Gelen kilit açılma sesiyle kafamı parmaklıklara çevirdim.
"Çıkıyorsun." Hemen ayağa kalktım ve çizdiğim çetele tablosuna son bir bakış atıp, kadın memurun yanına gittim. Kaldığım her saati işsiz gibi sayıp çetelemiştim.
Demir parmaklıklardan çıkınca gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.
"Abe güzel kızım, enişteyi üzme şu Selim için." Hafif bir şekilde gülümsedim.
"Allah kurtarsın abla."
-----
Yaklaşık olarak bir saattir işlemlerin yapılmasını bekliyordum. Tek başıma. Ne çocuklar vardı, ne de Deniz.. Üstelik daha Selim'i de çıkarmamışlardı.
Ve üstüne üstlük o herif karşımda oturuyordu! Yani, malesef babam.
Önündeki sandalyede oturduğum memurun söylediğine göre, babam şikayetini geri çekmişti. Bir yanlış anlaşılma olduğunu söylemiş.
"Selim ne zaman çıkar?" Gözlüklü memura yine aynı şeyi sordum. Gözlüklerini hafif indirip bana yukarıdan yukarıdan baktı.
"Birazdan." Ve yine bana aynı cevabı verdi. Oflayıp arkama yaslandım.
Karşıdan gelen kişiyi görünce gözlerimi büyüttüm. O da beni görünce gülümsedi. Deniz geliyordu.
Ayağa kalktım ve kalkmamla Deniz'in arkasından gelen Selim'i görmem bir oldu. Gözlerimi yine büyüttüm ve koşarak ve cırlayarak Selim'e sarıldım.
"Selim!" Kollarını belime doladı.
"Asya!" Az bir şey etrafında döndürdükten sonra kahkahalarımız eşliğinde az önce oturduğum yere gittik.
Deniz de oradaydı.
"Saol." Selim, soğuk bir şekilde Deniz'e saol demişti! OMA!
"Gülleriiimm!" Bu sesi nerde duysam tanırdım.
"Mehmet!" Arkasından gelen Serkan ve Berkcan'la beraber toplu sarılma yaptık.
"Kıskanıyorum ama."
"Gel olum şuraya."
"Sana bir sürprizimiz var."
"Ablacım!" Kolidorda koşarak gelen Arya hemen kucağıma atladı.
"Arya!" Başımı boynuna gömüp halen bebek kokan tenini içime çektim.
"Abla seni çok özledim." Kucağımdan indirdim ve çömeldim.
"Ben de seni çok özledim bebeğim." Yanağıma bir öpücük kondurduğunda gülümsedim. Ama Arya şu anda bana bakmıyordu. Gözü arkamda bir yerdeydi.
"Deniz!" Bağırıp koşarak Deniz'in kucağına atladı. Gözlerimi büyüttüm -ki bu refleksselleşmiş bir olay- ve sarılmalarını izledim.
Daha fazla yerde çömelemeyeceğimi anlayınca kalkmak istedim ama kalkamadım.
"Anam. Kitlendim valla."
"Gel Asya gülüm geell." Mehmet'in bana uzattığı eli tuttum ve ayağa kalktım.
"Canlarım." Özlem abla buradaydı. Hemen Selim'e sarıldı.
"Anne?" Selim'e az bir şey sarılıp ardından hemen bana geçti.
"Özlem ablam benim." Ben de ona sarıldım.
"Bu ne gürültü!? Atın şunları dışarı!" Şimdi ayvayı yemiştik. Cidden.
Lalalallalalalalll. Şevke geldim resmen benim ponçik okuyucularım ya! Ne kadar tatlısınız ne kadar içten yorumlarınız var sizin öyle! Hem dün hem bugün bölüm yazdım sizin o güzel yorumlarınız sayesinde. Bu arada, ithaf isteği çok fazla. Ben de düşündüm acaba toplu bir ithaf mı yapsam diye. Ama sonra şu karara vardım. Herkes bence tek bir bölümün tek bir kişiye ithaf olmasını ister. O yüzden bu bölüüumm kitapkurdu_201 'e ithafen. O güzel yorumlarınızı ve votelarınızı esirgemeyin bu yazardan 😢. İthaf istekleri tek tek yerine gelecek hiçbirinizi unutmuyorum. İyi okumalar!
