Best Friends?

Κεφάλαιο 45

Χτυπάει το κουδούνι, ανοίγω και τον βλέπω με ένα μπουκέτο λουλούδια. Πως θα καταφέρω να τον συγχωρήσω;

Α- "Πέρνα." Λέω και μπαίνει.

Π- "Αυτά είναι για εσένα..." Λέει και μου δίνει το μπουκέτο. Το παίρνω στα χέρια μου και το μυρίζω. "Την κάρτα θέλω να την διαβάσεις μολις φύγω."

Α- "Ναι."

Π- "Αλεξία καρδιά μου, έκανα μαλακία. Συγχώρεσέ με!"

Α- "Πάνο, σε αγαπώ πάρα πολύ, σε νοιάζομαι, αλλά δεν γίνετε..."

Π- "Τι εννοείς μωρό μου;"

Α- "Πάνο, πρέπει να..."

Π- "Τι είναι καρδιά μου;"

Α- "Πάνο... Θέλω να... Χω...ρί...σου...με..."

Π- "Θέλεις να χωρίσουμε;" Λέει και βουρκώνει ενώ εγώ το έχω κάνει εδώ και αρκετή ώρα...

Α- "Ναι..."

Π- "Οριστικά;"

Α- "Πάνο... Νομίζω πως καλύτερα θα ήταν να χωρίζαμε οριστικά, έτσι κι αλλιώς κολλητοί δεν θα μείνουμε;"

Π- "Αλεξία... Σε αγαπάω, δεν μπορώ να σε αποχωριστώ! Είσαι ο χτύπος της καρδιάς μου, είσαι η ζωή μου! Αν δεν σε γνώριζα δεν θα μου άρεσε η ζωή μου. Αλεξία, αν θες να μείνουμε κάποιο καιρό χώρια το καταλαβαίνω, αλλά σε παρακαλώ να μην χωρίσουμε!!"

Α- "Πάνο, εντάξει... Αλλά αν δεν πάει άλλο;;"

Π- "Αν δεν πάει άλλο... Αλεξία ας μην τα σκεφτόμαστε αυτά!"

Α- "Οκ..."

Π- "Πόσο καιρό θες να είμαστε χώρια;"

Α- "Εμ... 2 εβδομάδες... Είναι καλά;"

Π- "Είναι πολλές αλλά... Τα πάντα γι' σένα!"

Α- "Σε ευχαριστώ!"

Π- "Τίποτα ζωή μου!!"

Α- "Πάνο... Θέλω αυτές τις 2 εβδομάδες να μην σε βλέπω..."

Π- "Ε... Εντάξει..."

Α- "Συγνώμη αλλά... Αν σε βλέπω είμαι κάπως..."

Π- "Όπως θες." Λέει και χτυπάει το κινητό μου. Βλέπω το κινητό μου γράφει 'Άγνωστος'. Απομακρύνομαι από τον Πάνο, πάω στην κουζίνα και το σηκώνω.

Α- "Παρακαλώ;"

?!- "Έτσι να παρακαλείς!"

Α- "Ποιος, ποιος είναι;"

?!- "Αυτός που σκότωσε το μωρό σου και σε χώρισε με τον Πάνο." Έμεινα κόκαλο... Ποιος είναι;;;

Α- "Τι θες;;"

?!- "Ένα μόνο θα σου πω και αυτό πρέπει να το θυμάσαι... Θα πεθάνεις!" Λέει και η κλήση τερματίζεται. Νιώθω από τα μάτια μου δάκρυα να τρέχουν. Βάζω τα χέρια μου στα μάτια μου και κλαίω ασταμάτητα... Νιώθω δύο χέρια να με αγκαλιάζουν από πίσω μου.

Π- "Μωρό μου τι έγινε;" Δεν απαντάω παρά μόνο τον αγκαλιάζω, την έχω πολύ ανάγκη αυτήν την αγκαλιά. Με χουφτώνει στον κώλο σημάδι πως πρέπει να περάσω τα πόδια μου γύρω από την μέση του, το κάνω. Προχωράει... Κάθεται και εγώ κάθομαι επάνω του. "Τι έγινε καρδιά μου;"

Α- "Εμμ... Τίποτα..."

Π- "Βρε ψυχή μου, μπορεί να χωρίσαμε, αλλά σε παρακαλώ πες μου!"

Α- "Πάνο... Δεν... Δεν είναι τίποτα..."

Π- "Δεν θα σε πιέσω αν θελήσεις θα μου πεις."

Α- "Ναι..." Λέω και σηκώνομαι από την αγκαλιά του.

Π- "Που πας;" Λέει ενώ με πιάνει από το χέρι.

Α- "Θέλω να πιώ λίγο νερό. Θες κάτι να πεις ή να φας;"

Π- "Όχι καρδ... Όχι, σε ευχαριστώ Αλεξία..." Το διόρθωσε γιατί κατάλαβε πως δεν πρέπει να με λέει καρδιά του και γλυκόλογα. Δεν γίνετε γιατί αυτές τις 2 εβδομάδες θα μου λείπουν αυτά... Νομίζω πως καλά κάνω και τον αποχωρίζομαι για 2 εβδομάδες. Πάω στην κουζίνα, βάζω ένα ποτήρι νερό και το πίνω όλο. Ξαναπάω στο σαλόνι και τον βλέπω βουρκωμένο. Μόλις αντιλαμβάνεται την παρουσία μου σκουπίζει τα δάκρυά του και με κοιτάει. "Είμαι πολύ μαλάκας που σου μίλησα έτσι... Δεν σου άξιζε...." Λέει και βουρκώνει.

Χευυ... Για πείτε μου. Ποιος είναι αυτός που την πήρε τηλέφωνο την Αλεξία. Μπορεί να είναι γνωστός ή μπορεί και άγνωστος, Μμ... Θα το μάθουμε στα επόμενα κεφάλαια💘💋.