Η κόρη του προέδρου

51 - Φιλικό & πρόταση

Οι μέρες πέρασαν, και ήθελε ακόμα μια, για να φτάσει η μέρα που ονειρευόταν πάντα. Η ομάδα της, η ομάδα που έχτισε ο αγαπημένος της πατέρας, θα υποδεχόταν την αγαπημένη της Ρεάλ Μαδρίτης, και μάλιστα θα ήταν εκείνη πρόεδρος! Έκανε μια βόλτα στα μαγαζιά και έψαχνε τι θα φορέσει, όσο ο Αργύρης ήταν στην προπόνηση. Κρατούσε στο χέρι της κάποια όμορφα συνολάκια, όταν χτύπησε το κινητό της.

«Παρακαλώ;»

«Γεια σας! Είμαι ο Άγγελος Γεωργίου δημοσιογράφος! Με συγχωρείτε για την ενόχληση δεσποινίς Δροσάκη!»

«Δεν με ενοχλείτε κύριε Γεωργίου!» του απάντησε ζεστά.

«Θα ήθελα μια συνέντευξη, κυρίως για το σημαντικό φιλικό της ομάδας σας με την Ρεάλ!»

«Κανένα πρόβλημα! Πότε;»

«Απόψε στις 22.00 είναι η εκπομπή!»

«Στείλτε μου ένα μήνυμα με τη διεύθυνση, και θα είμαι εκεί!»

Έκλεισε το τηλέφωνο και συνέχισε τα ψώνια της. Αποφάσισε να φορέσει μια υψηλόσωμη παντελόνα μαύρη με ένα λευκό μπλουζάκι στενό. Ευτυχώς η κοιλιά της ήταν ακόμη επίπεδη και έτσι δεν θα καταλάβαινε κανείς...

Μόλις τελείωσε με τα ψώνια για το παιχνίδι αλλά και το τραπέζι που κανόνισε ο Θάνος να γίνει μετά στο μαγαζί του, αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στα μωρουδιακά. Δείλιασε αρχικά, φοβήθηκε μην την δει κανείς, αλλά έπειτα σκέφτηκε ότι είναι τόσο αδύνατη που δεν θα το καταλάβαινε κανείς!

Μπήκε στο μαγαζί και δεν έβγαλε τα γυαλιά της, προσπάθησε να είναι διακριτική. Όλα αυτά τα μωρουδιακά που κοιτούσε την είχαν συγκινήσει. «Τι όμορφο ρουχαλάκι αυτό!» σκέφτηκα για ένα μικρό φορμάκι. Τοσο δα μικρό! Είναι λευκό με ζωγραφιές, πολύ ιδιαίτερο! Θα το αγοράσω... Συνέχισα λίγο και βρήκα και άλλα όμορφα πράγματα να πάρω, αλλά πρέπει να είμαι συγκρατημένη, για να κάνω όλα αυτά τα ψώνια μαζί με τον Αργύρη!

«Ιωσηφίνα;» η φωνή μιας μεγάλης γυναίκας με τσίτωσε. Κάπου την ξέρω. «Θεία;» Είναι η μητέρα της Σόνιας. Τι δουλειά έχει εδώ; «Κάνεις τη ζωή σου εσύ, και η κόρη μου σαπίζει στη φυλακή!» μου είπε με πικρία. Τι; «Η κόρη σου βρίσκεται στη φυλακή γιατί σκότωσε τον πατέρα μου! Δεν ντρέπεσαι λίγο να έχεις και θράσος να μου μιλάς; Ελα εξαφανίσου από μπροστά μου!» της απάντησα επιτακτικά και γούρλωσε τα μάτια της. Όχι, δεν είμαι πια το κοριτσάκι που όλοι μπορούν να στενοχωρήσουν.