Ndaloi makinen perpara Safos, nje preudorestorant i famshem ne pyllin e Llogorase. Zbriti I mpire ne ajrin e paster te malit, dhe I vendosur per te impresionuar Arian hapi deren e saj si nje xhentellman I vertete. Aria, qe gjate tere rruges e kishte ofenduar, kishte shfryre nen ze dhe kishte protestuar; Aria qe serisht I hodhi nje nga ata shikimet e saj vrastare.
- Sa bukur. Wow, me surprizove. Hajde kthehemi tani. – shpertheu ajo. Kjo vajze ishte vertete e paperballueshme mendoi ai. Shumezonte me 0 cdo perpjekte te tij per ta surprizuar apo per te bere rolin e romantikut. Pfff shfryu me veten I vendosur per te cuar planin e tij gjenial deri ne fund. Do te zbutesh Aria - deshironte ta paralajmeronte - do te zbutesh dhe te premtoj qe sonte do te flesh ne krahet e mi. Dita e sotme markon renien tende, ben mire te mos e harrosh daten kur une do te pushtoj njehere e pergjithmone zemren tende.
- Mos bej kot sikur nuk po vdes per cik kos Llogoraje.
- Dua vetem te te gjuaj ty nje shpulle. – shpalli ajo.
- Sikur do te ishte hera e pare, u mesova tani me ato ledhatimet qe ti i quan shpulla. – dhe pa pritur per kunderpergjigjen e saj te rradhes e terhoqi nga krahu drejt lokalit te vogel. Le te vazhdonte me protesten idiote mendonte, le te plaste teksa ai shikonte kosin dhe pilafin e tij.
*
- Uauuu sa bukur, me solle ne Dhermi. Sa e lodhe trurin per te menduar kete? O prit, ti nuk ke tru. – vazhdoi ajo kur me ne fund parkoi makinen e tij te mire diku ne rrugen e vetme e te shkaterruar te plazhit te Dhermiut.
- Mos u hiq kot sikur nuk je aspak po aspak e impresionuar. – tha ai teksa rrembente doren e saj ne te tijen, I sigurte qe ajo do niste serisht me kundershtimet e saj.
- 0.
- Genjeshtare. Duhet te kem fituar shume pike ne ate librin tend te pikeve tani. Shkova nja 0 ne 50. As mos e kundershto.
- Sa enderron. Je ne minus infinit. – shfryu Aria teksa buzeqeshte. Diku mes tere atyre sharjeve, ofendimeve qe I pasonin njeri tjetrit si te ishin nje top volleyball-I , betejat e tyre te fjaleve ishin transformuar nga te verteta ne nje shaka te cuditshme qe ata ndanin me njeri tjetrin. Ishte e vetmja gjuhe qe dinin te flisnin, gjuha e preferuar e Kevinit.
- Te sfidoj te lahesh ne det. – tha ai kur pas nje shetitjeje te mbushur me shikime provokuese dhe vrastare, me sharje komplimentuese dhe shume goditje nga ana e saj. Aria ishte nje paradox konkludoi Kevini I sigurte qe ajo e deshironte po aq sa edhe ai ate. Cdo gje qethoshte, cdo veprim I saj ishin ne kundershtim me ate cka ndjente, ate cka nuk i lejonte vetes te pranonte: Terheqjen e tyre te pamohueshme.
- Boll me kopjove, po behesh kaq monoton. – akuzoi ajo teksa hiqej si e pergjumur.
- Nuk ta mban doktoresha? – shtyu Kevini.
- Pff, me ke kujton se po flet? Me ndonje nga ato te parukjerosurat e te ngjyerat qe kane frike se i prishet krehja dhe rimeli? – Kevini qeshi, I pelqente qe vazhdimisht krahasonte veten me ato femrat e tij te pavlera.
- He pra, ca pret. – e sfidoi dhe pasi hodhi xhaketen e tij te shtrenjte ne guret e plazhit te Dhermiut dhe hoqi me shpejtesi kepucet.
- Mos fillo prape me striptizat e tua. Se perballoj dot nje tjeter shfaqe mendjemadhesie nga ana jote. Dhe jo, nuk futem aty. – kundershtoi e vendosur duke treguar detin e terbuat me dallget e medha qe kercenueshem perplaseshin ne breg.
- He tani, frikacake. Te dija me guximtare une ty Aria, por tani qe me zhgenjeve ka shume rrezikshmeri te te lej ketu. – tha me shaka teksa hiqte edhe bluzen e tij. Ishte vertete ftohte por ishte I vendosur ta bente ate cmenduri me Arian. Iu afrua prane dhe e terhoqi ne krahet e tij tashme te zhveshur.
- je mesuar ne fakt, ti lesh njerezit pas ti. – akuzoi ajo dhe teksa perpelitej per te kundershtuar perqafimin e tij shtoi – Dhe mjaftojne syte per te pare abs-at e tua, ske pse me perqafon o I shpifur.
- E di qe e dashuron trupin tim zemer, por tani jepi, zhvishu. – tha teksa I shkelte syrin dhe qeshte nen ze duke pritur shperthimin e rradhes te Arias. Ishte si nje bombe qe vetem ai dinte ta bente te shperthente, te ndizte ate fitilin e saj.
- Ne enderrat e tua me te .... – por nuk e la te perfundonte dhe e puthi, nje zakon I tij sahere behej fjale per Arian. Teksa e puthte ishte I vetmi cast kur ajo ndalonte se rezistuari dhe leshohej ne krahet e saj si nje cupeline ne krahet e djalit te pare qe puthte, i vetmi moment kur ajo pranonte ate trerheqjen e tyre duke I lejuar asaj te fikte trurin e saj, te treste rezistencen e saj. Dhe ne ate perhumbjen e tyre lejoi duart e Kevinit te preknin lekuren e saj te bute te fshehur poshte bluzes se pambukte, pranoi ledhatimet e tij dhe nuk kundershtoi kur ngriti ate bluze te holle per tia hequr, dhe me pas kur guximtar gjeti zinxhirin e xhinseve te saj te ngushta, te njejtat qe kishte veshur edhe ne ate darken e tyre te deshtuar ne Tirane, te njejtat xhinse qe kishte urryer ate nate sepse kishin fshehur nen vete kembet e saj te gjata e te bukura.
- Ca dreqin ben? – bertiti ajo pasi u shkeput prej tij pas nje kafshimi te dhimbshem.
- Po te bej gati per sfiden, mos u tremb. Guret sme duken aspak te rehatshem per ndonje gje tjeter.
- Trap. – shau ajo nen ze
- Thuaje me gojen plot zemer, se ste degjon njeri. – dhe teksa fliste e morri ne krahe dhe vrapoi drejt detit te akullt, klithmat dhe perpelitjet e saj te kota. Uji i brisket I mpiu lekuren, por I vendosur ta conte deri ne fund ate idene e tij idiote per te imituar takimin e tyre te pare, u zhyt ne ujrat e akullt te Jonit, bashke me Arias qe vazhdonte ta shtrengonte ne krahet e tij...
