🌞 GERİZELLAM🌙

Sen yeter ki Güneş'im ol 🌙 -G2-

İthaf sahibi prensesimin bugün doğum günü... Doğum günün kutlu olsun sevdicek tanem. Nice mutlu, sağlıklı, başarılı ve Gerizellam'lı senelere ♡_♡

🎶 Anthony Lazaro - Fly With Me

~Bugün iyi olacağız
Bir yerlede doğru olan biz olacağız~

"Ee, açmayacak mısın?" diye sordu ben pencereyi açınca Aras ve anlamayarak yüzüne baktım.

"Evin kapısını Güneş. Burada daha fazla asılı kalırsam düşeceğim,"

"Burayı nereden öğrendin? Nasıl geldin?" diyerek onun konuşmasını es geçtim ve gülerek parmaklıkları daha sıkı kavradı. Neyseki ikinci kattaydık. Düşerse kötü bir şey olmazdı.

"Çisim'le iş birliği yaptık. Açar mısın artık kapıyı?" 'Çisim!' dedim içinden. 'Kafanı kıracağım,'

"Çok sessiz olmalısın," dedikten sonra koşarak odamdan çıktım ve salonlarda sessizce gezinerek evin kapısını açtım. Tabii Aras'ın pencereden inip buraya gelmesi biraz uzun sürmüştü. Çisim'e de bak sen. Resmen bensiz plan yapmışlar. Demek bu yüzden gece odada yatmamış.

"Yavru kedim," diyerek bir anda kollarını belime sarıp bedenimi kendisine çekti Aras ve dalmış olmalıyımdım ki yerimde sıçradım.

"Ben sana sessiz ol demedim mi?" diye fısıldadım kulağına ve o sadece omuz silkip sarılmaya devam etti. Gülümseyerek bende ona sıkıca sarıldım. Gerçekten şu kısacık vakitte kokusuna kadar özlemiştim onu. Nasıl dayanmışım sesini bile duymadan koca bir yıla, anlamıyordum.

"İçeriye geçelim mi?" dedim başım omzuna yaslıyken. "Giray gelir, görür falan," iç çekerek kollarını benden ayırıp yere eğildi ve ayakkabılarını çıkarıp eve girdi. Yere bıraktığı ayakkabıları elime alıp ona döndüğümde elimdeki ayakkabılara baktığını görüp "Ayakkabılarını görürse diye önlem," diyerek açıklama yaptım ve o garipsemiş bir şekilde kaşlarını çatıp gülünce elini tuttup onu Çisim ile ortak kullandığımız odaya kadar götürdüm. Çisim muhtemelen oturma odasında uyuyordu. Odaya girdiğimizde elimdeki ayakkabıları dolabımın içine koyup yatağıma oturmuş odada gözlerini gezdiren Aras'ıma bakmıştım.

"Sevdin mi malikhâne mi?"

"Pek öğrenci evi gibi değil," dediğinde gülerek yanına oturdum ve ayaklarımı kendime çekerek bağdaş kurdum.

"Giray ve Çisim sağ olsun," o da güldü ve yatağıma uzandıktan sonra bir süre yüzüme baktı.

"Ben de bir ev tuttum,"

"Ne?" dedim birden şaşkınlıkla.

"Bugünden beri uğraşıp duruyorum Yapmadığım şey kalmadı ama... Tabii ki size yakın bir ev bulup kiralayabildim," 'paranın olmayan gözü çıksın,' diye geçirdim içimden. Bir gün içinde ev kiralamış. Bir de bizim mahalledeki kiralar resmen kazık. Bizim oturduğumuza bakmayın. Giray'ın amcasının yatırım evi olduğu için böyle rahattık. Yoksa burayı kiralayacak parayı kim kaybetmiş de biz bulalım. Zaten bu civarda üniversiteye yakın ev de bulamamışlardı. Aras nasıl bulmuştu?

"İşiniz ne olacak? Ayla teyzenin haberi var mı?" başını sallayarak kollarını yastığımın altına soktu.

"Merak etme, ben her şeyi ayarlayacağım," dedi ve dudaklarını büküp bana şirin şirin baktı. "Yanında uyuyabilir miyim? Hiç sırnaşmam. Hatta istersen yine aramıza yastık dizebilirsin," gülümseyerek yanına uzanmıştım.