Η κόρη του προέδρου

59 - Ο άλλος...

Άλλος ένας μήνας πέρασε και ο Αλεσσάντρο έφτανε στην πόλη. Η Ιωσηφίνα ήταν πολύ χαρούμενη. Πήγε στο αεροδρόμιο να τον υποδεχθεί. Τον είχε συγχωρέσει για την παρεξήγηση που είχε δημιουργήσει.
Την είδε από μακριά και φωτίστηκε το πρόσωπό του.
Έτρεξε κοντά της και την αγκάλιασε. Η Ιωσηφίνα ήταν ήσυχη πώς δεν θα γραφτεί κάτι για εκείνην από τη μέρα που χώρισε με τον Αργύρη. Το είχε κανονίσει ο πατέρας της.
«Είσαι πιο όμορφη από ποτέ!!!» αναφώνησε και την φίλησε στο μάγουλο παρατεταμένα. «Καλώς ήρθες» του είπε και χώθηκε στην αγκαλιά του.
«Έλα, πάμε...» της είπε και την πήρε από το χέρι ενώ με το άλλο κρατούσε την βαλίτσα.
«Σου έχω μια έκπληξη...» της είπε καθώς έμπαιναν στο αυτοκίνητο.
«Ε τι, πες μου!!!» είπε εκείνη σαν μικρό παιδί.
«Έτσι εύκολα; Το βράδυ θα σε βγάλω έξω, θα έρθει και ο αδερφός σου με την Έλλη. Εκεί θα το μάθεις.» της απάντησε εκείνος και της έκλεισε το μάτι.
«Είσαι πολύ κακός θα με κάνεις να περιμένω ως τότε;» είπε κι η Ιωσηφίνα παραπονιάρικα.
«Γατούλα σε εμένα αυτά; Εγώ σε ξέρω καλύτερα από τον καθένα, δεν θα σου περάσει...» της γέλασε και της χάιδεψε τα μαλλιά όσο εκείνη έβαζε μπρος για να φύγουν.
«Πού σε πάω;» τον ρώτησε. «Στου αδερφού μου. Θυμάσαι πού μένει;»
«Φυσικά και θυμάμαι...». O αδερφός του σπούδαζε εκεί και είχε αρραβωνιαστεί με Ελληνίδα, οπότε η Ελλάδα έγινε πια μόνιμη για εκείνον.
Πήρε το δρόμο για το Μοσχάτο και σε όλη τη διαδρομή συζητούσαν για όλα όσα είχαν χάσει ο ένας από τη ζωή του άλλου. Φυσικά εκείνος ήξερε ότι ήταν έγκυος, ενώ πριν καν κάνει το ταξίδι του είχε εξηγήσει πώς είναι ακόμα ερωτευμένη με τον Αργύρη και δεν μπορούσε να πάει παρακάτω. Όφειλε να είναι ειλικρινής μαζί του γιατί δεν του άξιζε να έχει φρούδες ελπίδες για κάτι που εκείνη δεν μπορούσε να του δώσει.

Αφού τον άφησε στο σπίτι του Σάκη, του αδερφού του, πήγε σπίτι της να ετοιμαστεί. Φόρεσε ένα όμορφο φόρεμα λίγο πάνω από το γόνατο σε άλφα γραμμή, δηλαδή όχι πολύ στενό για να μην φαίνεται η μικρή κοιλίτσα της. Είχε βρει τρόπο να την κρύβει τώρα που ακόμα μπορούσε.

Είχε κάτω τα μαλλιά της ίσια και βάφτηκε όσο έπρεπε. Έφτασε στο μαγαζί μαζί με τον αδερφό της και την Έλλη, και ήταν εκεί ήδη ο Αλεσσάντρο σε ένα τραπέζι και τους περίμενε.
Χαμογέλασε όταν τους είδε και χαιρέτησε τον Θάνο και την Έλλη ένθερμα. Την μικρή την πήρε αμέσως στην αγκαλιά του. «Είσαι πολύ όμορφη, όπως πάντα» της είε στο αυτί και την βοήθησε να κάτσει στο σκαμπό.