"Dus... wat gaan we nu doen jongens?" vroeg ik aan Tibo, Zero en David toen we onze hamburger ophadden. We zaten in de Mc Donalds en wisten niet wat te doen. Tibo dacht na, "Wel... we kunnen elkaar wat meer vertellen over onze levens..." zei hij weifelend. "Dude! Da is echt 't saaiste wa 'k ooit heb gehoord!" zei David luid. Zero grinnikte, "Ik heb er niets tegen... we hebben toch niets beters te doen op dit tijdstip." besloot hij.
"Ok!" zei Tibo opgewekt en hij begon. "Mijn vader is gestorven toen ik een jaar of 15 was... dus leef ik alleen bij mijn moeder.." hij wisselde een veelbetekenende blik met ons uit en we grinnikten, "...verder heb ik geen zussen of broers..." "Maar een vriendinnetje! dat heeft ie wel!!!" maakte Zero Tibos zin af. We schoten in de lag. "En nu ik!" besloot Zero, " Ik heb een volwassen broer en twee liefhebbende ouders... en zoals jullie al konden achterhalen is 'Zero' niet mijn echte naam..." hij liet zijn bekentenis geheimzinnig klinken, "Mijn echte naam..." hij keek de groep rond, "...is Tom!" hij sprak zijn naam uit alsof het een scheldwoord was, we keken hem teleurgesteld aan. "Zero... dat is tog geen lelijke naam ofzo? Ik bedoel we kunnen je nu gewoon ook Tom noemen toch?" zei ik. Hij keek me boos aan, "Ik haat uitermate gewone namen! En Zero is trouwens een welverdiende titel de Tibotje hier voor me bedacht heeft!!!" Hij wees naar zijn blonde vriend. Tibo knikte, " Omdat hij altijd nullen op zijn toetsen haalde -en nu nog steeds- heb ik hem naar zijn schoolresultaat vernoemd: Zero!" hij maakte een nulletje met zijn duim en wijsvinger. Ze grinnikten weer. "Ik nu!" bevestigde David verveeld, " Ik ben alleen... geen zussen of broers, mijn ouders zijn nog net zo verliefd als een puberent stelletje en... wel da's alles denk ik" We staarden hem vragend aan. "Wat?!!! 'k heb gewoon niet zo'n iteressant leven!!!" Ik hief mijn schouders op. Toen keken ze me allen verwachtigsvol aan... Ik begon te vertellen...
"Mijn zus heeft echt een gloeiende hekel aan me..." Zero schudde lachend zijn hoofd. "...Mijn vader lig overdag alltijd in een coma omdat hij teveel drinkt..." Tibo keek me bezorgd aan. "Mijn moeder is vorig jaar gestorven van borstkanker..." Ik keek naar mijn blikje cola..." en verder ben ik, of was ik van adel... ik ben mijn titel kwijtgeraakt" Ik keek op. Hun monden stonden open, ze keken me ongelovig aan... "Ik weet het... het is moeilijk te geloven maar het is waar..." Ik glimlachte waterig, "Ik ben een dikke loser!" Hoewel ik het al glimlachend had gezegd waren mijn ogen vochtig, ik had nog met niemand gesproken over wat er met mijn moeder was gebeurd... David maakte een plofgeluidje met zijn mond en schoof me toen zijn coffie toe, "Ik denk dat je dit meer nodig hebt dan ik Laury!" Tibo en Zero klopten me op mijn schouder. Ik glimlachte weer... waarom moest ik nu ook weer zo'n huilebalk zijn? "Ok... dat was dat..." zij ik om het naar een ander onderwerp te veranderen, "Vertel me eens wat over onze goeie vriend Fred..." Ik sprak zijn naam voekend uit. De jongens keken elkaar aan en begonnen toen behoedzaam te vertellen, "Wel ehm..." begon Tibo, "hij heefd een klein babyzusje van een jaar..." David keek denkend naar boven, "Zijn ouders zijn nog erg jong, volgens mij was zijn moeder een van zo van die tienermoeders Dude!" zei hij tegen me. "Twee rockers natuurlijk... zijn vader heeft zijn eigen bandje..." zei Zero een beetje trughoudend. "Vandaar zijn uiterlijk natuurlijk..." besloot ik schuddend met mijn hoofd. Hij was veel beter dan mij... Saika zou nooit voor mij gekozen hebben... bovendien is ook zooooooo dol op rock...
Tibo onderbrak mijn gedachtengang, "Laurent? Ken jij die meisjes?" hij wees naar een groep meiden die naar ons stonden te zwaaien. toen ik beter keek werd ik lijkbleek, ik slikte, "Ja... O mijn god waarom ik?" Anne,Cira, Mina, Milla en None liepen wild met de armen zwaaiend naar ons toe. Ik wou het liefst in mijn stoel wegzinken... "Laurent liefje! Wat toevallig dat we je net tegen kwamen!!!" zei Milla met gespriedde armen. Ze kwamen aan onze tafel zitten... "En... wie mogen deze jongedames wel wezen?" vroeg Tibo op charmante toon. Anne gaf antwoord, "Ik heet Anne, ik ben Laurents nicht en dit zijn Cira, Mina, Milla en None" ze wees iedereen om beurt aan. David knikte goedkeurend naar me en Zero stond te staren naar... None? Ik keek hem niet-begrijpend aan maar hij reageerde niet, hij had alleen nog oog voor None. Wel dit was mooi... Geergerd steunde ik op mijn eleboog.
"Hey jongens!" riep Mina opeens razendenthousiast, "Zullen we lekker samen uit gaan?" We keken haar raar aan. "Ik ken een leuke tent hier vlakbij, we moeten er echt naartoe!!!" De jongens en ik wisselde elk een blik uit, ze leken het blijkbaar goed te keuren... en voor ik het wist werd het feest....
