Η κόρη του προέδρου

11- Περίεργα συναισθήματα

Περπάτησε στην όμορφη πόλη για αρκετή ώρα, ο αέρας τη χτύπησε στο πρόσωπο, και σαν να συνήλθε. Έστελνε συνεχώς μηνύματα με το Στράτο, που συνεχώς της έλεγε γλυκόλογα και της έδειχνε πόσο πολύ θέλει να είναι μαζί της.

Το κρύο ήταν τσουχτερό και έτσι πήρε το δρόμο για την επιστροφή. Δεν ήταν αργά, και η πόλη ήταν γεμάτη φώτα ,και κόσμο. Στο κάθε πρόσωπο μπορούσες να δεις μια χαρά, μια λύπη, κάποιοι ήταν σκεπτικοί, κάποιοι σοβαροί, άλλοι χαμογελαστοί και άλλοι ευτυχισμένοι, μόνο και μόνο που κρατούσαν το χέρι από το ταίρι τους.

Παρατηρούσε τα ζευγαράκια και μελαγχολούσε. Ήθελε και εκείνη να κρατήσει ένα χέρι. Ένα δυνατό χέρι, να ζήσει το μεγάλο έρωτα, να νιώσει όλα αυτά τα τρελά που νιώθει ο ερωτευμένος. Και τον Αλεσσάντρο τον ερωτεύτηκε, αλλά δίχως ένταση, δίχως τρελά σκηνικά. Ήταν μια υγιής, ήρεμη σχέση.

Μόλις μπήκε στο ξενοδοχείο, η ζεστασιά κατέκλεισε το κορμί της και έτσι ξεφορτώθηκε αμέσως το μπουφάν της. Ο πατέρας της καθόταν στο λόμπι, μαζί με τον κ. Στάθη και μιλούσαν χαμηλόφωνα. Εκείνη βημάτισε προς τα εκεί, όμως δεν κάθισε. «Τι κάνετε εδώ;» τους ρωτάει με δυσπιστία. «Αύριο το μεσημέρι θα σας πάμε για φαγητό στο πιο ψηλό σημείο της πόλης. Θέλω αύριο το βράδυ τα παιδιά να τα δώσουν όλα» της είπε χαμογελώντας αισιόδοξα.

«Μπαμπά το ξέρεις ότι παίζουμε με ομάδαρα έτσι; Θα είναι πολύ δύσκολο!» του είπε για να τον επαναφέρει στην πραγματικότητα, γιατί δεν ήθελε να στενοχωρηθεί αν χάσουν. Το ήξερε εκείνος βέβαια, δεν είναι δα και κανένας άσχετος, τόσα χρόνια είναι στην πιάτσα. Όμως ήταν όντως αισιόδοξος, γι αυτό ήθελε οι παίκτες του να είναι υπερευχαριστημένοι.

Αφού τους καληνύχτισε, ανέβηκε πάνω για να πάει στο δωμάτιό της. Περνώντας έξω από το δωμάτιο του αδερφού της, και της φάνηκε πώς άκουσε το όνομα του Στράτου. Αστραπιαία σκέφτηκε πώς είναι ιδέα της και πώς τον βλέπει και τον ακούει παντού. Η περιέργειά της τη νίκησε τελικά, και πλησίασε στην πόρτα για να διαπιστώσει αν όντως συζητούν για εκείνον.

«Εγώ μίλησα μαζί του προχτές, κανονίσαμε να πάμε και για ποτό όταν γυρίσουμε. Με την μικρή συνέχεια μαζί είναι...» είπε ο αδερφός της προφανώς απευθυνόμενος στον Αργύρη. «Τα έχουν;» ρώτησε ο Αργύρης και επικράτησε για λίγο σιωπή. «Δεν μου έχει πει κανείς τίποτα, προς τα εκεί πάει μάλλον! Μακάρι, είναι καλό παιδί!» του απάντησε ο Θανος και τότε ο Αργύρης εξαγριώθηκε.