield ik mij handen voor mijn... (edele delen om het zo maar te zeggen) Wat deed ze hier? Was ik dan nergens meer veilig?!!! "SHIKI! Wat doe je hier?!!!" Ze lachte en bekeek me eens goed, "Hmm.. Lang niet slecht Meester, bravo!" keurde ze mijn lijf... Wat was er toch mis met dat kind? Eerst zegt ze dat ik niet eens zal merken dat ze er is en dan... verschijnt ze plots in mijn badkamer als ik net klaar ben met douchen?!!! "Shiki!" riep ik, mijn hoofd was waarschijnlijk zo rood als een tomaat, "Wil je alsjeblieft uit mijn badkamer gaan?!!!" Ze moest nog harder lachen om mijn paniekerige stem en knikte toen, "Goed... dan zie ik je straks weer Meester... dag!" en ze huppelde de badkamer uit... vloekend deed ik mijn kleren aan. Waarom gebeurden dit soort dingen alleen bij mij?! En... WIE WAS SHIKI EIGENLIJK?!!! "allemaal goede vragen..." zei een tweede stem in mijn hoofd, ik verstijfde, wie, wat, hoe, heh?!!! Had ik nu opeens stemmen in mijn hoofd?!!! "he he... wacht eens even, ik ben niet zomaar een stem... ik ben... wel hoe zou je me kunnen noemen..." Ging hij verder, "... Ik denk... slechte-jij?" hij gniffelde, "Als je dat tenminste een leuke naam vind... Laurent" Ik wist niet wat te doen of te antwoorden... De stem klonk net als de mijne, maar dan veel kwaadaardiger... Hij grinnikte weer... Langzaam gleed er weer een rood waas voor mijn ogen... "NEE!" riep ik en sloot mijn ogen... Ik deed mijn best om hem tegen te houden, maar dit deel van mij was sterker dan ik dacht... Hij nam over.
"Wat is er met jou gebeurt?" vroeg Zero aan me, hij keek me wantrouwig aan... Mijn ogen waren nog steeds rood en verder zat ik in tweestrijd met mezelf en 'slechte-ik'... "Helemaal niets Zero... Maak je maar geen zorgen..." zei ik op de hooghartige toon die ik altijd gebruikte als ik 'ROOD' was... Hij en Tibo keken me raar aan, ze wisten niet wat ze verder nog moesten zeggen, dit was veel te raar.... zowel als voor hun als voor mij. De bel ging... Ik ging naar de klas...
"Wow!" zei Saika, ze keek strak naar mijn ogen, "What happened?" Ik trok een grimas...We waren net samen naar de fietsenstalling aan het wandelen... Het laatste dat ik wou was dat zij me zo zou zien. "Geen idee..." biechtte ik op. Ik had ook werkelijk geen idee waar dit alles vandaan was gekomen, het was allemaal zo... Plots! Ze keek me bezorgd aan, "... Heb je zo'n dorst?" fluisterde ze me toe. Ik keek haar geschokt aan, hoe... hoe wist ze wanneer...? "Ehm... eerlijk gezegd..." Ik stopte in het midden van mijn zin... iets hield me tegen, "... Ja, heel erge dorst zelfs..." maakte slechte-ik mijn zin af... Rotstem! Hij gebruikte me! Saika keek me geschokt aan en keek toen naar de grond, we waren ondertussen al aan de fietsenstalling en stonden stil... "goed" zei ze na een tijdje, "Je mag... een slokje" Ze keek me vastberaden aan. Mijn mond viel open, meende ze dat nu? Ze wou het toch niet?!!! Saika trok de kraag van haar hemd naar beneden en wees naar haar nek, "Hier... neem maar... het zal je deugd doen..." Ik was met stomheid verslagen, "Nee... dat hoeft helemaal... Wel! Dankje, dat is uitermate... aardig van je Saika" Vormde ik mijn eigen woorden om... Het rood werd feller en nam mijn hele lichaam over, ik werd naar haar toe getrokken, er was geen tegenstribbelen meer mogenlijk... greetig nam ik haar vast...
