Η κόρη του προέδρου

12- Πιο κοντά

«Δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή...» δικαιολογούμαι αμέσως. «Άρα αν το καταλάβαινες θα προσπαθούσες να το κρύψεις... άρα, κάτι νιώθεις! Αγχώθηκες! Νοιάζεσαι!» λέει έκπληκτη η Έλλη και παρακολουθώ τα λόγια της αμίλητη, και επίσης έκπληκτη. Τι στο καλό;

Ο Θάνος δεν μιλάει, δεν έχει πάρει ακόμα θέση. «Έλλη αγχώθηκα επαγγελματικά! Τι μου καταλογίζεις τώρα; Εγώ με αυτόν; Ποτέ!» τσιρίζω προσπαθώντας να τους πείσω και ο Θάνος με κοιτάζει περίεργα. «Καλά, ηρέμησε, δεν σε είπαμε και καμπούρα.. μια χαρά παιδί είναι, όταν θέλει» μου λέει χαλαρός, όσο η Έλλη μαζεύει το τραπέζι και εγώ βάζω λίγο κρασί να πιω.

«Αχ βρε Ιω μου, μου έφυγε ένα άγχος, άρα δεν έχεις πρόβλημα που θα έρθει να δούμε την ταινία ε;» μου λέει δήθεν αθώα η κολλητή μου και είμαι έτοιμη να την σκοτώσω.

«δεν με νοιάζει βέβαια, όταν δεν ασχολείται μαζί μου, δεν με νοιάζει τι κάνει, ας έρθει!» απαντώ δήθεν αδιάφορα και στρογγυλοκάθομαι στον καναπέ, βγάζοντας τα παπούτσια μου για να είμαι πιο άνετα και να χαλαρώσω.

«Ποια ταινία θα δούμε;» ρωτάω ενώ πίνω μια γουλιά από το κρασάκι μου. «Devil» απαντά ο αδερφός μου, και εγώ κάνω ζάπινγκ να δω τι έχει στην τηλεόραση μέχρι να έρθει και ο Αργύρης, να ξεκινήσει η ταινία.

«Εδώ πάντως τους βλέπουμε ξεκάθαρα σε τρυφερό τετ-α-τετ έξω από το σπίτι της, το βράδυ της Δευτέρας» λέει η παρουσιάστρια και εγώ χάνω το χρώμα μου. Η ανάσα μου γίνεται πιο βαριά και νομίζω πώς δε βλέπω καλά. Πάλι τα ίδια; Ο Στράτος με αυτήν; Με το που έφυγα;;;; Αφού μου έστελνε μηνύματα, πότε βρέθηκε μαζί της;

Ο Θάνος και η Έλλη με παρατηρούν όσο παρακολουθώ το ρεπορτάζ και τα μάτια μου έχουν βουρκώσει. Όχι γιατί τον ερωτεύτηκα, δεν είμαι σίγουρα ερωτευμένη, και το καταλαβαίνω τώρα. Όμως, αυτή η κοροϊδία, είναι το χειρότερό μου! «Είναι πολύ καραγκιόζης!» αναφωνεί η Έλλη και έρχεται να κάτσει δίπλα μου. Το κουδούνι χτυπάει, και εγώ μαζεύω όπως-όπως δύο δάκρυα που έχω μέσα στα μάτια και δεν άφησα ακόμα να πέσουν στα μάγουλά μου.

«Γεια σας!» λέει τραγουδιστά και δίνει μια σακούλα που μυρίζει τρομερά, στον Θάνο. «Λουκουμάδες είναι;» αναφωνώ και ανασηκώνομαι από τον καναπέ. Ο Αργύρης γελάει με τον αυθορμητισμό μου. «Ναι, με μερέντα...» απαντάει και έρχεται στο σαλόνι. «Έλληηη, σήκω κορίτσι μου να μας βάλεις...» της λέει ο Θάνος ικετευτικά, και ο Αργύρης κάθεται δίπλα μου αφού η Έλλη σηκώθηκε από τον καναπέ.