Fuck Fame #2

Hoofdstuk 48

Als ik de deur open zie ik Romy staan met een blij gezicht. "Hey!" zegt ze vrolijk. "Hoi" zeg ik met een glimlach. Als ze wist wat er ging gebeuren...
Nadat ik wat drinken heb ingeschonken plof ik op de stoel tegenover de bank, waar Romy zit. Haar blik kijkt me vragend aan. "We moeten praten." "Oh..." haar blik wordt elke seconde moeilijker. "Wat is er?" vraagt Romy.

"Ik heb een verkeerde keuze gemaakt."

"Zeg gewoon wat er is, jeetje mina."

"Denise is hier geweest." Haar ogen worden groot. Om haar uitbarsting tegen te gaan praat ik beheerst verder.

"Twee keer." Oké, dit was misschien niet zo'n goed idee om te zeggen.

"HEBBEN JULLIE GEZOEND?" schreeuwt Romy hectisch door de kamer. Ze staat strijdlustig op. "Rustig..." ik loop naar haar toe en hervat mijn verhaal. Alhoewel, het is een poging-tot.

"Ja dus... Waarom?"

"Ja, nou kijk..."

"Ik wil het niet eens horen" toen gebeurde iets wat ik niet verwachtte.

"Het is al goed. Ik vind het fijn dat je het verteld en erkend als fout." Ze drukt haar lippen op de mijne.

Maar het was geen fout. Zij, Romy, was een fout. De kus voelt ook niet goed.

Ik duw haar van af met het woord 'nee'.

"Wat nee?" haar blik wordt steeds kouder. "Jij bent die fout, sorry." Ik kan mezelf nu wel een klap voor m'n kop geven, wat zijn dit voor een niet-tactische opmerkingen?

De klap die ik mezelf wou geven krijg ik al van Romy, die me woest aankijkt. "Weet je, rot lekker op naar die slet van je! Klootzak." Ze loopt recht naar de deur en smijt die dicht. Vaagjes verdwijnen de contouren van haar blauw gebloemde rok.

Wanneer ik weer op de bank plof om bij te komen, voel ik dat ik ergens op ga zitten. Ik vis het witte mobieltje van Romy tussen de twee kussens van de bank uit. Het scherm springt aan wanneer ik per ongeluk mijn vinger op de knop leg. Uit nieuwsgierigheid kijk ik op het meldingenscherm, waar diverse berichten staan. Mijn oog valt op de DM op Twitter, afzender gelijknamig aan die van mijn (eerste) ex-vriendin.

Laat me met rust, alsjeblieft.

En toen vielen de puzzelstukjes op zijn plek.

Romy was degene geweest die Denise al die berichten had gestuurd. Hoe kon ik dat niet bedenken?

Toch heeft mijn conclusie alleen maar meer vragen opgeroepen. Heeft ze er ook voor gezorgd dat het uit was tussen Denise en mij? Of heeft ze er niks mee te maken.

Als een rechercheur bestudeer ik de vlekken op het scherm. Er is een duidelijk patroon te zien waarmee ik op haar telefoon kan komen. Het openen van het scherm gaat soepel en ik lees het hele gesprek tussen Denise en Romy, alhoewel alleen Denise berichten stuurt. Uit de berichtjes kan ik opmaken dat Romy via een ander medium teksten stuurt.

Mijn telefoon die afgaat helpt me uit mijn verstrikte gedachten. Een videocall van Denise via Skype. Even staar ik naar het scherm en neem dan op.

"Hoi?" zeg ik een beetje verbijsterd.

"Hoi." Haar vochtige, rode ogen staren emotieloos in de camera. "Ik-" ze stopt al snel in haar zin.

"Ik heb het uitgemaakt," vul ik aan. Het meisje op mijn beeldscherm vertrekt geen spier. "Ik wil uitleg" zegt ze, eentonig. Ik slik een maal en begin aan mijn uitleg.

"Ik voelde me kut oké? Zwaar kut. Ik had even iets nodig."

"En waarom ging je... je weet hoe godverdomme-" ze stopt en begint te huilen.