Minder dan een maand later...
"Pff..." zuchtte ik toen ik mijn das maar niet goed kreeg... Dat stom pak ook! Vanavond zou het trouwfeest van Anne en Harry plaatsvinden en ik... was de getuige. Weer een zucht, Milla keek mijn kant op en kwam naar me toe, "Lukt het niet Laurent?" vroeg ze aan me... Ik pruilde en lachte toen half, "Nee... ik denk van niet..." gaf ik toe, ze glimlachte. Ze trok mijn das goed en klopte me daarna aanmoedigend op de borst..."Je ziet er goed uit Laurent" merkte None op toe ze haar boek dichtsloeg, "Inderdaad Meester!" gaf Shiki haar gelijk.... Wel... sinds Anne nogal graag vrieden kiest die ook mijn vrienden zijn heeft ze.... zoal iedereen uitgenodigt dus... hier stond ik dan! "Ach" dacht ik, "Het is nog niet zo erg als de 'familie terug zien dus... ach ja waarom ook niet..." Ik schudde zuchtend mijn hoofd, waarom ik? Langzaam liep ik rigting de auto... die ons naar het huwelijk zou brengen...
"O... dus jij bent de getuige?" vroeg Zero droogjes aan me, hij stond voor me en had Nones hand vast... Want ja... ze waren namelijk een koppel. "Hmm... ja, leuk niet?" merkte ik met een sarcastische ondertoon op, hij knikte grijnzend... None trok voorzichtig aan zijn mouw en gaf het teken dat ze hem even wou 'spreken'.... zeker weer zo'n kusgesprekje. Nog voor ze helemaal uit het zicht waren kwamen de volgende koppels naar me toe... "En? Vind je het een beetje leuk hier?" vroeg Tibo op zijn gebruikelijk vriendelijke toon, hij had Mjueno bij zich... Ze keek me doordringend aan alsof ze me probeerde te ontcijferen... Ik viel ook wel heel erg op door mijn donkerrode ogen dus ja... "Ja hoor... jullie?" vroeg ik beleefd. Tibo deed zijn mon open maar zijn vriendinnetje was hem voor, "We hebben het erg naar ons zin... dank je" er leek een groene glinstering over haar haast zwarte ogen te glijden... Gehaast trok ze Tibo met zig mee... weg van mij. "Ehm... waar wast dat voor nodig?" vroeg ik, niet bepaalt tegen iemand anders dan mezelf... "Volgens mij mag ze je gewoon niet Dude..." antwoorde David die er al een tijdje bij stond, Jenny stond naast hem, haar haar had al wat van zijn natuurlijke donkerbruine kleur terug en ze bleek blauwe ogen te hebben in plaats van nep-groen... Ik keek David geirriteerd aan, ik hoefde zijn mening nu even niet te horen... Hij merkte mijn blik op, "... wel" hij hioef zijn schauders op, "... nog een feine feestdag he... Bye!" Hij liep weg... Was ik dan zo angstaanjagend of zo?! Ik sloot mijn ogen en schudde mijn hoofd... "Laurent?" Ik keek meeteen op toen ik Saikas stem hoorde... Ze stond recht voor me samen met... Fred. "Wel hey!" zei ik net iets te ongemeend... Maar gelukkig lachte ze ermee... Fred lachte niet, in plaats daarvan keek hij me met samengeknepen ogen aan... Hij heeft nooit geweten wat ik met Saika heb gedaan maar hij wist in ider geval dat het iets geweest was... Ik vond het niet erg... ik was al blij dat ik haar niet 'veranderd' had, ze was gelukkig haar oude zelf gebleven. "Heb je het een beetje naar je zin hier?" vroeg ik poeslief. "Ja... Leuk hoor zo'n bruiloft... vooral die hapjes!" lachte ze blij, ik lachte met haar mee... "O! Ik nodig eens gedag zeggen aan mijn vamilie..." merkte ik op, "zie je straks ok?" riep ik nog snel voor ik naar de grote zaal sprintte...
Ik kon mijn ogen niet geloven... Hij! De man uit het steegje van die ene nacht... Hij was het, zeker weten... Maar wat deed hij hier? Op de trouw van Anne?!!! En hij was ook nog aan het praten met het familiehoofd?!!! Ik balde mijn vuisten.... "HEY!" riep ik luid naar hem... de hele zaal keek me aan. Hij ook. "Lau...rent?" siste de man, hij vertijfde... Ik liep naar hem toe... Maar kennelijk wou hij niets met me te maken hebben, hij maakte zich snel uit de voeten. Ik volgde hem... maar het hielp niks, ik was hem kwijt... "SHIT!" vloekte ik luid, als ik hem ooit te pakken kreeg dan... hij zou er niet goed vanaf komen!!! Ik gromde...
"Hey!" zei Milla van achter me, "Rustig aan... je verknalt het feest..." Ik keerde me om, idereen stond me geschokt aan te gapen... inderdaad ik was het feest aan het verpesten... Milla zuchtte, "Kom maar even me naar buiten... om een beetje af te koelen..." ze keek me melevend aan... Ik zuchtte ook en knikte toen... het laatste wat ik wou doen is Annes feest bederven. Gevolgde door alle bliken liep ik met haar mee naar buiten...
