Η κόρη του προέδρου

20- Επισκέψεις & ζήλειες

Ο Αργύρης, η μητέρα της Ιωσηφίνας, και η Έλλη, ήταν αυτοί που έμειναν τον περισσότερο χρόνο στο νοσοκομείο, και η μητέρα της, είχε καταλάβει. Μα δεν θα μιλούσε, ήθελε μόνο να είναι χαρούμενο το παιδί της. Η Έλλη της αποκάλυψε ότι γνώριζε για τη σχέση της με τον Αργύρη, όπως και ο Θάνος, μα τη διαβεβαίωσε ότι δεν κινδύνευαν.

Η μητέρα της καθόταν στο καθιστικό του δωματίου και της έπλεκε μια εσάρπα, και ο Αργύρης με την Έλλη, ήταν δίπλα της στο κρεβάτι.

Το καινούριο της κινητό χτύπησε, ο Αργύρης της το έκανε δώρο, και είχε ήδη περάσει μέσα και όσες φωτογραφίες είχαν μαζί. Η Έλλη το πήρε από το τραπεζάκι για να της το δώσει. «Αριθμός από το εξωτερικό» σχολίασε και το έδωσε στην Ιωσηφίνα. Ο Αργύρης παρακολουθούσε με αγωνία, αφού πήγε το μυαλό του στο ποιος μπορεί να είναι.

«Παρακαλώ;» είπα με κανονική φωνή. «Γεια σου μικρή» μου είπε μια γνώριμη φωνή. Ήμουν σίγουρη ότι είναι ο Αλεσσάντρο! «Καλώς τον!» του είπα με όρεξη, μα δεν είχα ξεχάσει ποτέ ότι με άφησε για την καριέρα του. «Έμαθα τα νέα, πώς είσαι;» με ρώτησε με ενδιαφέρον. Πραγματικό ενδιαφέρον, όπως καταλάβαινα από τον τόνο της φωνής του.

«Μέχρι εκεί μαθεύτηκε; Καλά είμαι, θα βγω από το νοσοκομείο, ήμουν και πάλι τυχερή... Λίγα πλευρά έσπασα μόνο, και έχει αρκετό πόνο» του απάντησα με ειλικρίνεια. «Πώς να μη μαθευτεί; Η κόρη ενός από τους πιο ισχυρούς προέδρους χάθηκε... Μπορώ να έρθω να σε δω;»

Ωχ, τι το ήθελε τώρα αυτό; «δεν υπάρχει λόγος να κάνεις τόσο μεγάλο ταξίδι και να αφήσεις τις υποχρεώσεις σου, είμαι καλά πλέον...» του είπα με τρεμάμενη φωνή. Ποιος θα έβλεπε τον Αργύρη, και δεν θα τον φοβόταν! «Μια φορά τη βδομάδα παίρνουμε ρεπό, μπορώ να έρθω πρωί και να φύγω την άλλη μέρα το πρωί» μου είπε με σιγουριά και μου κόπηκαν τα πόδια.

«Κάνε ότι θέλεις..» του είπα και τα μάτια του Αργύρη άστραψαν. Η Έλλη με κοίταξε συμπονετικά. «Θα τα πούμε, φιλιά» συμπλήρωσα αφότου μου είπε να κλείσουμε για να κλείσει εισιτήρια. Αυτό μου έλειπε τώρα!!

Είναι πολύ θυμωμένος... «Γιατί του είπες να έρθει;;» με ρώτησε με σφιγμένα δόντια για να μην μας ακούσει η μητέρα μου. «τι να έκανα επέμενε μωρό μου... στενοχωρέθηκα που τον άκουσα έτσι» απολογήθηκα μα εκείνος ήταν ακόμα πολύ θυμωμένος. Ο Αλεσσάντρο είναι ο μόνος άντρας που με έχει ακουμπήσει, και είναι απολύτως λογικό να ζηλεύει ο Αργύρης, που βλέπει ότι ακόμα τρέφει αισθήματα.