Fuck Fame #2

Hoofdstuk 47

De wekker gaat.
4:00

Vandaag gaan we terug naar Amerika, en ik ben er niet rouwig om. Gisteren heb ik niks gedaan, op me depri voelen na dan. Ik vond het moeilijk om de waarheid onder ogen te zien - ik ben nog verliefd op hem - en Tims verschijning. Compleet dronken, emotieloos en hij zat ongewenst aan me. Zo was hij nooit. Die lieve, voorzichtige en gevoelige jongen was veranderd. Dat doet pijn, zonder twijfel. Ik ben wel voor bijna een jaar zijn vriendin geweest en heb hem ook zien veranderen toen. Alleen toen was dat positief. Tim vond vrienden met een stuk betere invloed en werd echt zichzelf. Niet meer die arrogante bal die hij vroeger was. Ik heb niet het idee dat zijn nieuwe gedrag erg positief is, voor wie dan ook.

Maar ik moet me er maar vanaf zetten. Ik ga terug naar Miami en blijf er nog een tijdje. Ik moet stoppen met contact zoeken en verder gaan, klaar.

Als ik van de trap af loop zie ik bij de voordeur een briefje liggen. Uit nieuwsgierigheid vouw ik het A5-papier snel open en bestudeer de hanenpoten.

Geef me nog een kans om alles uit te leggen, sorry te zeggen. Please. 06********, DM weet je wel iguess, ik heb overal je block weggehaald :) xT

Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Snel verfrommel ik het blaadje en stop het in de zak van mijn trui, omdat ik mijn moeder het halletje hoor binnenkomen. "Goedemorgen, lekker geslapen?"

In de auto naar het vliegtuig richt ik nog één blik op de huizen van mijn oude vriendje en vriendinnen. Zonder gedachten probeer ik mijn muziek te luisteren, maar ik blijf over het briefje denken.

Hoe wist hij überhaupt waar ik verbleef?

Met elke meter die het vliegtuig van de grond komt, voel ik meer van een soort spijt wat al een tijdje door mij heen ging.
Had ik hem niet eerst moeten laten uitleggen, en daarbij, ik deed zelf mee toen hij mij zoende.
Maar het was nu te laat.

Tim POV
Eindelijk. Eindelijk raakten onze lippen weer. Het vertrouwde, magische gevoel van een half jaar geleden was teruggekeerd alsof het nooit was weggeweest.
Ze lijkt het er mee eens te zijn tot het moment dat ze me wegduwen en wegrend.
Iets zegt me dat ik haar nooit meer zou zien. Dat ik het nu echt definitief had ogefokt.
Het goedje was ook grotendeels uitgewerkt, alleen een opkomende hoofdpijn weet me er aan te herinneren - fysiek. Mentaal gezien wijst alles me op mijn zuiperij.
De verdoving van mijn eigen gevoelens, had alles alleen maar slechter gemaakt voor mezelf - en nog veel belangrijker - het meisje waar ik het meest van houd schade toegebracht. Ze kon niet anders dan meedoen want ik had haar te stevig vast.
Mijn ogen glijden af naar de fles. Waarom was ik nou zo dom?
Uit woede laat ik het ellendige stukje glas op de grond in duizend stukjes spatten.

's Avonds word ik weer wakker. "Tim wat is er hier gebeurd?" schreeuwt mijn moeder woedend. "Laat me even met rust ja!" schreeuw ik terug. "Nee! Je bent mijn kind, in mijn huis. Ik heb recht om te weten wat hier in godsnaam is gebeurt!"
Langzaam kom ik op van de bank en loop naar boven. De hoofdpijn steekt in mijn achterhoofd, de duizeligheid dwarrelt in mijn voorhoofd.

Bij Jelle leg ik het hele verhaal uit. "Jezus man, dat is wel echt heavy shit." Ik kan alleen een beetje knikken. "Als Romy niet is wat je echt wilt moet je daar mee kappen. Probeer het opnieuw bij Denise, maar daar kan Romee ofzo je beter mee helpen."
"Thanks man."
"Dit komt nog wel goed, denk ik. Er was echt wat tussen jullie en dat zal wel niet zomaar veranderen."
Laten we maar hopen dat hij gelijk heeft.

Eenmaal buiten, onderweg naar huis, pak ik mijn telefoon. Vervolgens bel ik Romee op.
"Hoi, waarom bel je?"
Ook leuk om jou te spreken, Romee, denk ik. Ik leg het hele verhaal uit. Mijn hele verhaal wordt vervolgd met een reeks scheldwoorden vanaf de andere kant van de lijn.
Na een lang telefoongesprek zijn we tot een plan gekomen.
Romee heeft Bente gevraagd of ze weet waar Denise was aangezien hun nog wel eens contact hadden, en gelukkig wist ze het. Ze was bij haar tante. Daar wist ik dan weer het adres van aangezien ik daar wel eens was geweest.
Voor mij gooit Romee een briefje door met de boodschap dat ik contact wil en zij hoeft enkel Denise's facebookblokkade op te heffen. Dan had ze zelf echt de keuze. En er was verder ook geen tijd, morgen vertrok ze alweer volgens onze informatiebron.
Misschien was vandaag wel de laatste keer dat ik haar zag.