Η κόρη του προέδρου

27- Προδοσία...

«Συνεχίστε εσείς, εγώ έχω να κάνω μια κουβέντα με την κόρη μου!» είπε ο Δροσάκης, και σχεδόν τραβώντας με, με πήρε μέσα στο σπίτι. Ακολούθησα, έτοιμη για όλα. Ο Αργύρης έκανε κίνηση να τον σταματήσει, μα ο Θάνος τον κράτησε. «Άσ' τους... Όχι τώρα....» του είπε σιγανά και ο Αργύρης υπάκουσε.

Με πήγε στο γραφείο του και με έβαλε να καθίσω. Κάθεται στην τεράστια καρέκλα του, πίσω από το γραφείο, και ακουμπάει τα χέρια του πάνω σε αυτό σταυρωμένα. Τα μάτια του πετούν σπίθες. Φόβος με έχει κατακλύσει, και το μόνο που με νοιάζει είναι να είναι καλά εκείνος. Θα' χει τόση αγωνία τώρα...

«Σου είχα πει πέρσι τον Αύγουστο που ήρθες στην ομάδα, να μην μπλέξεις με παίκτη....» ξεκίνησε να λέει και σηκώθηκε, πηγαίνοντας πάνω-κάτω με τα χέρια δεμένα πίσω από τη μέση του, και απόλυτα σοβαρός.

«Με παράκουσες και με το Μαυρίδη, και με τον Ασλανίδη» συνεχίζει, και δεν κρατιέμαι. Αυτό το ύφος με κάνει τρελή!!! «Α, τώρα είναι Ασλανίδης;;; Ξέχασες τα κολλητηλίκια σας, ξέχασες που τον έλεγες μέλος της οικογένειας;;;» του είπα με υψωμένη φωνή, έτοιμη να λυγίσω.

«Μη μιλάς!!!!» φώναξε πολύ δυνατά και μου έκοψε το αίμα. Δεν έβγαινε πλέον φωνή από το στόμα μου, δεν τον έχω ξαναδεί τόσο έξαλλο... «Τον νοιάζουν μόνο τα λεφτά, και οι απατεωνιές!!! Αυτόν θες λοιπόν;;; Έναν απατεώνα;;;» συμπλήρωσε και εκείνη κοίταξε με απορία. «Τα λες επίτηδες... Δεν θα μου πει ς εμένα ποιος είναι ο Αργύρης, τον ξέρω πολύ καλά πλέον!» του απάντησε δυναμικά.

Τον σκέφτηκε έξω με όλο αυτό το θάρρος που έδειξε για να μην τη χάσει, και πήρε δύναμη. Θα το έφτανε στα άκρα. Όταν χρειαζόταν, γινόταν και αγρίμι!

«Νομίζεις ότι τον ξέρεις;; Αυτό νομίζεις;; Έχουμε στήσει μαζί πάνω από 100 παιχνίδια, από όταν ήταν στον Παναθηναϊκό και μπαινοέβγαινε εδώ μέσα! Και θες να μάθεις και το καλύτερο; Μετέφερε για εμένα ναρκωτικά... Αυτόν θες να έχεις δίπλα σου λοιπόν;»

Η Ιωσηφίνα ένιωσε να ζαλίζεται και να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Ήταν σίγουρη, πώς αυτός ο υπέροχος άντρας που είχε δίπλα της, δε μπορεί να ήταν μπλεγμένος σε τέτοια πράγματα. «Δε σε πιστεύω Δροσάκη!» του φώναξε και σηκώθηκε αποφασιστικά.

Πήγε μπροστά του, και χτύπησε το χέρι της δυνατά στο γραφείο του. Εκείνος έκατσε ξανά στο γραφείο, και άνοιξε το στομα του για να μιλήσει, «Σταμάτα! Τώρα μιλάω εγώ!!!» φώναξε δυνατά η μικρή, και συνέχισε: «Όλη αυτή η παπαριά, είναι μια ακόμα από τις μηχανοραφές σου, για να περάσει το δικό σου! Προτιμώ να πεθάνω εδώ μπροστά σου, παρά να αφήσω τον Αργύρη, και ειδικά να παντρευτώ κάποιον που επέλεξες εσύ!!! Μάθε λοιπόν ότι με τα λεφτά σου δεν μπορείς να αγοράσεις ούτε αγάπη, ούτε άλλη κόρη!!»