Gerizellasın çünkü:
1. Sinir sistemimim bozulmasının en büyük sebebisin,
2. Israrla her hatanda özür dilemekten çekinmemene rağmen beni sevdiğini söylemekten çocuk gibi korkuyorsun,
3. Kendinden başka kimseye yeterince değer vermiyor ve dünyayı ken...
~Son zamanlarda konuşmalarımız Bir elvedaymış gibi bitiyor~
Maçtan sonra ceza olarak ortalığı toparlamak bana bırakıldı. Aras ilk başta itiraz etse de çocuklar onu da bir şekilde ikna edebilmişti. O an kendimce bir not kazıdım beynime: erkeklerle maç izleme Güneş!
Önceki hayatımda -yani hafızam yerinde olduğu zamanlarda- futbolla ilgilenmiyor olmalıydım çünkü hakkında en ufak bir bilgim bile yoktu. Sanırım karşı takımın golüne sevinerek bu cezayı hak etmiştim. Etrafı güzelce toparlamak oldukça zamanımı almıştı. Yerler mısır ve cips doluydu. İlk önce dağınıklığı düzenlemiş, etrafı süpürmüş sonrada yerleri viledayla silmiştim. En son olarak da bulaşıkları makineye atıp görevimi tamamladım. Yorgun halimle odaya girdiğimdeyse Aras'ın yatakta öylece oturup duvarı izlediğini görmüştüm. Böyle boş boş oturup üzgünce bir yerleri izlediğinde ne düşündüğünü iyi biliyordum. Yine kafayı benimle ve geçmişimle bozduğu zamanlardaydık.
"Aras?" sesimle irkilip yüzüme bakınca derin bir iç çekmişti.
"Bitti mi?" başımı sallayarak yanına gittim ve elimi yüzüne koyup bana bakmasını sağladım.
"Bir şey mi oldu?" diye sordum gözlerine bakarak. Bir süre sessiz kaldı ama sonra dayanamayıp pes eder gibi konuştu.
"Parti günü... hatırlıyorsun değil mi?" Biliyordum işte! Benim düşünmemi istemiyordu ama kendisi deli gibi geçmişimi düşünüyordu. Ne zaman parti gününden bahsetse aklıma onlarca görüntü gelip gidiyordu. Şey gibiydi sanki... Puzzle. Kafamın içinde parçalar vardı ve ben o puzzle tamamlamıştım ama yerleştiremediğim parçalar vardı. Yine başımı salladım. Şimdi nerden çıkardığını sormak istiyordum ona.
"Bana neden gerçek adını söylemediğini, hatırlıyor musun?" kaşlarım çatılmıştı. Bu soruyu düşünmek istemiyordum çünkü kafamın içinde yeterince kurcalamıştım.
"Bilmiyorum... Sürekli bu konulardan konuşmak zorunda mıyız?" başını 'hayır' anlamında sallayınca derin bir nefes çekmişti. Gülümseyerek yüzünü tekrsr ellerimin arasına aldım ve dudaklarımı uzunca alnına bastırdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Uyuyalım mı? Yorgunluktan ölüyorum," dedim ve yüzünü kaldırarak bana bakmasını sağladım. Hemen dudağını ısırarak gülmüştü.
"Sana yardım edecektim. Gerçekten,"
"Evet, tabii," diyerek ben güldüm...
Birlikte yatağa girdiğimizde hemen yüzüstü yatıp yastığıma sıkıca sarılmıştım. Ben böyle yatmayı tercih ettiğimde Aras yan yatmayı tercih edip bana sarılıyordu. Gülümseyerek gözlerimi kapattıktan sonra "Aras..." diye mırıldanıp yastığıma iyice gömüldüm.
