Η κόρη του προέδρου

Κεφ. 37 - Κι άλλες αλλαγές...

Το βράδυ πέρασε αργά και βασανιστικά, με τη σκέψη μου στα λόγια του Αργύρη. Δηλαδή εμείς τώρα, τέλος; Μια τόσο όμορφη σχέση, μια αληθινή αγάπη... Ο έρωτας που πήγαζε από τα μάτια μας, οι στιγμές μας... Όλα είναι στο παρελθόν; Τι γίνεται και χάνω τους ανθρώπους μου; Πού είσαι μπαμπά μου να με αγκαλιάσεις;

Πρώτα ο μπαμπάς, μετά ο Αργύρης... πόσα κομμάτια να μαζέψω πια; Πόσο πόνο; Θα βρω δύναμη, για εκείνον εκεί ψηλά, και θα τα ξεπεράσω όλα. Είμαι δυνατή. Και αύριο στην πρώτη προπόνηση της χρονιάς θα είμαι εκεί. Αν και δεν νομίζω ότι ο Αργύρης θα είναι.....

Ξάπλωσα με το τάμπλετ στα χέρια, για να με πάρει ο ύπνος διαβάζοντας... Χαζεύω στο facebook, και λίγο αργότερα χάνομαι σε ένα βαθύ ύπνο. Κατά τις 6 το πρωί και ενώ χάραζε ξύπνησα ιδρωμένη και αγχωμένη. Είδα στον ύπνο μου το μπαμπακούλη μου, τον καλό μου μπαμπά... «Πιστεύω σε εσένα, πάλεψέ το και θα με δικαιώσεις... θα τους βρείτε. Α, και κάτι άλλο Ιωσηφίνα, να πας την ομάδα ψηλά.» Αυτά τα λόγια μου είπε, ντυμένος στα λευκά, και καθισμένος σε μια τεράστια πολυθρόνα. Θα τον δικαιώσω, ναι. Αυτό θα κάνω!

Προσπάθησα να ξανακοιμηθώ μέχρι τις 10 που είναι το ραντεβού με τον κ. Ανδρέου, όμως τα λόγια του στριφογυρνούσαν συνέχεια στο μυαλό μου. Ίδρωνα συνεχώς, και έτσι αποφάσισα να μπω για ένα μπάνιο ζεστό. Γέμισα τη μπανιέρα ζεστό νερό και άλατα, και χώθηκα μέσα. Έβαλα και χαλαρωτική μουσική, και σε μια ώρα βγήκα. Ίσιωσα τα μαλλιά μου και τύλιξα γύρω μου μια πετσέτα.

Έριξα στη ντουλάπα μου μια ματιά και διάλεξα ένα μαύρο ριχτό φόρεμα ως το γόνατο για να φορέσω, μαζί με τα πέδιλά μου. Αφού έφαγα το πρωινό μου, έβαλα λίγη πούδρα, μάσκαρα, και ένα κραγιόν στο χρώμα του δέρματος, και ντύθηκα.

Έφτασα ξανά έξω από τη μεγάλη πόρτα, και χτύπησα. Ο ίδιος τρομακτικός κύριος μου άνοιξε, και με οδήγησε στον κ. Σταμάτη. «Καλημέρα» λέω αργά και εκείνος με κοιτάζει από πάνω ως κάτω. «Καλώς την» απαντάει στον ίδιο τόνο. «Κάθισε»

Έκατσα ακριβώς απέναντί του, και αφού μου είπε ότι φαινόμουν άυπνη, μου είπε επίσης ότι υπάρχει μια λίστα με τους αντιπάλους του πατέρα μου. Με αυτούς δηλαδή που είχε ανοιχτούς λογαριασμούς.

«Ο γιος μου, έκανε ενδελεχή έρευνα. Ξέρεις, εδώ δεν είμαστε μόνο ντετέκτιβ. Έχουμε διάφορες ιδιότητες, περνάνε πολλά από τα χέρια μας. Είμαστε, πώς να στο πω... εκτελεστές... Στάσου να τον φωνάξω, να σου εξηγήσει τι βρήκε. Χρήστο!!!» φωνάζει το όνομα του γιου του και περιμένω να δω κάποιο μαμούχαλο χοντρό που θα έχει ψώνιο με τις έρευνες. Αντ' αυτού εμφανίζεται ένας ψηλός, μελαχρινός, με τατουάζ, και ένα πουκάμισο λευκό με καραβάκια πάνω. Από κάτω φοράει ένα υφασμάτινο μπεζ παντελόνι και σταράκια.