ALETHEA: The Realm Beyond | Book I | [COMPLETED]

Chapter 23: 25th Missed Call

Naalimpungatan ako sa pagri-ring ng cell phone ko, pagdilat ko agad kong pinikit ang mga ko dahil sa sikat ng araw. Bakit parang ang bigat ng pakiramdam ko? Naalala ko ang nangyari sa akin kagabi. Iniwan ako ni Maddox. At nakahiga ako sa mga dahon.

Buntong hininga. Great.

Tumunog ulit ang cell phone ko, si Albert ulit. Ilang segundo akong nakatitig lang hanggang sa pinutol na niya. Wala akong balak sagutin siya.

24 missed calls. What's wrong with this guy? I cares too much it doesn't feel right anymore.
Pero sa ika-25 na tawag niya sinagot ko na

"Sa wakas Keilah sumagot ka na" sabi niya ng pasigaw.

"Bakit ka ba tawag ng tawag? Hinahanap ko pa si Maddox, wag kang istorbo."

"Wag mo nga akong niloloko, nakita ko ngayon si Maddox kaka alis lang, bakit di kayo magkasama?"

I feel like shit right now. I am embarrassed. I feel so bad about myself. Bakit ba nangyayari to.

"W-wala l-lang . . . g-gusto kong magbakasyon dito eh bakit ba?" Sige lang Keilah magsinungaling ka lang, maganda yan promise.

"Huh? Akala ko ba . . . teka nga muna Keilah nagsasabi ka ba sa akin ng totoo?"

Isip Keilah isip. Mag isip ka nang palusot. Naman eh loading ako.

"Teka lang Keilah . . . Maddox Maddox sandali lang. . . "

Narinig kong sumagot si Maddox.
Naoapitlag ako at napatayo sa dahon na hinihigaan ko. Bakit andyan yang taong yan. Kainis. Ang sarap manapak ngayon ah. Nanggigil ako.

". . . bakit di mo kasama si Keilah? . . . .(Maddox ->) huh? Di ko kilala yang sinasabi mo . . . (Albert->)nevermind. . . Keilah susuduin kita."

I froze on my feet. No way.
Lumaki bigla ang mga mata ko. No way. Gagawin niya yun? Di nga?

"Ah Wag! wag Albert wag na okay lang talaga, at isa pa nakakahi-"

"Lang yang Maddox, anong pumasok sa utak niya at iniwan ka diyan mag-isa. Siya na nga ang pinuntahan, pakipot pa." He started complaining as I heared noises inthe background like he is already preparing to leave.

"Albert di mo naman kailangang gawin to. Kaya ko naman umuwi mag-isa." I pleaded. Please Albert wag mo naman akong ikahiya ng ganito. That's too much.

"Hindi. Paano kung may mangyaring masama sayo? Edi cargo de konsyensya ko pa" sabi sabay narinig ko ang paglock ng pinto niya.

Oh no Albert.

"Marami na akong pinagdaanan. Wala pa to sa lahat ng nangyari sa akin. Kaya ko na ang sarili ko." I said.

Bumuntong hininga siya

"Ah basta, wag kang gumalaw dyan. Magbilang ka ng tatlong oras, hintayin mo ako."

Akala ko magbilang ako ng tatlong beses, nakakagulat naman.

"Albert. . . "

*toot toot toot*

Napapikit ako. Di ko kinaya ang concern niya sa akin. He's over reacting. I mean I'm in a worst case scenario here but it doesn't have to do anything of him. This is mine to worry about.
At 3 hrs.? Eh halos 6 hrs. nga ang biyahe ko.

I guess I'm just not used to other people's help. But even so, he's coming for me?
Like what? Does this guy like me already?

Aching~ sinipon pa ako naman oh.

➖➖➖➖➖➖➖