Ze vloekte, "Zut! Kijk toch eens uit sukkel!!!" ze probeerde de vlek af te vegen. Hij werd alleen maar groter. Ik nam snel een servet en begon zonder er verder over na te denken haar vlek af te deppen. Meteen verkrampte mijn hand, (de vlek was op haar borst) en werd ik rood. None keek me kwaad aan, haar gezicht zag paars, "Merde!!!!" riep ze en stormde woest naar de WC. Bezorgd liep Ik haar achterna... Laurent keek ons geinteresseerd na.
Ze sloeg de deur voor mijn neus dicht. Ik stond voor de vrouwentoiletten, kon ik binnengaan? Mocht ik uberhoupt nog binnengaan? Ik keek peinsend naar de gond... Iemand huilde, het was stilletjes maar je kon het nog alltijd horen, "None?" vroeg ik bezorgd, ze hoorde me niet, de muziek was te luid. Ik keek vlug rond me en deed de deur dan snel open... Toen ik hem weer snel gesloten had keek ik de kamer rond. None stond voorovergebogen aan een van de lavabo's, ze snikte stilletjes en hield haar hand voor haar mond. Mijn hard brak, zo iets moois en breekbaars mocht niet zoveel verdried hebben. "None" Ze keek met een ruk op, haar grijze ogen gevuld met tranen. Haar blik veranderde, het werd kwaad... "Ga weg, dit is de meisjes WC!" snauwde een verborg snel haar betrande gezicht door weg te kijken. Ik kon niets terug zeggen, ze had gelijk... maar ik kon niet meer weg, zeker niet nu. "None ik..." zei ik en zette een stap naar haar toe. "Spreek mijn naam niet zo makkelijk uit, alsof je me al jaren kent sukkel!!!" riep ze kwaad, "En ga nu weg, ik hoef geen hulp van een vreemde!" ze veegde haar ogen af met WC-papier en deed daarna of ze haar make-up sheckte. Ik voelde me gekwetst, ze had weer gelijk, zij kende me nog maar een dag... maar ik, kende haar al veel langer. Ik droomde over haar. Simpele dromen waarin er niets gebuirde... In die dromen stond ze me altijd aan te staren terwijl ze een raaf vasthield en daarna vrij liet... Ik wist dat zij het was, ze moets het zijn! Ik kende haar al veel langer dan zij dacht! Ik balde mijn vuisten, "Ik ga niet weg, niet voor je me zegt wat ik verkeerd heb gedaan!" zei ik luid en liep met grote passen naar haar toe. Ze keek me met haat aan, "Je hebt helemaal niets verkeerd gedaan sukkel en ga nu weg!!!" ze duwde me van haar weg. Ik duwde terug, ik wou haar vastnemen, haar knuffellen, haar zeggen dat alles goed kwam, "Als ik het niet ben wat is er dan?" riep ik. "Niets!" riep None terug en duwde me harder. Ik werd hier onrustig van, straks kon ik me niet meer in de hand houden... "Er is wel iets, je huilde niet voor niets toch?!" dramde ik door en duwde harder. Ze keek me geschokt aan en werd rood, "Ik huilde niet!" snauwde ze, ik zag dat er nieuwe tranen kwamen. Ik had hier genoeg van, het was gedaan met de ontkenning hier, er moest nodig eens wat opgebiecht worden!
Ik duwde haar met al mij kracht tegen de muur, ze maakte een stikkend geluidje en ik liet haar meteen weer los, ze huilde. Zuchttend boog ik me voorover, "Luister, het spijt me als ik je lastigval maar eerlijk gezegd maak ik me echt heel veel zorgen om je..." fluisterde ik zachtjes. Ze snikte luid en knikte. Ik wref voorzichtig het haar uit haar ogen, "Huil maar niet, ik vind je ogen mooier als ze glinteren van blijdschap" Ze keek me aan met een verwarde blik, ik hief mijn wenkbrauw op... "Wat? Je wist toch al dat ik verlieft op je was of niet?" zei ik met een Duh-toontje. Haar ogen werden groot, bloozend keek ze van me weg. Ik glimlachte, "Maar je bent verlieft op Laurent is het niet?" zei ik lief. Ze werd nog roder en er stroomde nog een traan over haar wang, "... Hij wil me niet" zei ze met gebroken stem en haar gezicht werd weer triest. Ik keek haar meelevend aan, "tja! Het is niet leuk als de persoon die je leuk vind niet hetzelfde voor je voeld is het niet?" Ze keek me geirriteerd aan. "En trouwens, hoe weet je dat zo zeker? Het kan toch nog altijd dat hij ook van je houd?" merkte ik op. None schudde haar hoofd, "Nee, hij heeft zoveel meisje om hem heen die hem leuk vinden... hij zou nooit voor een nutteloze trut als ik kiezen" Ik knikte, "Mja... dat zou hij inderdaad nooit doen" zei ik doodserieus en grijnsde. "O jij...!" ze sloeg op mijn borst. "Ou!" riep ik speels in elkar gedoken, "Dat doet pijn hoor!" Ze grimlachte en sloeg me nog harder. "Ou!" riep ik dit keer gemeend, "Stop, dat doet echt pijn!" Ze moest lachen, "Wat ga je nu doen? Me straffen?!" giechelde ze, ik glimlachte tevreden... ik had haar tenminste even kunnen opvrolijken! Ik grinnikte met haar mee... Na een tijdje hield ik op, None keek op en merkte dat mijn gezicht weer serieus geworden was. "Hou je echt zo veel van hem?" vroeg ik aan haar, ze werd stil en keek naar de grond... Dit kon twee dingen betekenen, ofwel ja... of dat ze er geen antwoord op kon vinden. Zoals altijd ging ik uit op het beste en dat was het tweede... snel maakte ik gebruik van haar verwarring en boog me naar haar toe...
De kus was fantastisch... altans voor zolang het duurde. Niet kort daarna sloeg None me hard op de wang. Ze keek me vol walging aan toen ze haar mond afveegde, "Hoe durf je... zo gemeen" siste ze met ingehouden woede. Ik wreef over mijn pijnelijke wang, "Hoe bedoel je gemeen?" Ze keek weg, "Dit was mijn eerste kus..." Ik hou op met ademen, meende ze dat nu? "B.. ben ik je eerste...?" stotter ik ongelovig. Ze knkite, "Ja... en je moet..." ze keek me met rode wangen aan, "Hem meteen aan me teruggeven!" Ik keek haar onbegrijpend aan... Ze liep aarzelend naar me toe, alzof ze nog niet zeker was of ze iets moest doen of niet, maar toen ze voor me stond leek ze haar beslissing genomen. "Geef het alsjeblieft terug" vroeg ze en sloeg haar handen om mijn nek. "Alsjeblieft..." ze trok me naar haar toe... toen viel mijn frang. Mijn adem stokte terwijl ik voorzichtig mijn armen om haar heen legde. Er liep een traan langs haar wang, "Sorry Laurent" meende ik haar horen denken en toen... Kusten we.
--------------------- Zero--------------------
Algemene info: Tom, of beter Zero was het eerste personage die ik voor dit verhaal uitgevonden had, normaal gezien zou hij zelf het hoofdpersonaage geworden zijn als Laurent niet plots in mijn hoofd verschenen was. (So close Zero, soooooo close!) Hij is grappig en sarcastisch en vooral een goede vriend... maar ook al is het jullie waarschijnlijk nog niet opgevallen, heeft hij ook nog zijn mysterieuse kanten, hij laat je nooit meer weten dan nodig is en vertrouwd wijnig mensen zijn gevoelens toe. Verder heeft hij ook nog een kleine vorm van ADHD en moet hij daarvoor pillen pakken, als hij dat niet doet veranderd hij van rustige en sympathique gast naar wild en agressief, dus pas op None ;)
xxx Witequeen
