Fuck Fame #2

Hoofdstuk 17

Tadadadadamdam
Tadadadadamdam

Walk in the forest klinkt. Iedereen die weet welk liedje ik bedoel snapt misschien mijn trauma's eraan. Al jaren word ik gewekt met het alarm. Dè alarmtoon van Samsung. Vanaf dat mijn ouders een smartphone aanschaften vonden ze het nodig om alarm te gebruiken met hetzelfde, traumatische geluid. Als er één plaat niet op m'n begrafenis hoeft te worden gedraaid zal dit WITF zijn.

Serieus Denise, zit je nou over je wekkertoon en begrafenis te praten?

Langzaam rek ik me uit. Gefocust kijk ik even naar de witte muur van de hotelkamer. Romee zie ik ook langzaam uit haar schoonheidsslaapje ontwaken. "Ro," zeg ik en por haar in haar zij. "Als je niet opstaat kan je je spabehandeling niet meer doen, d'r uit!"

Het schrikbeeld van de dag: mezelf in de spiegel s'ochtends. Vre-se-lijk. Wallen, pluishaar, die vermoeide kop (en dan komt er ook nog bij dat je je op dat moment dat je je normaal gesproken realiseert dat je een hele dag naar school moet en dan kijk je ook nog zo zo zuur). Ik pak mijn haarborstel die op het plankje boven de wastafel ligt. Romee neemt overigens de helft in beslag door haar halve drogisterij. Wat een werk heeft zij elke ochtend zeg, niet normaal.

"We komen te laat Romee!" roep ik door de kamer heen. "Ja-a, hou rekening met de buren!" zegt Romee terug. "Oh ja... sorry buren!" roep ik weer net iets te hard. Romee lacht even en gaat dan weer verder met het opmaken. "Klaar!" roept Romee. "Hou rekening met de buren!" imiteer ik haar. Ze moet even lachen en herstelt zich daarna weer. "Alles ingepakt?" vraag ik. Zonder op antwoord te wachten loop ik naar de badkamer om het daar te checken. "Check..." mompel ik. "Check," zegt Romee die met haar hoofd onder het bed zit. "Gaat je haar zo niet door de war?" vraag ik aanstellerig. "Oh ja, fuck!" roept Romee gestressed. "Dan heb je zoveel pech want we gaan," ik pak Romee haar arm en sleur die d'r bagage vast heeft.

Ik klop aan bij Louïse's en Bente haar kamer. Louïse opent de deur mopperend. "Klaar voor dag twee?" "Zo klaar als mijn wiskundehuiswerk afgelopen schoolpdriode."

"Goedemorgen," zegt Tim en knuffelt me waarop een kus op mijn voorhoofd volgt. "Morgen," glimlach ik terug. "Opschieten jullie!" brult Bente. "Laat die twee toch," zegt Romee. "Nee, laten we maar gaan inderdaad." zeg ik.
•••

"Nou, wat een gezelligheid weer." zeg ik over de de helft aan slapende medemens in de auto. Robin, Romee en Gijs slapen half. Ik en Tim zitten voorin. En ja, ik bestuur de auto. Even bewijzen dat vrouwen prima kunnen autorijden. De meesten slapen, dus die zeuren dan niet aan m'n kop. Zolang ik geen auto-ongelukken veroorzaak zal er geen commentaar moeten zijn. Misschien scheld ik wel eens een bestuurder uit die me snijdt, kan ik een keer de noodrem intrappen of zoef ik naar de andere weghelft, maar een auto-ongeluk heb ik nog nooit veroorzaakt. Ik heb dat rijbewijs al een jaar! Hashtag proud.

Ik kan niet laten om mee te neuriën met het liedje. We zitten al ruim twee uur in de auto. Tijd voor pauze, vind ik. Mijn autorijskills zijn nog niet optimaal ontwikkeld. Wanneer moet ik in godsnaam autorijden? Het langste wat ik ooit heb gereden is Friesland. Romee slaapt half tegen Gijs aan, die uit het raam staart. Robin tikt op zijn mobiel, wil ik weten wat zou ik de auto de berm in sturen.
"Een van jullie gaat zo maar rijden hoor." Zeg ik en zucht als de auto moeilijk in de volgende versnelling gaat. "Laat mij rijden en ik garandeer je een jonge dood," zucht Romee in haar halve slaap. "Ik heb echt geen zin, ik ben bijna level up!" "Interessant Robin, alsjeblieft Gijs?" vraag ik en kijk hem vragend aan. Heel snel, want anders kan niemand meer rijden -- vijf ribben, twee tenen, een been en zes vingers gebroken. "Oké," zucht Gijs met tegenzin. Romee protesteert er ook licht tegen. "Yes."

Langzaam komen er meer palmbomen in beeld. De natuur mediteraner, de lucht blauwer en de kentekenplaten geven (bijna) allemaal Frankrijk aan. Heerlijk. Ik ging vroeger eigenlijk ook nooit op vakantie. Het liefst gingen mijn ouders niet, en anders was het een midweek de Benelux. Op een vreselijke camping vaak ook nog. Mijn ouders compleet overspannen omdat ze niet kunnen werken (een echte werkverslaving dus) en de meest oninteressante 'culturele tripjes' --- ik kan nog beter naar een geschiedeniskamp gaan. Dit was ook niet erg ontspannend aangezien we het hele betreffende land moesten bezoeken in een midweek. Geen haat aan die uitstapjes, maar een paar zijn er echt genoeg op een basis van vijf dagen.
Snappen jullie ook eindelijk waarom ik school eigenlijk wel niet zo erg vond?