🌞 GERİZELLAM🌙

Evleneceğiz sonuçta 🌙 -G2-

🎶 Bruno Mars - Natalie ♡

~Şimdi kimse seni kurtaramaz
O yüzden denemenin yararı yok
Bir kere seni yakaladım ben~

"Baba?"

Şaşkın sesime karşılık babam gülerek içeriye geçti ve Sina'yı öylece kucağıma bıraktı. Afallamış bir şekilde kucağımda, kocaman mavi gözleriyle bana bakan minik yüze baktım. Mutluluğum o an yine telaşımın üzerine geçmişti.

"Aman Allah'ım!" diye gülerek miniğimin her yerine öpücük bıraktım. "Ama sen kocaman olmuşsun," neredeyse ağlayacaktım. Onu bıraktığım halinden eser yoktu. Çok daha tatlı görünüyordu ve onu yememek için kendimi zor tutuyordum.

"Seni kaç gündür arıyorum ama ulaşamadım. Neyseki bugün telefonunu Giray açtı da ev adresini ondan alabildim,"

"Ah," dedim ve Sina'nın boynuna burnumu sürerek onu gıdıklamaya bir son verdim. Öyle tatlı gülüyordu ki zor olmuştu.

"Telefonum bozulmuştu... Bugün de Giray... Tamir ettirmek için yanında götürdü... Evet, öyle." Durumu toparladığım için kendimi tebrik edip gülümsedim. Babamsa başını sallayarak gözlerini evde gezindirdi. Tam ağzını açıp evle ilgili düşüncesini söyleyecekken "Güneş?" diye bağıran Aras'ın sesi bir anda taş kesilmeme neden oldu. Sesi çıkmayan Çisim'inde benden farkı yoktu. Babam kaşlarını çatarak eliyle sesin geldigi uzun holü işaret etti.

"Kim?" Allah'ım kalbim duracaktı şimdi! Korku dolu bir gülüşle Çisim'in yanına gidip Sina'yı onun kucağına verdim.

"Giray," diye gülerek konuştum. Babamınsa yüzü buruştu.

"Giray okulda değil miydi?"

"Geldi," diyerek ben de ellerimle holü işaret ettim.

"Güneş demeye sonunda o da alıştı. Çok fena üşütmüştü, ben bir gidip bakayım şuna, siz oturma odasına geçip oturun, hemen geleceğim," dedikten sonra koşarak hole ilerledim. Panik ve aceleci bir halde banyonun kapısını açıp içeriye girdiğimde görüntüme çıplak bir şekilde giren Aras çığlık atmama neden olmuştu. Ellerimle kocaman açılmış gözlerimi kapatarak hızlıca arkamı döndüm.

"Allah'ım öleceğim galiba! Galiba öleceğim! Öleceğimöleceğimöleceğim..." diye susmadan tekrarlarken Aras "Güneş?" diyerek şaşırdı.

"Özür dilerim ben... Unuttum... Babam... Babam geldi... Ondan... ne yapacağımı bilemedim... Sen öyle seslenince... Yemin ederim çok... Çok bir şey görmedim... Arkan dönüktü zaten... Ben hemen arkamı döndüm... Gerçekt-"

"Güneş," diye gülerek sözümü kesince gözlerimi sıkıca kapattım.

"Sorun değil, ileride göreceksin zaten," ellerimi yüzümden çektiğim anda kapattığım gözlerimi kocaman açtım.

"Ne diyorsun sen be!" gülüşü daha da büyümüştü.

"Yalan mı? Evleneceğiz sonuçta," ters ters ona bakmak isterdim ama karşımdaki duvara baktım. Bir yanda da söylediği hoşuma gitmişti ama... Konumuz bu değildi.

"Kes şimdi zırvalamayı. Babam burada, içerde!"

"Yemedim,"

"Yalan mı söyleyeceğim?"