Het is mijn kind

15. Zeven maanden samen

Er wordt gekeken. Twee paar kille ogen staart voor zich uit. Geconcentreerd op het doelwit met geen sprankje van emoties in de lichaamshouding te bekennen. Geen boosheid, geen verdriet of medelijden: helemaal niets. De daad dat nog moet komen heeft geen bepaalde betekenis. Niet voor de bestuurder. Het is slechts een opdracht dat moet worden uitgevoerd. Slechts een hulpmiddel om de boodschap door te laten dringen.

Bovendien is de bestuurder erop getraind. Zowel fysiek als mentaal. Het is uitermate belangrijk dat er geen waarde wordt gehecht aan mensen en er geen aandacht gaat naar alle soorten emoties. Loyaal zijn aan de missie is het enige wat telt. Dat en dat alleen. Verder niets.

Voor de laatste keer wordt de hele omgeving in de buurt waargenomen. De pikzwarte lucht met hier en daar een fonkelde ster dat tevoorschijn is gekomen, de gedeeltes van de verlaten straat dat beschenen wordt door de zwakke lichten van lantaarnpalen, de handen die zich om het stuur vastklemmen en de sterke geur van nieuw leer en pepermunt. Het kleine sleuteltje bungelt rustig heen en weer en de bestuurder heeft zijn voet boven het gaspedaal geplaatst. Alles is klaar voor gebruik. Een draaibeweging met de sleutel en een druk in het gaspedaal is het enige wat nog in de weg staat tussen nu en straks.

Het slachtoffer zet een eerste stap op de weg. Alarmbellen gaan door de bestuurder heen. Een diepe teug adem wordt naar binnen gezogen. Het lichaam wordt aangespannen en ogen knijpen zich samen voor een scherp beeld.

'Nu.'

53 uur eerder

Na een heerlijke avondmaaltijd ben ik met een goed gevoel de fiets op gestapt. Zoals afgesproken zijn Anouk, Lexi, Caleb en ik halverwege de route verzameld en samen fietsen we verder naar de voetbalvelden waar Josh nu aan het trainen is. De hele dag hebben we moeten aanhoren dat Anouk en Josh vandaag precies 7 maanden samen zijn en ze heel erg veel van elkaar houden. Nou is dat natuurlijk super lief en romantisch, maar er komt een moment dat we genoeg van het kleffe gedoe hebben gezien.

Het is zeven uur 's avonds en nog geen halfuur geleden heeft Anouk gesmeekt of we met haar mee wilde gaan naar Josh 's training. Hij zou na de training een verrassing voor haar hebben en wilde niet verklappen wat ze zouden gaan doen. Ik heb getwijfeld maar ben uiteindelijk toch mee gegaan.

'Oke ben ik de enige die niet begrijpt wat er nou zo romantisch is aan een voetbaltraining?' zegt Lola opeens en onderbreekt hiermee Anouks enthousiaste gepraat.

'Het gaat niet om de voetbaltraining. Het gaat om wat we daarna gaan doen,' antwoordt Anouk vlug met een iets wat verdedigende toon in haar stem.

De laatste vijf minuten hebben Lola en Anouk flink gekibbeld over de vraag of Josh romantisch is of niet en ik ben dan ook erg opgelucht als we eindelijk bij de voetbalvelden zijn. Josh 's voetbalvereniging is vrij populair in de omgeving hier en het is dan ook niet gek dat alle velden vanavond bezet zijn. Grote groepen jongens in verschillende leeftijdscategorieën sprinten van de ene naar de andere plek en meerdere ballen worden heen en weer geschoten.

De grote, witte lichten die in de buitenste hoeken staan en de felgele shirts die iedereen draagt geven een duidelijk beeld van de omgeving. Daarbij maakt de buitenlucht dat ondertussen schemerig is geworden het nog lichter. Tijdens het lopen naar het juiste voetbalveld merk ik dat Anouk gespannen is. Ik kan zien dat ze het probeert te verbergen maar het is overduidelijk. Haar gezichtsuitdrukking verraadt dat ze zenuwachtig is. Bovendien blijft ze constant kijken of ze er nog wel goed uitziet, ook al hebben we haar meerdere malen verteld dat ze prachtig is.

Ze gelooft het niet. Iets wat ik niet begrijp. Ze is werkelijk waar een van de mooiste meisjes die ik ken. Haar rode lokken lijken van nature een soort glans te hebben en speciaal voor vandaag heeft ze het heel precies ingevlochten tot een lange vissengraat dat ver over haar schouders komt. Haar bruine ogen worden heel mooi benadrukt door het zwarte lijntje eyeliner en het dunne laagje mascara die ze op haar wimpers heeft gesmeerd. Haar lippen hebben een lichtrode gloed en haar huid is zonder make-up altijd al perfect geweest. Ik ben zeker niet ontevreden met mijn uiterlijk maar vergelijken met haar stel ik niets voor.