Fuck Fame #2

Hoofdstuk 49

Het is een paar weken later.

Ik had weinig tot geen contact gehad met Tim, evenmin met Dave. Ik had me vooral gefocust op werken en mijn studiekeuze voor volgend schooljaar. Afspreken deed ik alleen met de squad. Maar gelukkig voelde ik me zeker niet, in tegendeel. Ik voel me ongelukkig, bang en onzeker. Ik weet niet voor wat, maar het lijkt een terugval op de depressies waar ik net een flinke tijd vanaf was.

Dat was bij mijn omgeving niet ongemerkt gebleven. Mijn ouders hadden me al gebombadeerd met vragen maar die bleven onbeantwoord. Gister gaf Charlotte me een advies. 'Ga naar hem toe. Krijg duidelijkheid. Ik ben niet pro-hem maar ik ben helemaal anti-depressie. Als het allemaal tegenvalt kan je het afsluiten, is het super dan ja.. dan is het leuk. Maar alles op één voorwaarde: je gaat niet alleen. Echt niet. Ik wil niet dat hij je nog een keer zoiets aandoet.'

In de weken Met een moeilijk gezicht kijk ik naar mijn banksaldo. 1552 euro en 42 cent, netjes. Dan schakel ik over op de tabblad naar een vliegticketsite. Het is zo'n 500 euro voor een ticket. Het is veel, maar het kan er vanaf. En misschien kan m'n vader wat regelen met een vergoeding van zijn werk...

"Denise ben je gek! Je bent letterlijk een maand terug en nu wil je weer? Weet je niet hoe duur het vliegen is, dat is niet iets wat je even elke week kan doen!"
"Mam ik voel me kut. Fuck-ing-kut. Ik denk dat dit me alleen kan helpen."
"Of het wordt vreselijk en je zit dan alleen in Nederland."
"Dan zijn er altijd andere vriendinnen..."

De discussie had lang geduurd. Op gegeven moment ben ik maar weggelopen, aangezien het hopeloos was. Ik heb een last-minute geboekt, vanavond board ik nog. Nu moet ik naar Charlotte, wellicht is Dave ook een goed idee om is te bezoeken.

"Hey Dave" glimlach ik. "Hey babe, leuk dat je langskomt" hij wil me een kus geven, maar die ontwijk ik. "Wat is er?" vraagt hij. "Oké, laat ik het meteen maar vertellen. Ik ga terug naar Nederland voor eventjes, en ik wil stoppen met ons ge-date. Sorry." Dave kijkt me wat verward aan vanuit de deurpost. Hij grijnst. "Prima, was ook mijn plan." Ik glimlach. "Vrienden?" "vrienden." Hij schud mijn hand en glimlacht.

"Charlotte." "Denise."

"Ik ga vanavond." "Wat? Waarheen?" "De waarheid. Nederland. Alles!" Ik klink erg enthousiast. Charlotte's gezicht staat zoals ik het verwacht. "Is dit niet veel te overhaast?" "Je zei eerst dat ik moest gaan."

"Ja maar... Denise je bent in de war. Doe dit nou niet zo snel!"
"Ik heb al tickets. Ik ga vanavond." Boos loop ik weg bij Charlotte's huis.

Met mijn koffer aan mijn hand en rugzak op mijn rug loop ik door de boardingsleuf. Het blijft een goed gevoel.

Tim had ik geïnformeerd met het volgende bericht.

Denise: Ik kom naar Nederland voor duidelijkheid. Ben je er?

Ik had het volgende bericht terug gekregen​:

Tim: Altijd voor jou! x

Hij leek net zo verward als ik.

Tim POV
De laatste weken was ik psychisch gezien een grote ramp.
Na de facecall met Denise waarin we heimelijk verliefd hadden uitgesproken hoe verliefd we op elkaar waren hadden we geen contact meer.
Ze onernam geen contact. Een bericht negeerde ze. Misschien was het wel een leugen 'om me niet te veel te kwetsen'. In dat geval is je missie mislukt, Van der Kot.

Mijn telefoon gaat af, net als alle andere honderd keren het laatste kwartiertje.

Denise: Ik kom naar Nederland voor duidelijkheid. Kan ik bij jou komen de eerste nacht?

Duidelijkheid. Iets waar ik zwaar naar verlang. En haar, dat ook.
Ik stuur een berichtje terug waar ik direct al over twijfel. Kan die 'x' wel?