ROOD

Al die onverwachte...!

"Enne... wat heb je eigenlijk met die Jenny gedaan David?" vroeg ik plots toen me te binnen schoot dat ik dat nog niet gevraagd had... Hij trok zijn wenkbrauwen op, "... Ze... woont nu bij ons thuis..." zei hij tenslotte haast onverstaanbaar. Ik bleef staan en gaapte hem stom aan... "Wat?" vroeg ik dwaas. Hij keek naar de grond, zijn pet verborg zijn gezicht, "Ze wou niets meer met haar oude leven te maken hebben en wou ons haar adres nie vertellen... eigenlijk verteld ze ons niets da ook maar enige informatie over haar vroegere leven weergeeft..." Ik was sprakeloos, We waren nu opweg naar zijn huis om even te 'chillen'... en had geen enkel idee dat... werkelijk ongeloofelijk. In stilte liepen we verder...

"O hallo David!!!" riep Jenny blij toen ze ons zag binnenkomen, haar ogen fonkelden. "Hey..." zei hij en gaf haar een kusje op haar voorhoofd, ze stond in de keuken het eten te bereiden... Man! Ze leken net een pasgetrouwd stelletje! "O! Ik zie dat je... Laurent?" haar opgewektheid verflouwde even maar ze herstelde zich snel, "Laurent! Wat een verrassing!" ze liep met open armen naar me toe en omhelsde me snel. Ik lachte verlegen, "Hey Jenny, hoe gaat ie?" Haar antwoord klonk niet gemeend, "Goed hoor, zeker nu jij hier bent!" (Oke... ze wou duidelijk dat ik weg ging en dat... zo snel mogelijk) David leek het ook te merken, "Och wat jammer Jenny.... Hij kwam alleen even om een werkboek van me te lenen, maar als je wilt kan ik hem vragen om wat langer te blijven hoor..." zei hij op zo'n zoette toon dat ik er haast van moest kotsen.... "Nee!" riep Jenny hard maar merkte dat dat niet erg beleefd was en schraapte toen haar keel, "... Ik bedoel, hij heeft zeker nog veel te doen bij hem thuis... we willen hem zijn tijd niet ontnemen he Davidje?" weer die geforceerde lach. Ik knikte, "Helemaal... ik heb het veel te druk dus kom ik maar heel even en dan ben ik weg als het niet geeft...?" Ik ging snel opweg naar Davids kamer en nam zijn boek Engels... Hm... waarom wouden die twee me zo graag weg? Was er misschien een complot tegen mij ofzo? Ik haalde mijn schouders op. Het was stil beneden... Hoe kwam dat? Nieuwsgierig liep ik naar de trap en stapte geruisloos naar beneden, tot op de laatste trede waar ze me niet zouden zien maar ik hun perfect kon bespiedden... Ik ogen werden groot.... Dit had ik niet verwacht! Jenny stond tegen de vaatwasmachine geleund met David tegen zich aan, ze gaven elkaar kleine tedere kusjes (Echt een pasgetrouwd koppel!!!). Als versteend keek ik toe. Wat was dat met alle onverwachte romances deze week?!!! Na een tijdje gaf ik het op, stilletjes liep ik weer naar boven om daarna overdreven luidruchtig de trap af te stappen... Toen ik beneden kwam stond Jenny weer af te wassen en David zijn lievelings tijdschrift door te bladeren... alsof er helemaal niets gebeurt was.... Ze waren goed, het kwam redelijk overtuigend over, Ik schraapte mijn keel en hield Davids boek omhoog, " 'k heb 'm..." bevstigde ik (minder overtuigend gespeeld) David keek op, "Goed Dude... Zal ik je naar huis brengen?" vroeg hij verveeld. "Ach nee... dat hoeft niet hoor... ik ga zelf wel... bedankt" Ik draaide me om en liet het (... onverwachte zeg maar) stelletje alleen...

"Raar..." mompelde ik tijdens het eten die avond, Anne keek me bezorgd aan, haar haar was zoals gewonelijk weer los... Ja... wat verwachtte ze dan? Ik zat met mijn zusters mysterieuze Angel-boy aan tafel.... WAT WAS DAT NU TOCH MET AL DIE ONVERWACHTE ROMANCES?!!!! Ik werd haast gek! Ongemerkt gluurde ik over mijn bord naar Angel-boy die naast mijn zus zat, zijn wimpers maakten lange schaduwen over zijn wangen waardoor het leek of hij voor eeuwig huilde... hmm... misschien kon ik wel begrijpen wat Cira in hem zag...  maar...hoe oud was hij eigenlijk? Wat was zijn naam? Had hij goede schoolpunten? Is hij wel goed opgevoed? Zou hij geen player zijn?! Wat deed ze nu toch bij hem?!!! Plots vertijfde ik, wat deed ik nu?! Ik leek wel een of andere overbezorgde moeder! Kon het mij wat schelen hoe oud hij was.... en... wat bezielde me nu?! Ik stond recht. Iedereen keek geschrokken naar me... "Ik heb genoeg" zei ik toonloos, stijf liep ik naar de vaatwas en zette mijn bord er in... "Bedankt voor het eten... Ik ga slapen" Ze keken me verbaasd aan maar dat kon me niets schelen, ik had even genoeg gehad van dat 'onder de mensen komen' gedoe. Ik slenterde naar boven... opweg naar de rust van mijn kamer...