16

11.9K 626 77
                                    

"Asya yeter artık." Selim'in bana uzattığı peçeteyi aldım ve burnumu silip, yere attım.

"Nasıl yetsin Selim nasıl yetsin? Arya bana annemin emaneti. Onu koruyacağıma söz vermiştim. O herif ben varken Arya'ya bir şey söylemiyordu. Şimdi tüm ayak işlerini ona yaptıracak. O çok küçük Selim. Hem, hadi şikayet ederse polise." Selim bana sarıldığında kollarımı çok az beline sardım ve başımı boynuna koydum. Saçlarımı okşamaya başlayınca ağlayışım daha da şiddetlendi. Aslında aynı olayı daha önce bir kez daha yaşamıştık. Avukat bana vurmuştu, Selim çileden çıkıp beni yine evlerine getirmişti. Daha sonra babam olacak kişinin Selim'i şikayet etmesini yalvar yakar engellemiştim. 

"Tamam, geçecek. Sabret, sabret.."

-------
Gözlerimi aniden açınca beyaz tavanla karşılaştım. Klişe.

Yorganı üstümden atıp arkamı döndüm ve yastığa yüzümü kapattım. Ben Selim'in annesiyle aynı odada kalmıştım, Selim de kendi odasında kalmıştı.

Kafamı kaşıya kaşıya mutfağa gittim.

"Günaydın güzel kızım."

"Günaydın Özlem abla."

"Kahvaltı hazırlamıştım, sen otur, ben Selim'i çağırıp geleyim." Başımla onaylayıp masaya oturdum. Hiçbir şey yiyesim yoktu ki.

Çayımdan bir yudum aldım ve avuçlarım arasına bardağı aldım.

"Günaydın." Selim de benim gibi kafasını kaşıya kaşıya gelince hafif gülümsedim.

"Günaydın." Özlem abla kocaman gülümseyerek mutfağa girdi. Tam o sırada kapı alacaklı gibi çalmaya başladı. Sertçe yutkundum.

"Tamam. Telaş yapma Asya ben hemen bakıyorum şimdi. Babamın alacaklılarıdır." Selim omzumu sıvazladı ve annesiyle kapıyı açmaya gittiler.

Gelen uğultulara dayanamayıp ben de kapıya çıktım.

Polisleri görünce sertçe yutkundum.

"İyi günler memur bey. Bir problem mi var?"

"İyi günler. Siz Selim Kunt'sunuz, değil mi?"

"Evet benim."

"Neler oluyor memur bey?" Özlem abla tedirgin gözlerle polislere bakıyordu ki benim de durumum aynıydı.

"Siz de Asya Hood, değil mi?"

"Evet." İkimizin de elimize geçen kelepçelerle savunmaya geçmemiz bir oldu.

"Zorluk çıkarmayın!"

"Neler oluyor memur bey Allah aşkına?!" Özlem abla ağlamak üzereydi.

"Anne sakin ol! Halledeceğim!"

-----
"Geç!" İttirildiğimde mecburen içeri geçmek zorunda kaldım. Demir parmaklıkları kapatıp kilitledi.

Duvarın dibine oturdum ve bacaklarımı kendime çekip, başımı dizlerime yasladım.

Tüm suç benimdi. Lanet olsun, tüm suç bendim!

Bağırıp elimi duvara vurduğumda karşıdaki parmaklıklarda bekleyen çingeneler sıçradı. Elim kanıyordu.

Belki de ortadan kaybolmak gerekiyordu? Herkesin mutluluğu için bu gerekiyordu?

Tabii siz olayı bilmiyorsunuz, babam olacak herif, beni ve Selim'i kaçmış gibi göstermiş. Bu sadece on sekiz yaşından bir yaş küçük olduğumuz için problemdi. Korktuğum başıma gelmişti.

Ayağa kalktım ve karşı duvarı yumruklamaya başladım.

Yumruklamaya, tekmelemeye.

Bir çeşit kriz geçiriyordum yine. Alıştığım bir durumdu.

Hem bağırarak ağlıyor, babama ve kendime lanetler yağdırıyor, hem de duvarı tekmeleyip yumrukluyordum.

"Napiyorsun kızım bea?" Karşı koğuştan gelen sesleri umursamayıp yumruklamaya devam ettim.

"Asya!" Bizimkilerin sesini duyunca hemen durdum ve sesin geldiği yere gittim.

"Asya n'aptın kızım?!" Konuşamıyordum sanki. Dilimi yutmuştum.

Parmaklıkların dibine çöküp parmaklarımı parmaklıklardan geçirip, başımı parmaklıklara yasladım.

"Siktir siktir siktir!" Serkan bağırıp duvara bir tekme gömdü.

"Hepsi baban olacak o ş--- neyse babandır." Buruk bir şekilde gülümseyip Berkcan'a baktım.

"Sakin ol gülüm tamam mı? Bulacağız bir yolunu."

"Çocuklar Arya---"

"Merak etme sen o işi." Başımla onayladım ve derin bir iç çektim.

"Ellerin, Asya. Ellerine ne yaptın?" Yumrukladığım tarafa doğru kafamı çevirdim, o kadar çok olmasa da kan olmuştu.

"Hey! Siz ne yapıyorsunuz orada?!" Görevli kadın koşarak ve bağırarak bizimkilerin yanına doğru geliyordu.

"Bu kadın girmemize izin vermedi gülüm, biz de kaçtık."

"Kadın buraya geliyor oğlum kaçsanıza!"

"Azcık daha duralım zorla çıkarırlar zaten. Ama sen merak etme tamam mı? Çıkaracağız sizi. Gerekirse babanla kavga edeceğim." Buruk bir şekilde gülümsedim.

"İlk önce Selim.. Onu çıkarın. Çocuklar sizi çok seviyorum, Arya size emanet!" Son cümleyi bağırarak söylememin nedeni, çocukları yaka paça götürmeleriydi.

Melabalarrrr. Yepyeni bir bölümle tadaa. Uzun zamandır yazamıyorum. Biliyorum. -_- haklısınız. Neyse. Sizin o güzel yorumlarınız yok mu, beni mest etti açıkçası. Yoksa ben yine yazamazdım yeni bölün filan dkdkdk. Neyse. Bu bölüm nevra-esma7 ye ithafen. İthaf isteyen yorum yapsın. İstemeyen de yorum yapsın dkdkkdkdk. Neyse iyi okumalar 😍😍

Erkek FatmaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin