Ik schoot recht. mijn handen bibberden en mijn keel was droog... ik had ontzettende dorst. Het was zondag, een dag na het bezoekje aan de zusjes Loizoux in Frankrijk.... Ik voelde me misselijk, mijn hoofd tolde... Langzaam stond ik recht en ging opweg naar de badkamer...
Mina stond in de deuropenig van Ciras kamer, ze was haar enige vriendin en ook de enige die lief behandeld werd door mijn zus, (echt waar, het leek net alsof ze een prinses is aan de manier waarop Cira met haar omging!) "Ah... grote broer..." zei ze met haar leif meisjes-stemmetje, ze glimlachte lief naar me, haar goudblonde haren waren met kleine speltjes vastgemaakt en haar lange roze nachtjapon wapperde stilletjes in het klein briesje dat door de gang ging. Het was compleet het omgekeerde van mijn altijd norse zwartgeklede zusje...
Ik gaf haar een waterige glimlach en keerde me dan weer naar de badkamer toe. Ik versteende, iets leek me tegen te houden. Mijn hoofd begon te tollen, Ik zocht steun tegen de muur, het voelde alsof ik op het punt stond flouw te vallen. "Grote broer?!" zei Mina ongerust, ze stond nu achter me en legde haar hand op mijn rug (volgens mij was dat het hoogste waar ze aankon... ik was tenslotten meer dan twee koppen groter dan haar). Ik voelde een vreemde schok op de plaats waar haar haar hand lag. Er sloeg iets om in mijn hoofd, mijn hand schoot naar mijn broekzak... mijn hart maakte een sprongetje van geluk... ik deed mijn vampierengebit in. Er kwam en donkerrode waas voor mijn ogen... er kwam en duivels lachje uit mijn mond, ik was mezelf niet meer. In een flits draaide ik me weer naar haar toe, ik nam haar gezicht vast. "En? Hoe was het slaapfeestje gisteren Mina?" vroeg ik met zoete stem, ze keek me met haar verwarde oogjes aan. "Eh... goed hoor!" antwoorde ze opgewekt, mijn lippen vormden een grimmige lach, ik drukte haar zachtjes tegen de muur, het water liep me in de mond. "Grote broer... wat doe je?" zei ze op een naief toontje toen ik naar haar nek boog. "Geen zorgen, ik heb gewoon honger, da's alles" mompelde ik zachtjes, mijn adem streek langs haar hals. Ze huiverde en probeerde me weg te duwen, nu was ze echt bang geworden. Haar kleine stompjes konden mij niet stoppen... ik verging haast van de dorst. Langzaam streken mijn lippen langs haar nek, ik kon haast het bloed in haar aders horen stromen... "L...Laurent... wa..w" zei Mina bibberend, het zweet liep langs haar voorhoofd naar beneden, ik voelde haar angst en vreemd genoeg gaf me dat een goed gevoel. Langzaam opende ik mijn mond, ik hoorde hoe haar huid openbrak waar mijn vampiertanden haar nek doorboorden. Haar bloed stroomde in mijn mond, ik kreunde van genot... Mina kon niets anders dan zwakke stikgeluidjes uitbrengen, haar handen probeerden me nog steeds zwakjes weg te duwen. Ik nam steeds grotere slokken... de smaak van bloed was zo moeilijk te weerstaan... ik kon niet ophouden...
***
Ik keek nieuwsgierig op toen ik een plateau vol met breekbare voorwerpen op de grond hoorde vallen... Cira stond met open mond op de een van de bovenste tredes van de trap, net hoog genoeg om ons te kunnen hebben gezien... Ik grinnikte en likte het bloed van mijn lippen. "Wil je ook een slokje zusje? Je zult wel net als ik van bloed houden hé? We zijn tenslotte familie... je moet wel iets van mij hebben..." zei ik met spottende ondertoon, ze leek wel in steen verandert te zijn. "Jij..." fluisterde ze met vernauwde ogen, "verdwijn" Mijn ogen werden groot, ik was weer mezelf, geschrokken van de situatie die ik zelf gecrieerd had liet ik Mina los. Haar rug schuurde tegen de muur, ze viel op de grond. "... VERDWIJN LAURENT!!! IK HAAT JE!!!" barstte ze tegen me uit, haar ogen fonkelden van verdriet. Ik had haar hart gebroken, ik zette een stap naar achteren, mijn handen veronschuldigend uitgestoken. "WEG!... GA WEG!!!" riep ze harder, haar wangen waren nat van de tranen. Ik rende weg, de deur uit, Anne keek me nog bezorgd aan ... wat had ik toch gedaan?
