... Ik voelde een klein kneepje in mijn hand... ik keek op. Eindelijk! Ze was waskker. Milla lag op een ziekenhuisbed met een infuus in haar arm... zo eentje met een bloedzakje. Ze staarde me aan... ik keek terug. Ze deed haar mond open maar scheen er geen geluid uit te krijgen, ze sloot hem weer. Ze gaf me weer een kneepje, ik had al deze tijd haar hand vast gehad... tot ze wakker werd, dat was het eenige dat ik nog voor haar kon doen. Dit was mijn schuld. Door mijn schuld lag ze hier aan een infuus, te wachten op nieuw bloed... Ik haatte mezelf. "... Sorry" bracht ik uit, er rolde een traan over mijn wang... waarom was ik tog zo'n huilebalk?! Ze keek me meelevend aan... Waarom? Ik was niet degene waarover ze zich zorgen moest maken, dat was ze zelf! Ik wende mijn blik af en kneep mijn ogen toe, om mijn tranen af te weren maar dat werkte niet... het werden er gewoon meer en meer... Ik barstte in snikken uit, mijn mand kneep harder in die van haar... "Niet huilen..." zuchtte ze zwak, ik keek op, ze huilde ook. "jij bent niet alleen... Ik ben ook schuldig..." haar gezicht leek wel te breken, "... ik had je dit alles nooit moeten aan doen Laurent!" ze slikte, ik kreeg een brok in mijn keel... "Het sp... spijt m.. me ...Laurent!" zei ze luid. "Milla..." fluisterde ik, niet instaat luider te praten... We keken elkaar aan, we wisten dat we nu kiet stonden... Maar... op de een of andere manier vond ik dat ik het goed moet maken... op een bepaalde manier.... Zonder verder nog na te denken boog ik me voorover. Mijn lippen streken over haar betraande wangen, haar adem stokte... Ze streken naar haar mond... Ik gaf een klein kusje op haar lippen en trok me terug. Ze staarde me wezenloos aan, ik lachte grimmig.... "...Om je te geven wat je wou... zonder dat het bijna je dood word..." legde ik uit. Haar mond ston verward open, "...Be.. bedankt" zei ze vesuft. Ik stond recht, "Graag gedaan...Milla" zei ik voor ik de deur opendeed, "...Veel beterschap" voegde ik er nog aan toe en stapte de gang in...
"Eten is klaar!!!" riep ik naar boven. Anne was vertrokken op huwelijksreis naar... ergens in Zuid-Amerika... en ondanks ik haar feest zowat verpest had heeft ze me nog een groot afscheid gegeven... Maar ja, nu was ik weer de man des huizes... Cira en Shiki kwamen aan tafel zitten. Shiki, die hier nu wel leek te wonen bracht de laatste tijd veel met Cira door... Ze waren net zussen... De creepy-sisters... zoals ik ze vaak noem, keken me vragend aan, "What's for dinner broertje?" vroeg Cira ongeinteresseerd tegrwijl ze de kat van haar schoot schoof... Ik zette de pot op tafel, "puree met worst..." mompelde ik, Ze zuchtte, "Alweer boerenkost... ik wou dat Anne er was..." Shiki keek haar kwaad aan, haar rode ogen fonkelde gevaarlijk, "Zech zoiets niet Gothy! (Door haar uitgevonde bijnaam) ... Laurent is de beste kok van de wereld!" ze draaide zich naar mij en hief haar bord op, ".. en hij heeft ook zo'n goeie smaak... niet Laurent?" ze gaf me een knipoog. Ik grinnikte, ik vond het nog steeds fassinerend hoe een meisje van (ondertussen al) 6 jaar zich zo volwassen kon gedagen... werkelijk! Ik schepte haar puree op en vroeg toen Ciras bord...
-------------volgende dag (op school)--------------
"...Laurent...?" fluisterde Tibo, ik keek op. We zaten in een van de wijnige lessen dat onze klassen samen les hadden... "Wat?!" fluisterde ik terug, mijn blik rustte op de rug van de leerkracht om in de gaten te houden of hij ons niet opmerkte... Tibo nam een briefje, "... Saika zei me dat ik je dit moest geven..." hij schoof het door, ik nam het aan en las wat er op stond....
kom in de pouze naar me toe... ik zit in klas C013... kom snel... aub?
xxx Saika
Ik trok mijn wenkbrouwen op en keek naar Tibo, hij schudde zijn hoofd en hief zijn schouders op... Ik keek naar Saika... ze zat naast... niet naast Fred? Waar dan wel? ik keek de klas de klas rond... daar! Naast een van haar vriendinnen zat ze... haar hoofd rustte op de bank, haar haren als een beschermmantel voor haar gezicht... ze zag er niet erg gelukkig uit... Fronsend legde ik het briefje weg... Wat zou er mis zijn?
