Het is mijn kind

5. Zij die er altijd voor me zijn

De hele dag heb ik alle vragen die door mijn hoofd spoken zoveel mogelijk van me afgeschud. Ik heb me als een normale tiener gedragen. Ik ben naar school gegaan, ik heb gelachen om de grappen die in de les zijn gemaakt, mijn huiswerk is af, toetsen zijn voltooid en samen met mijn vrienden heb ik gekletst over de laatste roddels. Alles is normaal. Het is gewoon een normale schooldag middenin de week. Tenminste, zo ziet het eruit voor buitenstaanders. Mijn vrienden daarentegen weten wel beter. Ogen zeggen meer dan een glimlach en woorden bleek algauw.

Diep vanbinnen voelde ik me helemaal niet zo goed als ik probeerde over te komen en het duurde dan ook niet lang of Mike werd het hoofdonderwerp van de dag. Het is schokkende nieuws dat binnen de groep blijft. Het nieuws dat Serena's vader, en vooral niet te vergeten mijn grote liefde uit het verleden, weer is op komen dagen met nog altijd zijn geheimen. Zijn o zo vervelende geheimen. Ze blijken zo belangrijk voor hem te zijn, dat hij ze koste wat het kost voor zichzelf houdt. Ook al betekende dat dat hij onze relatie ervoor kapot moest maken.

Nu zijn we een lange tijd verder. Net wanneer ik dacht dat ik mijn tijd met hem voorgoed af kon sluiten en samen met Serena een nieuwe, gelukkige periode kon beginnen, verpest hij alles weer door ongevraagd voor de deur te staan.

Mijn mening over hem is niet duidelijk en niet stabiel. Er is zoveel dat ik van hem vind. Zo is hij een klootzak en ben ik woedend op hem voor het feit dat hij mij heeft achtergelaten. Omdat hij me niet heeft geholpen tijdens de zwangerschap – ook al wist hij er niks van – én omdat hij een deel van Serena's leven heeft gemist. Hoe klein dat deel ook mag zijn. En ondanks mijn woede kan ik niet ontkennen dat ik ergens wel blij ben dat hij er nu weer is.

Het maakt mijn leven in een klap gecompliceerd en zijn aanwezigheid verward me meer dan ik soms aankan, maar dat hij er is betekent wel dat Serena een vader krijgt. Een vader die om haar geeft en er voor haar wilt zijn. Dat is iets dat ik altijd al belangrijk heb gevonden. Mijn lieve dochter verdient de aandacht en liefde die ze nodig heeft. Niet alleen van mij, maar ook van Mike.

'Acquisitie.'

Vanuit het niets dringt de redelijk zware stem van Caleb tot me door. Wakker geschud uit mijn gepieker staar ik hem aan. Zijn blik staat verwachtingsvol. Het is inmiddels zeven uur 's avonds en de herfsttijd zorgt er automatisch voor dat het al vroeg donker wordt. Omdat we morgenmiddag allemaal hetzelfde belangrijke proefwerk hebben, besloten we met z'n allen bij mij te gaan leren.

Caleb is nog maar net begonnen met een overhoring en ik ben nu al afgeleid. Ik schaam me, maar aangezien ik geen flauw idee heb wat hij zojuist zei, kan ik niets anders dan hem met opgetrokken wenkbrauwen aankijken.

'Wat?' mompel ik verward. Ik ben me ervan bewust hoe dom ik nu overkom. Caleb zucht dan ook overdreven en kijkt me op een bepaalde manier aan die alleen hij kan. Het is een beetje als een vader die zijn dochter ziet falen maar ondanks dat gelooft dat ze meer kan. Misschien vreemd maar dat is Caleb nou eenmaal; altijd vol vertrouwen en steunend naar de mensen om wie hij geeft. Hij is zonder enige twijfel een van de belangrijkste personen die ik ken.

'Soof, het Nederlandse proefwerk is morgen. Als je een voldoende wilt halen moet je je echt beter concentreren.'

'Sorry, ik lette niet op. Kan je het woord nog één keer herhalen?'

Hij rolt met zijn ogen. Nogmaals noemt hij het woord. Met veel moeite probeer ik me volledig te concentreren en diep in mijn geheugen te graven. Ondanks het diepe denken schiet het antwoord me niet te binnen. Veel tijd heb ik dan ook niet gehad om te leren, al zou dat als een slap excuus worden gezien.

Wanneer Caleb merkt dat ik het niet weet noemt hij rustig zelf het antwoord op. 'Acquisitie kan worden gezien als een poging om succesvol te verkopen of een poging om een klant succesvol te laten kopen.'