Meleğin Ateşi

8. Bölüm

Merhabaaaaa :)) Yeni bölümle yine karşınızdayım.

Multimedyadaki yakışıklı Bir adet kızgın olan Levomuz... Zaten sahneyi okuyunca o parmağın kime karşı olduğunu da göreceksiniz. Bol Leventli keyifli bir bölüm sizleri bekliyor ;) 

Bu arada hikayemiz kadrosu da genişliyor. Cast ve bölümler ilgili paylaşımları Hatice Kurtaran'dan <3 adlı grubumda aktif olanlar görebilir. Sizlerinde orada olmasını, paylaşımlar yapmanızı çok isterim. Umarım grubumuzda Meleğin Ateşi ailesi gittikçe büyür <3

Son olarak geçen bölüm bahsettiğim psikolog Eva Hanım, duvarımda tamamlanmış olan hikayelerimden Vazgeçebilir Misin? in ana karakteri. Eva'yı ve hikayesini yakından okumak isteyenleri o hikayeme de beklerim :)

Umarım severek okuduğunuz bir bölüm olur. Bol bol vote ve yorum bekliyorum. +30 u aşan 7. bölüm votesiyle bu bölüm sizden daha da artış bekliyorum. 

Keyifli Okumalarrrrr <3 

----

Levent şirketten çıktığında içini saran öfke bulutuyla adeta pimi çekilmiş bir bomba gibiydi. Önüne çıkacak herkesi öfkesiyle alabora edebilirdi şu an...

Tam yaklaştım derken topladığı tüm belgeler ve ipuçları ansızın hiç var olmamış gibi kaybolmuştu. Bu işin sadece bir kaza, cinayetten ibaretten olmadığını bir kez daha anlarken bu işi sonuna kadar götürmeye ilk günkü kadar kararlıydı. Gerçekleşen talihsizlikle bu işin içinde derin kişilerin olduğunu da anlamıştı. Yoksa şirketteki bilgisayarlara kayıtlı onca dosya bir an uçamazdı.

Tüm bedenini saran öfke ile arabasının direksiyonuna vururken bu işin sonuna varmaya delice bir istek duyuyordu. Tüm bedenini kaplayan öfkeden ancak bu yolla arınırdı. Arabasını içindeki sinirden dolayı daha hızlı sürerken bir eliyle de alnını ovuşturdu. Migren ağrısı onu yine gafil avlarken Levent ilacını içip dinlenmeden bu illet hastalıktan kurtulamayacağını da anladı. Anayoldan çıkarak bir caddeye girdiğinde hem yolu takip ediyor hem de çevreye attığı kısa bakışlarla bir eczane görmeyi ümit ediyordu. Biraz ilerledikten sonra karşısına çıkan özel hastane ile eczanenin çok yakınında olduğunu anlayan Levent arabasını park edecek bir yer bularak arabasını park etti. Hastanenin çevresine kısa bir göz attığında aradığı eczaneyi de hastanenin biraz yukarısında buldu. Migrenin ağrısı şiddetini gittikçe arttırırken Levent hızlı adımlarla karşıya geçerek adımlarını eczaneye doğrulttu. O sırada hangi yönden karşısına çıktığını anlayamadığı araba Levent'in tam önünde durduğunda genç adam sinirini çatacağı kişiyi de bulmuştu. Levent sürücünün çıkmasını beklerken geçen birkaç saniyenin ardından umursamaz bir sürücüye denk geldiğini anladı. Eliyle alnını ovarak sert adımlarla arabanın ön kapısına geldiğinde öfkeyle cama vurdu.

Bir yandan cama vururken bir yandan da umursamaz sürücüye sayıyordu. O sırada bir anda açılan kapı ile arkaya doğru tökezleyen Levent düştüğü hale daha çok sinirlenirken arabadan çıkan kişi ile sinirle gülmeye başladı.

''Yani bu kadar umursamaz ve dikkatsiz biri ancak bir kadın olabilirdi!'' Sert bir şekilde söylediği sözler hafif bir alaylık taşısa da genç adam o an oldukça sinirliydi.

Göz alıcı kırmızı arabasından yavaşça inen genç kadın ise eliyle saçlarını arkaya itelerken umursamaz davranışına devam ediyordu. Karşısındaki adamı aynı alaylı ve öfkeli bir şekilde küçümsercesine bakarken, ''Bu kadar öfkeli ve sert biri de ancak böylesi kaba bir adam olabilirdi.'' Dedi. Sözleriyle Levent'i yermek isterken Levent onun bu sözlerini hiç üzerine bile almadı.