Ik kneep mijn ogen tot spleetjes om ze beter te kunnen zien.... Pff! Mijn kijkspot was niet echt goed uitgekozen... Ik consentreerde me op Saikas gezicht, ze zach er erg van streek uit. Fred stond tegenover haar en leek haar iets duidelijk te willen maken... Hij vuurde zijn woorden met wilde gebaren naar haar toe... Ze hadden ruzie... Ik balde mijn vuisten, dit was zo frustrerend... vooral omdat ik helemaal niet begreep waarom ik me hier zo'n zorgen over maakte... Waarom? Ik begreep mezelf niet meer... Maar toch bleef ik kijken... wat had ik anders te doen in de pauzes? (Ok... ik kon wat met mijn vrieden rondhangen maar bon...) Ik keek. Na een tijdje maakten ze het goed.... zoals altijd. Wat was eigenlijk het nut dan? Hadden ze hun probleem opgelost? Hadden ze wat bijgepraat? Of hadden weer niets opgelost zoals alle vorige keren?! Ik balde mijn vuisten bij het zien van hun omhelzing... en Saikas nog steeds trieste lippen die hem onzeker kusten. Wat hadden ze toch? Geirriteerd draaide ik me om en liep het schoolgebouw weer in...
"O nee..." zei Anne toen ze in de koelkast keek, "De melk is op!" Ik keek haar aan, "Ja en?" vroeg ik verveeld. "Wel... zonder de melk kan ik de saus niet maken..." begon ze. "hmm... en dan?" onderbrak ik haar, niet echt vragend achter haar mening. "... wel? Wat denk je?! Zonder de saus is het hele gerecht verpest Laurent!!!" zei ze geergerd, haar wilde vlammen-haar zwaaide aangstaanjagend heen en weer. Ik hief mijn handen verdedigend op, "He! Nu niet boos worden hoor... het is niet zo'n drama..." Ze schudde zuchttend haar hoofd... "Bon... ik stuur je naar de winkel" Ik schrok van haar plotse strenge uitstraling, ze was weer even helemaal de oude... "Ehm..." bracht ik aarzelend uit, haast bezwijkend onder haar ijskoude blik, "Ok denk ik..." Ik stond recht en schuifelde voorzichtig de keuken uit....
Zuchttend gaf ik de kassierster het gevraagde bedrag. Ze nam het aan alsof het toiletpapier was en wenste me nog een nie-gemeende goede avond. Ik liep de winkel uit. Waarom moest ik dit nu weer doen? Ik haatte dit! Ach ja... er was geen verranderen aan... Ik kwam aan een speelpleintje... zou ik er niet gewoon recht ddor lopen in de plaats van er omheen? Ik hief mijn schouders op en ging door het pleintje... Het was ontzettend stil, haast te stil... De straatlampen waren nog niet eens aan omdat ze dachten dat het rond deze tijd van het jaar toch al wat langer licht bleef... wat natuurlijk ook zo was als je het met de winter vergeleek maar... Ik voelde me toch niet zo op mijn gemakje in het schemerlicht... Ik versnelde mijn pas, hier klopte iets niet. Ik hield op toen ik zag dat ik toch niet de enige was in dit park.... Een klein meisje van een jaar of 5 zat op een schommel, Haar haast witte haren waren in twee schattige staartjes vastgebonden... maar haar huid was nog witter. Haar helrode ogen keken me lieflijk aan. Ze zag er heel schattig uit... maar samen met het bloed rond haar mond en op haar kleedje leek ze wel op zo'n caractertje uit een horrorfilm... en ik haatte horrorfilms.
"Meester?" vroeg ze op zo een vreselijk misplaatst onschuldig toontje. Ik keek haar verward aan, "Ehm... nee ik ben Laurent... dat is mijn naam dus..." Haar ogen lichtten op bij het horen van mijn stem, "MEESTER!!!" riep ze en vloog in mijn armen, "O meester... Ik heb je zoooo gemist!!!" Ze klom naar mijn nek. "Ehm... he wat?" stamelde ik verward, wie was ze? Druk begon ik in mijn herrinneringen te zoeken naar haar gezicht... Mijn ogen werden groot... Dit was Alba, mijn tweede slachtoffer. Ik had haar eerst niet herkend door haar plotselinge verandering van onschuldig naar koelbloedig... "Alba?!" riep ik luid van ongeloof. Haar blik werd boos, ze vond haar naam duidelijk niet zo leuk. "Meester... ik wil dat je me niet meer zo noemt.... Ik heet Shiki nu!" Ik schrok van haar felle reactie. Haar blik werd weer lief. Ik keek naar het bloed op haar lipjes..., "Wat heb je... gedaan?" vroeg ik lichtelijk bezorgd... "O..." zei ze, "Ik had gewoon trek meester is dat erg?" haar oogjes keken me onschuldig aan. Mijn mond hing een beetje open, "Drink je... ook bloed?" vroeg ik half verdwaasd aan haar. Ze knikte en wees naar een klein hoopje dicht bij de boom net achter de schommels... Toen ik beter keek zag ik dat het een jongetje was, ongeveer van haar leeftijd... Ze glimlachte, haar al van nature puntige tanden werden zichtbaar, "Hij smaakte echt heerlijk meester!" zei ze en likte haar lippen af. Ik verstijfde, eerst en vooral omdat dit echt ziek was en ten tweede door de de geur van het bloed... Ze zach het en glimlachte breder, "Heb je honger...?" vroeg ze meelevend, "Je hoefd je niet in te houden hoor" vervolgde ze toen ze zag dat ik mijn adem inhield... Na een tijdje zuchtte ze, "Oke... ik zal je wel een zettje geven..." Ze boog zich naar me toe en plantte haar kleine puntige tandjes in mijn nek. Mijn adem stonkte en versnelde toen, het deed pijn! Was dit wat al mijn slachtoffers voelden?! Ik probeerde te schreeuwen maar er kwam niets meer dan een paar stikgeluidjes uit mijn mond... Langzaam kwam er weer een felrode gloed voor mijn ogen,( dit was mijn niet zo kwetsbare ik), ik trok een grimas en rukte haar van mijn nek. Verward keek ze mijn aan. "Dat vergeef ik je nooit Shiki!" mijn stem klonk zo streng dat zelf zij in elkaar kromp, mijn glimlach werd boosaardig "... tijd voor wraak!!!" Ze slaakte een klein gilletje toen ik mijn tanden in haar nek boorde... het deed altijd meer pijn zonder mijn vampierengebit... Dat wist ik maar al te goed maar ... het was haar verdiende loon... Hmmm... verrukkelijk!
