Η κόρη του προέδρου

55 - Όχι άλλος πόνος...

"Τι πας να κάνεις;" ρώτησε η Ιωσηφίνα αλλά δεν είχε τρομάξει τόσο όσο θα περίμενε. Ίσως δεν την είχε ικανή να τη χτυπήσει. "Γωγώ έχεις τρελαθεί άσε κάτω αυτή την αηδία..." σχεδόν την πρόσταξε και εκείνη συνέχισε να την κοιτάζει με μίσος. 

"Αν δεν είμαι εγώ ευτυχισμένη δε θα είσαι ούτε εσύ! Μου στέρησες τον άντρα μου!" τσίριξε κουνώντας το μαχαίρι δεξιά - αριστερά. Σαν να έχει πάθει κρίση. "Γωγώ δεν ήσουν για εκείνον. Είναι πολύ καλός και γνωρίζουμε και οι δύο τι σκοπούς είχες. Θα βρεις κάποιον να τον αγαπήσεις πραγματικά." της είπε η Ιωσηφίνα σε ήρεμο τόνο και εκείνη για μια στιγμή την άκουσε προσεκτικά. 

"Πολύ θράσος έχεις μικρή. Είχες πάντα τον πατερούλη σου να σε προστατεύει και δε φοβόσουν τίποτα. Τώρα όμως είμαστε οι δυο μας. Τι θα κάνεις;" Το μίσος και η οργή της είναι διάχυτα. "Να σου πω κάτι; Με κούρασες. Ακόμα κι αν πεθάνω τώρα, θα φύγω ευτυχισμένη. Παντρεύτηκα τον άντρα της ζωής μου κι αυτό είναι αρκετό." της είπε ήρεμα και εκείνη την κοίταξε με περιέργεια. "Εσύ παντρεύτηκες τον άντρα της ζωής σου και εγώ έχασα τον δικό μου εξαιτίας σου! Είναι άδικο!!!" 

Την πλησιάζει απειλητικά με το μαχαίρι να είναι πλέον πολύ κοντά στην Ιωσηφίνα. Κοιτάζονται. Η Ιωσηφίνα κοιτάζει τη Γωγώ στα μάτια, και μετά κοιτάζει το μαχαίρι. "Ήρθε η ώρα σου!!!" φώναξε δυνατά και με όλη την δύναμη έτεινε στο μαχαίρι στην κοιλιά της Ιωσηφίνας. 

"Όχι!!!" ακούστηκε μια αντρική φωνή που έσπρωξε στο πλάι τη Γωγώ για να μην προλάβει να ακουμπήσει την Ιωσηφίνα. Η κοιλιά της έχει αίματα. Έχει μείνει και κοιτάζει μια τη Γωγώ και μια το Θάνο που βρέθηκε εκεί σαν φύλακας-άγγελος. Κάλεσε αμέσως το 100. Έκλεισε μέσα στο σπίτι τη Γωγώ έτσι ώστε να μην μπορέσει να φύγει και κάλεσε ασθενοφόρο για την αδερφή του. Η τομή δε φαίνεται μεγάλη όμως αιμορραγεί. Μάλλον το σπρώξιμο που έκανε ο Θάνος στη Γωγώ ήταν σωτήριο για την Ιω, αφού λογικά δεν μπήκε βαθιά το μαχαίρι.

 "Πονάς;" την ρώτησε με στοργή. "Δεν ξέρω, νιώθω ένα τσούξιμο. Πάρε τον Αργύρη..." του είπε κι εκείνος υπάκουσε αμέσως. "Ναι;" απάντησε ο Αργύρης γεμάτος απορία. Δεν περίμενε τηλεφώνημα από το Θάνο... 

"Αργύρη μην ανησυχήσεις, έλα από το σπίτι σου όσο πιο σύντομα μπορείς..." του είπε δήθεν άνετος για να μην τον αγχώσει. "Τι, γιατί; Τι έγινε; Είναι καλά η γυναίκα μου;;;" ρώτησε με μια ανάσα έτοιμος να πάθει συγκοπή. "Ναι, ναι, είναι καλά. Απλά έλα..." του είπε και ο Αργύρης έκλεισε το τηλέφωνο αμέσως. 

"Με 200 θα τρέχει τώρα..." είπε σιγανά η Ιω. "Το ξέρω... Τον ξέρω.." απάντησε και ο Θάνος ενώ η Γωγώ ήταν καθισμένη στο πάτωμα και κοιτούσε το κενό. 

"Α, καλά, πάει, το 'χασε αυτή..." σχολίασε ο Θάνος και η Ιωσηφίνα την κοίταξε με λύπηση. Σειρήνες έσπασαν την ησυχία και ο Θάνος έτρεξε στην πύλη να ανοίξει. Ήταν η αστυνομία που συνέλαβε τη Γωγώ και έπειτα θα έπαιρνε στο νοσοκομείο κατάθεση από την Ιω και τον αδερφό της. Ούτε το ασθενοφόρο άργησε να έρθει. Τη στιγμή που επιβιβαζόταν σε αυτό η Ιωσηφίνα, έφτασε ο Αργύρης στο σπίτι. 

Κοίταξε έντρομος τη γυναίκα του, και το Θάνο. Του όρμησε χωρίς να το σκεφτεί. "Τι της έκανες ρε θα σε σκοτώσω!!!" φώναξε και τον άρπαξε από το γιακά. "Πας καλά ρε μαλάκα άσε με κάτω!" είπε ο Θάνος αγανακτισμένος. "Δεν μου το έκανε αυτός αγάπη μου!" είπε όσο μπορούσε πιο δυνατά η Ιω. Είχε χάσει λίγο αίμα και αυτό ήταν πρόβλημα για τα λίγα κιλά της. 

Ο Αργύρης μπήκε μαζί της στο ασθενοφόρο και ο Θάνος θα πήγαινε με το αμάξι του. Εκείνη του είπε πώς είναι ένα επιπόλαιο τραύμα και δε θα χρειαζόταν να πάει μαζί, όμως ο Θάνος επέμεινε. Στο δρόμο και όσο ο Αργύρης της κρατούσε το χέρι, εκείνη του εξιστόρησε τα γεγονότα. "Θα μπορούσε δηλαδή να..." ψέλλισε ίσα-ίσα και έκανε μια γκριμάτσα. Ούτε να το σκέφτεται δε μπορεί. 

"Μην σκέφτεσαι τέτοια μωρό μου, είμαι καλά, τρία ράμματα θα κάνω και θα πάμε σπίτι μας..." του είπε γλυκά και εκείνος έσφιξε το χέρι της.  Στο νοσοκομείο υποβλήθηκε σε ράμματα και της έδωσαν βιταμίνες, και έπειτα γύρισαν στο σπίτι τους. Ευχαρίστησαν το Θάνο και κανόνισαν να βγουν οι τέσσερίς τους (μαζί και η Έλλη) για φαγητό  την επομένη. Είχε βάλει νερό στο κρασί της όχι μόνο γιατί την έσωσε αλλά και γιατί της είχε λείψει. Το αίμα νερό δε γίνεται! Η απόφαση είχε παρθεί. 

Μόλις ξάπλωσε, χτύπησε το κινητό της και ήταν ο Θάνος. "Θα θέλει να δει πώς είμαι..." σκέφτηκε. "Έλα, τι έγινε;" είπε σηκώνοντάς το. "Ιωσηφίνα ο μπαμπάς... διάβασε στο ίντερνετ τι έγινε, και ξέρεις πώς τα γράφουν για να πουλήσουν... Και έπαθε έμφραγμα!" της είπε αναστατωμένος. Τα μάτια της γούρλωσαν. Να είναι αλήθεια αυτή τη φορά; Μέχρι κι αυτό πέρασε από το μυαλό της. "Πού τον έχουν; ρώτησε με αγωνία. "Εκεί που δούλευες τον πάνε. Θα τα πούμε εκεί." της είπε και το έκλεισε. Ο Αργύρης ήταν δίπλα και άκουσε. 

"Σήκω, πάμε. Είναι πατέρας σου. Δε λέει να τον χάσεις δεύτερη φορά..." 

Σημείωση: 

Κι όμως, βλέπετε καλά!! Έβαλα κεφάλαιο, δε σας γελούν τα μάτια σας! 

Πωπω πότε πέρασε ένας χρόνος; Ένας χρόνος που άλλαξε τη ζωή μου!!! ΣΥΓΓΝΩΜΗ που άργησα τόσο πολύ!!! Είμαι εδώ, συνεχίζουμε!!! 

Ρίξτε μια ματιά και στην άλλη μου ιστορία, "Το τραγούδι του αγώνα μας"!!!! Τα λέμε πολύ πολύ σύντομα!!! Έχουμε ακόμα λίγα κεφαλαιάκια...