Ik hield op met stappen. Een nieuwe sneeuwvlaag belandde in mijn gezicht... Ik keek op naar het gebouw dat zich nu recht voor me bevond, mijn nieuwe school. Mijn ogen vernauwden zich en er verscheen en klein glimlachje op mijn lippen. Dit ging leuk worden. Ik ging naar binnen, op weg naar het secretariaat. Zachtjes klopte ik op het glasraampje. De jongedame keek op van haar papieren en keek me over haar brilglazen aan. "Kan ik u helpen?" zei ze met een vriendelijke glimlach. "Jawel, ik ben hier namelijk nieuw en weet nog niet zo goed mijn weg hier... kunt u me misschien even informeren alstublieft?" Zei ik. Haar mond stond een beetje open, waarschijnlijk was ze nogal geschrokken van mijn spreken. Ze herstelde zich snel en zei vervolgens: "Maar natuurlijk, als u mij even wil zeggen in welke klas u bent aangeschreven?" Ik rechtte mijn rug en haalde nonchalant een hand door mijn haar, "In klas 5C neem ik aan..." zei ik naar het plafond starend. Ze was weer even vebijsterd maar stond weldra onmiddelijk op om mij naar mijn lokaal te bergeleiden.
Ik was blij met haar gezelschap, Ik bekeek haar van top tot teen. Ze was naar mijn schatten een jaar of 25 en zag er nog heel goed uit, haar blonde haar was halflang en was in een klein knotje gebonden. Mijn blik gleed naar haar nek, ik kon nog net de aandrang onderdrukken om mijn lippen af te likken... zo rank... Ze stopte. "Hier krijgt u uw eerste les... nog een leuke dag verder" zei ze en liep weg. Ik beet op mijn lip.
Het was stil toen ik binnen kwam, elke blik was op mij gericht. Ik groette de leerkracht die mij daarna beviel mezelf ook maar aan de rest van de klas voor te stellen en ging voor het bord staan. "Goede dag iedereen" begon ik, "mijn naam is Laurent Orion... ik zal vanaf vandaag in jullie klas zitten" Ik boog mijn hoofd, "leuk om jullie te leren kennen." Sloot ik af en wandelde naar de enigste stoel die nog vrij was. Eidereen begoen te fluisteren. De persoon waar ik nu naarst kwam te zitten was een meisje, haar huid had een lichte bruine tint en haar gezicht lag onder haar lange, chocola-bruine, statisch geladen pijpenkrulletjes verscholen. Ik draaide me naar haar toe.
"Hey" zei ik op mijn verleidelijkste toon waar ieder meisje rood van werd. Ze keek ongeiteresseerd op, haar rechter wenkbrauw ging de hoogte in. "En wie mag jij wel zijn?" zei ze met een stem die veel kouder was dan verse sneeuw.... iedereen werd stil, verbijsterde ogen prikten in mijn rug, zelfs mijn mond kwam van pure ongeloof een klein beetje open te staan, intussen was de les al begonnen, iedereen haalde zijn of haar werkboek boven. Haar houding veranderde, ze rechte haar rug en stak haar hand uit. "O, wat onbeleefd van me... ik heet Saika, leuk je te leren kennen!" De rode edelsteen op haar ring flikkerde gevaarlijk maar ik schudde toch haar hand. "Ehm... ja, ik heet Laurent Orion... zoals ik daarnet zie..." stamelde ik verward. (Wat is er mis met me? Ik stamel nooit!) Ze trok haar hand weg en ging verder met haar vorige bezigheid. Ik keek naar waar ze mee bezig was... een tekening, hij was mooi, er stond een engel op, haar gezicht lag in haar handen en ze huilde voor het licht van de maan... Saika zag dat ik keek, "vind je het mooi?" vroeg ze. "Eh... eigenlijk wel..." zei ik terug. "Wil je dat ik er een voor jou maak?" vroeg ze weer, haar ogen waren op haar werkboek gericht. "Ja, dat zou ik erg leuk vinden, als je het niet erg vind natuurlijk..." antwoordde ik. "Komt voor de bakker!" zei ze met haar blik nog steeds op haar blad gericht, ze glimlachte...
Tijdens de middagpauze kwam ik bij haar zitten, ze zat met een paar vriendinnen te kletsen, dit zou leuk worden... "Hey, saikatje!" zei ik opgewekt, "Hey" zei ze alsof ik een oude vriend was. Al haar vriendinnen keken haar verbijsterd aan en keken toen met een bewonderende blik naar mij. "O ja trouwens... hier is je tekening." Zei Saika en schoof me een stuk paper door, ik draaide hem om zodat ik kon zien wat erop stond... Mijn ogen werden groot. Ik stond afgebeeld als degene die ik het minst graag maar wel het vaakst was... een vampier.
