LYFNR BOOK 2 - THE REASON IS YOU (KathNiel)

Chapter 65

Inamag ba???? Ito na ang update na ayoko talagang ipost :((

Pero dahil alam kong marami ng nagaabang sa akin sa kanto at nanganganib na ang buhay ko ay eto na nga!!! sige!!!

CHAPTER 65

KATHRYN’S POV

Masakit na masakit ang tiyan ko ng magising ako. Parang pinipiga…hindi ko maipaliwanag ang sakit. “Arghhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!!” hindi ko na kayang pigilin. Sumigaw ako. Parang may parte sa loob ng tiyan ko na pilit na inaalis. Nakakapanghina ang sakit at ang kaya ko lang gawin ay ang sumigaw.

“Hon!!!!!!!!” Dj’s is still here.  Naalimpungatan siguro.

“Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!!” parang may pumipiga ng tiyan ko. Halos hindi ko alam kung paano ko hahawakan ang tiyan ko. Alam mo yung sakit na halos magpamanhid sa buo mong katawan? Yung sakit na halos manginig ka? Ganun…sobrang tindi.

Nawawalan ako ng lakas dahil sa sakit ng tiyan na nararamdaman ko. Naramdaman kong binuhat ako ni Dj at isinakay sa sasakyan.

Para akong mamamatay sa sakit. Para akong pinipilipit…basta masakit. Parang wala na akong pakialam sa iba, basta yung sakit ng tiyan ko ang nararamdaman ko. Wala na akong maramdamang kahit na ano kundi ang sakit na nagmumula sa sikmura, sa tiyan? Basta banda dun.

Sa muling pagmulat ng mata ko ay wala na ang sakit. Wala na akong maramdamang kirot kahit konti. Nanghihina ako, yung parang hindi nakakain ng agahan. Pinilit kong imulat ang mga mata ko para malaman kung anong ginawa ni Dj para mawala at humupa ang sakit na nagmumula sa tiyan ko. Nasisilaw ako sa paligid ng buksan ko ang mga mata ko. Akala ko nasa heaven na ako then I realized ay nasa hospital pala ako.

Naramdaman kong may nakahawak sa kamay ko. It’s Dj.

“Honey……” he uttered.

Blurred man ang tingin ko pero mukha siyang malungkot. Mukhang puyat? Mukhang pagod…basta ganun.

Pinilit kong paliwanagin ang paningin ko. He brushed my hair using his fingers. “Do you feel better now?” he asked. Pinilit kong tumango. I really can’t move pa. Mabigat pa ang buo kong katawan.

“What  happened to me?” I asked.

Hindi niya sinagot ang tanong ko.

“Wait. I’ll tell everyone that you are awake” sabi niya at umalis saglit. Hinawakan ko ang tiyan ko. Baby….are you okay? What happened?? Naiwan ako sa kwartong yon na may mga tanong.

Hinawakan ko at dinama ko. Parang gusto kong matakot. There’s something different. I feels so different. At yung ibang pakiramdam na yon ay nagdudulot ng takot sa akin. Takot mula sa pinakagitna ng puso ko. Takot na ayokong sabihin at paniwalaan pero nararamdaman ko.

Hindi ko alam kung bakit pero unti unting namamasa ang mga mata ko. Akala ko wala na yung sakit…pero hindi, mas matindi pa ang sakit na to ngayon…..yung sakit na nagmumula sa puso ko.

DANIEL’S POV

She asked the question. She just asked me the question na hindi ko alam kung paano ko sasagutin. Lumabas ako para tawagin sila Kuya Karl at sabihing gising na siya.

Pagkatawag ko sa kanila ay pumasok silang lahat. Nagpahuli ako. Nagpahuli dahil wala pa akong lakas ng loob para harapin siya.

I heard everyone is happy to see her, okay and looking good. I heard her laugh….pero nagulat ako ng biglang tumahimik. Dahan dahan akong pumasok. Nahati ang mga tao sa gitna at nakita ko ang asawa ko. Walang tuwang nakabakas sa mukha niya. I know that she already knows. Her eyes……..