Fuck Fame #2

Hoofdstuk 28

LET OP!
Dit is een mini-hoofdstuk omdat ik al twee weken ik hier niet verder mee kwam.

Denise: Ik kom eraan! X
"Kom je Room?" vraag ik aan Romee. Ze knikt en staat op. Ik had Tim gesms't dat ik ze wel op zal halen bij de ingang van het strand, wa
nt tussen alle mensen vind je niemand. Nou, eigenlijk iedereen. Dat is juist het probleem.

"Hey!" roep ik naar de jogens. Ik versnel mijn pas en open mijn armen om Tim te omhelzen. Ik knuffel hem en laat hem daarna weer los. Romee moet Gijs nog even uitgebreid begroeten en dan leg ik uit waar we zitten. "Op het strand, honderdvijftig meter ongeveer. Kom mee," Ik pak Tim zijn hand en loop weer het strand op.
Bij de handdoeken zie ik de verbaasde blik van de jongens als ze Mike en Joey zien. "Yo," zeggen de jongens tegen elkaar. ze stellen zich aan elkaar voor en leggen hun handdoeken neer voor alle handdoeken die netjes in een rijtje liggen. Vriendjes en vriendinnetjes bij elkaar, wat zijn we weer lekker cliché. De jongens toveren chips en drank uit de donkerblauwe Eastpak. Zr bieden hun medemannen een biertje aan (die ze aannemen) en trekken een zak chips open. Bedankt dat je de dames ook even vraagt, Niek. Wat 'n gentleman. Bente lijkt dezelfde gedachten te hebben en pakt ook gewoon een flesje. Ze kijkt de jongens arrogant aan. "Bedankt," zegt ze sarcastisch. You go girl! "Proost!" roept ze daarna. De jongens proosten ietwat verward mee.

"Ik ga het water in ga je mee?" vraag ik aan Tim. We waren in een gesorek wat echt nergens over gaat beland en dit leek me een heel goed idee aangezien ik nogal lig te bakken hier. "Is goed," glimlacht Tim. We staan op en ik roep nog even wat naar de rest. "We gaan even zwemmen!" Zijn mijn woorden waar allerlei gejoel om losbarst. Apart, aangezien we gewoon gaan zwemmen. Waarschijnlijk komt het van dat bier, wat ik ook wel een beetje begin te merken.
Ik loop wat sneller naar de kust. Ik leefde in mijn vorige leven sowieso aan het strand want jeetje, I love it here. Het zachte zand, de blauwe zee en lucht. Wacht, het is wel zo aardig om op Tim te wachten. We gingen tenslotte zwemmen. Ik ren terug naar de jongen met effenblauwe zwembroek. "Kom," zeg ik vrolijk en trek hem mee aan zijn arm. "Is het koud?" vraagt hij onder de wandeling naar het water. "Dat valt reuze mee, voel maar," ik duw Tim het water in. Voorzichtig stapt hij het water in. Watje. Ik pak z'n arm vast en probeer hem mee te trekken. Hij blijft makkelijk staan -- hij is man, verder ook langer, sterker en zwaarder dan ik ben. "J durf je niet ofzo?" vraag ik arrogant -- gespeeld ofcourse. Hij kijkt me met een meenjedit-gezicht aan. "Tuurlijk wel, heldin Denise" antwoordt hij. Langzaam lopen we dieper het water in. "Ik zou maar even lief gaan doen mister," zeg ik terug. "Ja?" vraagt hij. Daarna kietelt hij me. Hij weet dat hij karma krijgt. Ik gil (sorry strand) aangezien ik echt niet tegen kietelen kan. "Hou op!" smeek ik bijna terwijl ik om me heen trap. Ik word echt een spastische kip hiervan. Hij stopt heel even. Hij kijkt met zijn onschuldige, blauwe puppyogen. Ik kan daar tegen, mwuhahaha. "Niet gevoelig vooor, weet je. Maar omdat je er zo om smeekt " ik kus hem op zijn mond. Het water komt tot boven mijn middel, zo'n twintig meter van de kant. Ik haal mijn lippen van de zijne en loop verder het water in. Het is koud, maar dat koelt lekker af. "Ik ga er door," beloof ik mezelf. Daarna voel ik twee handen op mijn heupen die me optillen uit het water. Ik zet hem op het gillen en begin als een vis op het droge te spartelen. Tevergeefs wordt ik al gelanceerd in het water. Ik spaar mijn lucht op als ik onder water ben en kom snel boven water. Ik veeg mijn haren uit mijn gezicht en kom op adem. Daarna kijk ik boos naar grijnzende Tim. "Stom-merd!" roep ik terwijl ik water op hem spart. Hij lijkt het niet erg onder de indruk. Ik stop maar met het zinloze gedrag en probeer wat anders te verzinnen. Ik kijk hem arrogant aan, wat hij wel grappig vindt. "Ik krijg jou ook van helemaal niks onder de indruk volgensmij?" vraag ik Tim. Hij haalt zijn schouders op. "Niet snel nee." "Oké dan," ik loop naar hem toe, met een plan. Ik sla mijn armen om hem heen en zet mijn voet sneaky achter zijn voet. Als ik merk het hij zich ontspant duw ik hem naar achter, in het water. Als hij proestend weer boven komt en zijn haar weer goed doet moet ik heel hard lachen. "Karma is a bitch, you know," zeg ik en kijk hem vals aan, gespeeld natuurlijk. "Nu staan we quitte," zeg ik hem. "Oké, " zegt hij.

"Ik heb honger," zegt Mirella tegen me. "Trek?" vraag ik. "Zoiets, ik wil een Mac-ijsje," zegt ze. "Zullen we gaan?" vraagt ze. "En dan zonder de rest, ik hoef niet in die walm van Bente te zitten," ik snap Mirella wel. Ze zit nu al heel wat langer bij de rest dan normaal en aangezien ze geen groepsmens is snap ik dat ze nu even niet met de hele troep wil. Ik doe snel kleren aan en schiet in mijn slippers. Ik pak mijn mobiel en portemonnee uit de strandtas en kijk naar Mirella. Die trekt ook snel een outfit aan. Als ze klaar is pakt ze haar portemonnee om er wat geld uit te halen. Die stopt ze in haar broekzak en zwaait de rest gedag. "Wij gaan even, we komen wel weer!" roep ik naar de meiden. Ze kijken ons wat verward aan maar zeggen ons daarna toch gedag.

"Wat een irritante ventjes zeg," klaagt Mirella. "Wat ze een tekort aan een fatsoenlijke opvoeding zijn te komen en hersenen is er in seksisme en asocialitiet bij gekomen. Jeetje mina." Ergens heeft ze een punt. De jongens komen duidelijk niet uit een van de beste buurten, maar Joey is wel aardig. "Hun ouders hebben waarschijnlijk te lang in een bankje in de voortuin gezeten, een sigaretje rokend." "Wat wil je daar mee zeggen?" "Dat ze echt nul opvoeding hebben gehad," legt Mirella uit. Moet ze iemand niet, weet ze haar haat goed gewoon om te zetten in woorden. "Joey valt mee?" zeg ik. "Ja maar die Mike, wat een irritante slijmbal!" Ik haal mijn schouders op. Ik had me voorgenomen om wat minder te oordelen. Wat liever zijn voor iedereen.

"Welke neem jij?" vraag ik. "Mmh, moeilijk..." Mirella bestudeert de oplichtende borden boven de kassa. Je hoor allerlei piepjes, dat de mensen die hier werken niet gestoord worden. "Ik neem de Flurreo, jij?" vraagt Mirella. "Ik ga voor de Sundae Choco," antwoord ik.

Even later zitten we gezellig op het terrasje. Zon, ijs, heerlijk. Ik vind het ook wel eens fijn om gewoon even niet met zo'n hele groep te zijn. Niet alleen maar gebabbel over het onderwerp met de S. Gewoon van die gesprekken die een algemene eersteklasser heeft. Niet alleen maar over jongens, maar over andere zaken als eten. Heel belangrijk.
"Hoe zit het tussen jou en Tim?" vraagt ze. "Wel goed, zoals altijd" antwoord ik. "Ook na gisteravond?" Ze had dus wel wat opgevangen. "Ik heb met hem er nog wel even over gepraat... Ik moet echt niet meer zoveel zuipen. Het gaat nog een keer fout." "Hoezo ging het gister dan wel goed? Ik bedoel met die traumadingen..." vraagt Mirella niet-begrijpend en eet flink door in het ijs. "Hij zegt dat hij weg is gelopen," zeg ik simpel. "Okay, wat een ellende ook die jongens. Ben blij dat ik geen last heb van dat gezeur," ik haal mijn schouders op. "Er zitten ook voordelen aan. Vind je echt niemand leuk?" Ik suggereer naar Simon, want ik vind hun echt perfect samen. Ze valt stil, "Nee." Mirella is geen geoefende leugenaar. Ik hoor dat er iets aan haar stem dat iets niet klopt. "Ik heb je door," zeg ik en knip net mijn vingers en wijs naar haar toe waarna ik knipoog. "Waarmee?" zegt ze snel. Ik kijk haar mysterieus aan. "Nergens," zeg ik en ga verder met mijn ijsje.
Ik weet genoeg.

-
BIGGEST SORRY OF THIS WORLD FOR DA CRAP.
Ik heb dit al zo lang liggen en kom al zo lang niet verder dat ik dacht idfc ik ga publiceren.
Ik heb nu ook hoofdstukken aan vaste lezers toegewijd, en blijf dat doen. Laat dus zelfs voor deze onzin een vote achter!

Kissels van Loezel

xM

PS; Laatste tijd posten steeds meer Wattpadschrijfsters selfie's bij hun verhaal, zal ik meedoen?