🌞 GERİZELLAM🌙

Özel yemek 🌙 -G2-

🎶 SYML - Where's My Love 

~Kanımda bir korku var
O korku bulutlara taşındı, onların da üstüne
Eğer kanarsan ben de aynı şekilde kanarım
Ve eğer korkuyorsan yoldayım~

"Simay!"

Babamın sert sesi üzerine Aras ağzını açmıştı ki Giray beklenmedik bir şekilde onu dışarıya doğru attı. Elindekiler yere düşerken Giray birkez daha kabaca bedenini itip yere düşmesine neden olmuş ve onu öyle gördüğüm anda nerdeyse benim de aklımı kaçırmama sebep olmuştu.

"Aras..." dedim çaresizce ama sesim çıkmamıştı bile. Onun yerine benim canım yanmıştı.

"Seni bir daha burada görmeyeceğim. Bak babası da geldi! Simay seni istemiyor, anlamıyor musun!?" Giray'ın bağırışları evin girişinde yankılanırken Çağlar müdahele edip onun Aras'ın üzerine gitmesini engellemiş ve bedenini geriye doğru çekmişti.

"Bırak Çağlar! Günlerdir kapının önünden ayrılmıyor! Bir de şimdi kendisini affettirmek için eve dalıp Simay'ı üzdü! Geberteceğim onu!" Çağlar'ın afallayan bakışları beni bulana kadar ağladığımı fark etmemiştim. Giray'ı bırakıp tuhafça yanıma geldi ve çenemi tutup kendisine bakmama neden oldu. Bakışlarımdan bile anlamıştı bir şeyler döndüğünü. Beni tanıyordu ve bu ağlayışımın korkumdan olduğunu fark etmişti. Aras'ı kaybetmekten korkuyordum. Hem de deli gibi.

Çağlar bileğimi nazikçe kavradıktan sonra babama bakıp koluna dokundu. "Hakan Bey isterseniz biz girelim, Güneş iyi görünmüyor," babam başını sallayınca son kez Aras'a bakmıştım. Hâlâ yerdeydi ve berbat görünüyordu. Yine de gözleri beni bulduğunda iyi görünmeye hatta doğrulmaya çalışmıştı. Çağlar'ın yönlendirmesiyle içeriye girdiğimizde önümüzde yürüyen babamı takip ettik. Adımlarımız oturma odasında son bulduğunda Çağlar kapıyı kaparken sinirden köpüren babam hırsla bana döndüğünü  görmüştüm.

"O şerefsizin burada ne işi var! Evine gelecek kadar bilgiyi nereden öğrendi! Konuş Simay!" diye sertçe bağırınca gözlerimi sıkıca kapatıp açmıştım.

"Ba-"

"Ben seni buraya o çocuktan uzak durman şartıyla yollamadım mı!?" istemeden hıçkırmıştım. Aklım Aras'tayken babama odaklanamıyordum bile. Yapacak bir açıklama bulamıyordum. Hiçbir şey düşünemiyordum.

"Sana diyorum!" diye bağırarak kollarımı tutup sıkınca irkilerek yüzüne baktım. Deli gibi titriyordum.

"B-baba ben..."

"Hakan bey ne yapıyorsunuz?" Çağlar şaşkın bir şekilde babamla arama girdiğinde tenimi sıkan eller bollaşmış ve benden uzaklaşmıştı. O sıra odanın kapısı aniden açıldı ve içeriye giren Çisim'in gözleri gördükleriyle kocaman oldu.

"Hakan amca!?" babam derin bir nefes alıp vermiş ve sakinleşmek adına kısa bir süre bekledikten sonra Çisim'e bakmıştı.

"Merhaba kızım,"

"Şey... Hoşgeldiniz," derken kaşları çatılmıştı Çisim'in. Odanın kapısı tekrar açıldığında ve Giray içeriye girdiğinde gözleri ilk benimle birleşti ama sonra hemen babama bakmıştı.

"Hakan amca-"

"Bana hemen açıklama yapsanız iyi olur!" diyerek koltuğa oturdu. Giray da hemen yanına oturmuştu.