Het is mijn kind

7. Alsof ik niets voor je beteken

'Weet iedereen wat die moet zeggen?'

Met een hoopvolle blik kijkt Lola ons een voor een aan. Een erg moeilijke taak heeft ze ons niet gegeven maar ze is vastberaden om alles perfect te laten lopen. Ik sta op het punt om te antwoorden tot ze me de kans niet geeft en rustig doorpraat.

'Je zoekt dus vooral naar jongens en meiden met ongeveer dezelfde leeftijd oké? Die zullen het meest geïnteresseerd zijn, al zijn gezinnen met kleine kinderen ook wel goed. Nou ja, dan vertel je ze dus kort over de dansshow van volgende week zaterdag en als je met minimaal drie personen bent mag er één iemand gratis naar binnen.'

Opnieuw kijkt ze ons aan. Ik kan een lach niet onderdrukken. Ze heeft zich omgetoverd tot een echte verkoper die niet van plan is om te falen. Haar strakke hoge staart en make-up laten een goeie indruk achter vindt ze.

'We snappen het allemaal wel maar moeten we per se deze shirts aan? Ik zie er niet uit,' zegt Anouk en kijkt daarbij met lichte afschuw naar het felgele shirt met lange mouwen en daarop in zwart geblokte letters de naam van Lola's dansschool. Ik kan Anouks opmerking wel begrijpen. Heel sexy ziet het er niet uit. Nou hebben we alle zes hetzelfde aan maar met Anouks rode haren lijkt ze al helemaal op een soort kleurenbom. Lola lijkt geen enkel probleem te hebben met de kleding.

'Ja, dat moet per se aan Anoukie, dat zorgt voor reclame van mijn dansschool. Ik weet dat jullie liever iets anders doen op een zaterdagochtend maar een vriendin helpen is toch ook belangrijk?'

De laatste woorden geeft ze kracht met een overdreven zielig stemmetje en om het af te maken trekt ze ook nog eens een pruillip. Er klinkt gezucht en wat gemompel wat op een akkoord lijkt. Meteen heeft ze weer een brede glimlach op haar gezicht. Haar gebleekte tanden geven nog net geen schittering.

'Dat is dan afgesproken. Jullie helpen mij met de flyers en in ruil trakteer ik op de lunch. We zijn met z'n zessen en het plein is best groot dus ik stel voor dat we in tweetallen gaan.'

We vinden het allemaal wel best. Zo gezegd zo gedaan en niet veel laten gaan Josh en Anouk het winkelcentrum in terwijl Caleb en Lola hier blijven en Lexi en ik naar de overkant van het plein gaan.

Het is net elf uur geweest en er zijn nu al volop mensen aanwezig. Het plein is niet alleen populair doordat het voor het winkelcentrum ligt, maar ook omdat het volstaat met terrasjes waar iedereen gezellig wat kan gaan drinken. Halverwege het plein staat een groepje tieners die freestylen voor geld. Een paar mensen blijven geïnteresseerd kijken terwijl de meeste doorlopen. In tegenstelling tot gisteren is het nu heerlijk weer. De zon is tevoorschijn gekomen en het zal de hele ochtend en middag niet gaan regenen. Het waait nauwelijks en als het waait dan is het meer dan een lekker fris briesje.

Terwijl ik een wat zoekend om me heen kijk, op zoek naar mensen om aan te spreken, klungelt Lexi naast me met de veel te grote stapel flyers. Ze heeft er veel teveel in haar hand en even lijkt alles op de grond te vallen. Lachend schiet ik haar te hulp.

'Wat is Lola toch weer belachelijk te werk gegaan. Alsof heel Nederland uitgenodigd moet worden,' moppert Lexi. Ik kan haar geen ongelijk geven. Wij alleen al hebben genoeg flyers voor de gehele provincie en dan te bedenken hoeveel Lola vanuit haar dansschool heeft meegenomen.

'Ach ja, Lola is Lola he. Ze is gewoon heel trots op haar dansschool,' antwoord ik waarna Lexi vervolgens toestemmend knikt.

'Het is ook wel een leuke school,' denkt ze hardop. 'Weet je nog dat Lola ons had uitgenodigd voor een soort proefles? We bakten er weinig van dus besloten we vrij te gaan dansen en iedereen deed gewoon mee.'

Ik knik en denk er met een glimlach aan terug. Dat is waar ook. Het bleek een soort open dag te zijn waarbij alle dansers familie en/of vrienden mee mocht nemen om de naam van de school wat bekender te maken. Anouk, Lexi en ik deden een uur lang mee en vervolgens kwam Mike me ophalen om de rest van de dag door te brengen. Onmiddellijk verdwijnt mijn glimlach maar ik herstel me. Nee, niet aan hem denken nu.