Η κόρη του προέδρου

23- H άλλη

Ανέβηκαν στα δωμάτιά τους, τακτοποιήθηκαν και λίγο αργότερα πήγαν στο εστιατόριο για μεσημεριανό. Ο Αργύρης και ο Θάνος καθόντουσαν σχετικά μακριά από την Ιωσηφίνα, καθώς εκείνη πήγε να κάτσει δίπλα στον πατέρα της. Μέχρι να έρθει το φαγητό, όλοι συζητούσαν και εκείνη έστελνε μηνύματα με τον Αργύρη.

Ευτυχώς η κλώσα δεν έχει εμφανιστεί ακόμα και το καλό που της θέλω να μην κάνα αστείο και έρθει προς τα δω γιατί θα δουν όλοι τον άλλο μου εαυτό. «ΠΗΓΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΜΠΑΜΠΑΚΟΥΛΗ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΑΣ ΜΩΡΕ» μου έστειλε για να με πειράξει και γέλασα λίγο παραπάνω με αποτέλεσμα να τραβήξω την προσοχή του πατέρα μου.

«Γιατί γελάς παιδί μου;» με ρώτησε με χαμόγελο πολύ γλυκά. Σε αυτό έμοιαζε πολύ με τον Αργύρη. Σε όλους τους άλλους φερόντουσαν ψυχρά και απότομα, και για εμένα έλιωναν. «Τίποτα, κάτι διάβασα» του απάντησα γρήγορα και έσπευσα να απαντήσω στο κινητό, στο μήνυμα του Αργύρη μου.

Εν τω μεταξύ ήρθε το φαγητό και όλοι έπεσαν με τα μούτρα, μετά το κουραστικό ταξίδι. Τον παρατηρούσα με την άκρη του ματιού μου που έτρωγε, και σχολίαζε με τον Αλέξη, δεν ξέρω τι.

Μετά το φαγητό, έκατσα λίγο με το μπαμπά και άλλα άτομα στο λόμπι του ξενοδοχείου. Το κινητό μου χτύπησε και ήταν ο Θάνος. «Ο κόουτς είπε πώς μπορούμε να πάμε βόλτα θα έρθεις;»

«Αμέ. Στο λόμπι είμαι, κατεβείτε» του απάντησα και ο Δροσάκης ο κέρβερος, με κοίταξε αμέσως. «Τι ρε μπαμπά;» του είπα με ένταση. «Τίποτα... Δε μίλησα» μου είπε σοβαρός και σε πέντε λεπτά ακούγαμε γέλια από το ασανσέρ. «Καλώς την πενταήμερη» του είπα για να τους πειράξω και όλοι γέλασαν. Ήταν ο Θάνος, με τον Αλέξη, τον Αργύρη, το Γιώργο, τον Τάσο, το Τζόναθαν και τον Ιβάν.

«Να προσέχετε» είπε ο πατέρας μου κοιτώντας το Θάνο, και εννοείται κατάλαβα ότι το έλεγε για εμένα. Τι υπήρχε περίπτωση να πάθω δηλαδή με επτά μαντράχαλους τριγύρω μου;

Φτάσαμε σε μια καφετέρια στο κέντρο της μικρής πόλης, που είχε πάρα πολύ κόσμο. Όλοι κοιτούσαν τα παιδιά και κάθε πέντε λεπτά ερχόταν και κάποιος και τους ζητούσε φωτογραφίες ή αυτόγραφα. Ακόμα και σε εμένα ζήτησαν. Ντράπηκα τόσο πολύ! Ευτυχώς δε φάνηκε γιατί τα παιδιά θα με κορόιδευαν...

Έβγαλα δελτίο του στοιχήματος να παίξω για να έχω κάτι να παρακολουθώ το βράδυ και ο Τάσος με κοίταξε με απορία. «Παίζεις στοίχημα;»