Fuck Fame #2

Hoofdstuk 34

Het was echt tijd om te gaan. Echt.
Onze koffers waren al ingecheckt en hierna moeten we naar de douane, waarna je niet meer bij bezoekers kan komen. "Tijd om gedag te zeggen!" probeert mijn moeder vrolijk. Brokalert.
Wie moet ik eerst gedag zeggen?
Mijn oom en tante, dat lijkt me het beste. Ze zijn mee gegaan, maar we zagen ze meestal alleen tijdens gelegenheden. Verjaardagen en feestdagen etcetra. Dat zegt niks over hun, want het zijn hartstikke lieve, leuke mensen.
Eerst geef ik mijn tante drie kussen op de wangen. "Veel plezier hè meid," zegt ze en glimlacht vriendelijk terwijl ze mijn schouders vasthoud. Daarna geeft ze me een vluchtige knuffel.
Ook mijn oom geef ik drie kussen op de wangen. "Succes, Denise," zegt hij. "Dankjewel," bedank ik hem.
Wie is de volgende?
Ik besluit Romee te laten volgen.
Ik knuffel haar en doe geen poging om niet te gaan janken. Gebeurt toch wel. "Ik ga je zó missen," snikt Romee. "Ik jou ook," jank ik terug. "Maar have fun girl," zegt ze. "Ik zal 't gaan proberen," beloof ik. Ze trekt me nog een keer in een knuffel, dan laat ze me los.

TimBaeAllesIkKanDitNietOmg.

Ik glimlach naar hem en knuffel hem. Janken for the win.
"Ik hou van je," fluisterde hij. "Ik hou ook van jou," stotter ik.

"ZOENEN, ZOENEN, ZOENEN!" Romee is wel koningin momentjes verpesten. Toch moet ik wel om haar lachen. "Allemaal omdraaien," zegt ze en zwaait haar hand die omlaag hangt van voor naar achter. Lachend weten de volwassenen zich om te draaien, Romee doet dat ook.
Ik zoen hem vol op zijn mond, weten dat dit de laatste in maanden is.
Als Romee begint te joelen weet ik dat het tijd is om te stoppen. Langzaam trek ik terug en kijk hem door mijn waterige ogen aan. "Ik ga je missen." zeg ik snel. "Ik jou ook," een keer knuffelt hij me nog. Ik verbreek het contact tussen onze lichamen en pak mijn koffer. Mijn moeder legt een arm op mijn rug geeft aan dat we gaan. Ik zwaai naar mijn familie, Romee en Tim. Ik doe een blaaskus terug naar Romee en draai me dan achter de muur. Nog één keer kijk ik naar de achterblijvers en draai me de rij in bij de douane.

Ik wil niet huilen.

Even frummel ik aan het hartje van de ketting die ik gister kreeg van Tim. We blijven sterk, samen.

"Denise? Doe je even je vest uit, riem af, snel graag" zegt mijn vader. Ik kom erachter dat we al voorin staan in de niet-zo-lange-rij. Snel rits ik mijn vest open, leg mijn koffer op de band en haal mijn laptop eruit. Vervolgens is het wachten op het sein tot ik door het veiligheidspoortje kan lopen.
Gelukkig kom ik zonder gezeik door het poortje en trek snel mijn vest weer aan. Ik stop mijn laptop weer in mijn koffertje en wacht tot mijn ouders weer hun hele boeltje hebben gepakt.
Levenloos loop door de tax-free shop.
Mama en papa zijn zich over de grote collectie boeken die er liggen (en dan vooral de prijs) aan het bewonderen en ik spuit voor fortuin aan high-end merkparfums. Ook doe ik me tegoed aan crèmes van een euro of vijfhonderd en de andere testers.

Eindelijk in het vliegtuig - na natgeregend zijn buiten is de veiligheidsinstructie bezig. Beetje onzinnig vind ik, als het mis gaat gaat het toch wel mis. Als er een bom afgaat, kan je doen wat je wil, je bent er dan gewoon geweest. En de keren dat iemand het overleeft komt dat niet doordat je door één van de instructies, maar bijvoorbeeld overleefde een jongetje het die onder de stoel dook. Beter leren ze de passagiers hoe een terrorist te herkennen. Tegenwoordig gaan ze toch bijna allemaal neer door een of andere gek die denkt dat hij volgens zijn geloof mensen moet doden. Alsjeblieft, laat die god een bezoekje brengen aan de aarde en hun heilige boek verklaren. Ik kan me niet voorstellen dat iemand uit de godensquad heeft bedoeld mensen aanzet tot doden.

Het uitzwaaiterras.

Ik kijk door het raampje en zie dat we er langsheen rijden. Vooraan bij het glas zie ik hun te kijken naar het vliegtuig. Ik krijg op het laatste moment snel oogcontact met Tim en zwaai. Op een of andere manier lijkt het alsof ik een hartverzakking krijg. Het vliegtuig accelereert naar een hoge snelheid en rij zo weg van het uitzwaaiterras.