Fuck Fame #2

Hoofdstuk 41

Tim's POV
Eindelijk even pauze.
Het werk bij de houthandel was vermoeiend. Ik help en adviseer klanten, vervolgens zaag ik alles op maat. Een prima betaald baantje.
Met een koffiemok ga ik op de bank zitten in het kleine personeelskamertje.
1 nieuwe SMS.

Hey, ik wil je helpen man. Dit is fck lullig, ga je niet klote voelen om die slet. DM me op Twitter: @truth.78

What the actually fuck. Wie is dit? Hoe weet die persoon hoe ik me voel? Uit nieuwsgierigheid open ik Twitter en zoek het account op.
Het is een leeg account. Geen volgers, Tweets, informatie of profielfoto. Ik open de chatfunctie en DM het account.
timdejonge98: Yo, wie ben je?

Ik drink nog een slok van mijn koffie en lees mijn berichtjes uit een groepsapp. Louïse over hoe ze met haar vriendje weg gaat, Mirella over d'r studie en de jongens zeggen wat weinig.
Ik voel mijn telefoon trillen. Ik krijg via SMS een foto binnen.

Denise met het-zal-wel-Alan-zijn zoenend. Dat steekt.
Ik heb ook met een ander gezoend, dit komt hard aan. Het dringt steeds meer door.
I lost her. Forever.

Ik ben iemand die je wil helpen, naam doet er dan toch niet toe? Maar je kan aan deze foto een beetje zien hoe het met Denise is -- beter dan met jou. Zij wordt gelukkig met iemand anders, dat zou jij ook moeten proberen. Kijk om je heen, het komt goed :)

Ook al weer ik niet wat ik van deze persoon moet denken, hij/zij/het heeft punten.
Ergens was ik toch nog aan het hopen dat het niet zo was. Dat ze nog van me hield. Maar ik moet uit die waan komen. Zij is er overheen, dat moet ik ook. Dingen accepteren zoals ze zijn, en door gaan.
Ik besluit de foto naar Robin en Gijs te sturen, mijn beste vrienden zo'n beetje.

Tegen de rest hou ik een soort masker op. Tegen Gijs kan ik echt alles zeggen, tegen Robin bijna alles, aangezien hij niet weet van Denise haar verleden. Gijs is ook een van de weinigen die een langere relatie heeft dus begrijpt me met dit waarschijnlijk beter dan de rest, die van vriend(dinnet)je naar vriend(dinnet)je. Geen oordeel hoor, er zitten ook voordelen aan. Geen liefdesverdriet - dat hebben jongens ook! - lijkt me fucking lijp, maar ik ben niet zo'n type.

En oh ja, met speeddaten kan je makkelijk een nieuw leuk meisje vinden. Ze zullen je niet tegenvallen.

•••

Inmiddels was ik weer een thuis. Even lekker niksen op de bank. Zoals Truth zei was speeddaten misschien wel een goed idee. Maar dat was toch meer voor mensen die wat ouder waren? Ik ga wel meer uit. Daar lopen er genoeg rond.

"Kan je even naar de snackbar gaan en wat halen Tim? Ik heb geen zin om te koken. Ik zucht en zeg dat ik het goed vind. Ik pak geld uit de la en vertrek.

Als ik door het park loop zie ik een bekend gezicht.
Kaj van der Voort.

Hij loopt recht op me af. "Yo man, lang niet gezien!"
Ik weet niet wat ik moet zeggen.
"Hoi," antwoord ik maar. Ik heb nog steeds zin om hem een klap te verkopen. Voor wat hij allemaal heeft gedaan.
"En? Hoe is het met je schatje?" vraagt hij geamuseerd. Ik kan hem alleen maar boos aan kijken. "Dat heb je met zulke sletjes," grijnst hij.
Ik kan mijn woede niet meer onder controle houden en kan het niet laten en klap uit te delen.
Voor dat ik het pas goed besef voel ik een klap tegen mijn wang.
"Stop!" hoor ik iemand roepen. Een meisjesstem, dat zeker.
Op een keer staat Romy tussen ons in met een klein hondje. Het harige worstje staat te blaffen. Ik probeer langs haar heen te gaan om hem nog een klap te geven maar Romy doet alles om me tegen te houden.
"Jou krijg ik nog wel..." sist Kaj en loopt weg.
"Gaat het?" vraagt Romy. Voordat ik van ja kan knikken schiet er een steek door mijn wang heen. "Ik woon hier in de buurt, you know, mam is arts - die kan er wel even naar kijken," zegt ze en lacht vriendelijk. Ik kan niet meer doen dan knikken.