Best Friends?

Κεφάλαιο 48

Την παίρνω τηλέφωνο.

Π- "Να έρθω;"

Α- "Ναι καλέ! Σε περιμένω και φέρε και κανένα παγωτό, ε!!"

Π- "Οκ, έρχομαι σε 5." Λέω και το κλείνω.

Φβ- "Καλή επιτυχία μεγάλε!" Μου λέει και με χτυπάει στην πλάτη.

Π- "Ευχαριστώ, πραγματικά την χρειάζομαι. Δεν ξέρω αν θα κρατηθώ να μην την φιλήσω."

Φβ- "Πρόσεχε τι κίνηση θα κάνεις γιατί μπορεί μετά να μην σε θέλει ούτε για κολλητό της αλλά ίσα ίσα να σου πει να την δεις μετά από 2 εβδομάδες."

Π- "Οκ, θα προσέχω."

Φβ- "Άντε με το καλό!" Λέει και φεύγω. Πάω σε ένα περίπτερο και αγοράζω 3 παγωτά. Πάω προς το σπίτι της και χτυπάω πόρτα, μου ανοίγει λέγοντας:

Α- "Παγωτό!!" Λέει και αγκαλιάζει την σακούλα με τα παγωτά.

Π- "Αα δηλαδή αυτός που τα έφερε, δεν αξίζει κάτι;"

Α- "Εμ... Έλα μέσα, άσε τα παγωτά και μετά το συζητάμε."

Π- "Χαχα καλά Αλεξίτσα μου!"

Α- "Πανούλη μου!!" Λέει και μπαίνω μέσα. Κάθομαι και κάθεται δίπλα μου.

Π- "Είμαι απαράδεκτος, συγνώμη."

Α- "Πάνο.... Δεν πειράζει."

Π- "Είσαι η ζωή μου." Λέω και ορμάω πάνω της, την φιλάω επιθετικά και κτητικα. Βάζει τα χέρια της μέσα από την μπλούζα μου και αγγίζει τους κοιλιακούς μου. Να με τρελάνει θέλει;! Την κολλάω επάνω μου και βάζω τα χέρια μου και γώ κάτω από την μπλούζα της, της χουφτώνω το στήθος αφού δεν φοράει σουτιέν και ξαφνικά με απομακρύνει.

Α- "Είναι λάθος..."

Π- "Αυτό που σε κάνει χαρούμενη δεν είναι λάθος!" Λέω και ορμάω ξανά στα ζουμερά της χείλη. Κατεβαίνω προς τον λαιμό της και κάνω μια γερή πιπιλιά σε σημείο που θα φαίνεται. Χτυπάει το κουδούνι και με σπρώχνει. Πάει στον πιο κοντινό καθρέφτη και κοιτάει την πιπιλιά.

Α- "Αμάν ρε Πάνο!" Λέει και ξεφυσάει, ενώ εγώ εντομεταξή έχω σκάσει στα γέλια. Πάει ανοίγει την πόρτα. "Μαμά, μπαμπά!" Λέει και αγκαλιάζει την μαμά της και μετά τον μπαμπά της. Σηκώνομαι όρθιος και πλησιάζω προς την πόρτα.

Δημήτρης (Μπαμπάς)- "Οπ και εσύ εδώ είσαι αγόρι μου;" Λέει και κάνουμε τον 'αντρικό' χαιρετισμό.

Π- "Ναι, ήρθα να κάνω παρέα στην Αλεξία."

Δ- "Ωραία!"

Π- "Εσείς, πως περάσατε;"

Δ- "Πολύ ωραία, αλλά εκτός από διακοπές πήγαμε και για κάτι δουλειές."

Π- "Ααα..."

Δ- "Ναι..." Η Αλεξία αγκαλιάζει τον μπαμπά της και μόλις η Αλεξία βγαίνει από την αγκαλιά του ο μπαμπάς της κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια τον λαιμό της. "ΑΛΕΞΙΑ;!;!;!" Ίσως δεν έπρεπε να κάνω τόσο έντονα την πιπιλιά.

Α- "Εεε.... Εμείς πάμε επάνω..."

Δ- "ΑΛΕΞΙΑΑΑΑ...." Φωνάζει και εμείς τρέχουμε στο δωμάτιό της. Μπαίνουμε μέσα.

Α- "Επειδή έγινε όλο αυτό δεν σημαίνει πως τα έχουμε ακόμα!" Λέει και την ρίχνω στο κρεβάτι. "Πας καλά;! Οι γονείς μου είναι κάτω!"

Π- "ΕΙΣΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ;!"

Α- "Σε αγαπώ γαμώτο!"

Π- "Κι εγώ καρδιά μου, κι εγώ!" Λέω και την φιλάω. Χτυπάει η πόρτα.

Δ- "Να μπω;" Ρωτάει ο μπαμπάς της χτυπώντας την πόρτα.

Α-  "Εμμ... Ναι." Λέει και ανοίγει η πόρτα. Κάθεται στον καναπέ και προσπαθεί να ηρεμίσει.

Δ- "Δεν με ενδιαφέρει τι κάνατε, απλός Πάνο μην την πληγώσεις!"

Π- "Δεν είχα σκοπό!"

Δ- "Ό,τι έγινε, έγινε."

Α- "Δεν μπορεις να κάνεις κάτι για αυτό που κάναμε. Πλέον μεγαλώσαμε, σε λιγο καιρό θα γίνουμε 18 χρονων!"

Δ- "Δεν μπορώ να κάνω κάτι, αυτό είναι σίγουρο!"

Π- "Δηλαδή, όλα καλά;"

Δ- "Όλα καλά!" Λέει και φεύγει.

Π- "Εμείς μωρό μου θα είμαστε μαζί για πάντα!!" Λέω και την πλησιάζω, με σταματάει και μου λέει:

Α- "Δεν είπα ότι είμαστε μαζί! Είπα απλός ότι όταν τα φτιάξουμε θα είναι όλα καλά!!"

Γεια σας συγνώμη για την αργοπορία😔😔 Πείτε μου την γνώμη σας για το κεφάλαιο💘💜