Chapter 22: Goodbye Philippines?

1.7K 33 2
                                    

Chapter 22: Goodbye Philippines?

Drake's POV

I'm touching her already nang marinig ko ang hikbi niya. At doon lang ako natauhan sa ginawa ko.

Ang gago ko. Nagpadala na naman ako sa galit ko. Si Yumi pa ang napaglabasan ko ng pesteng galit na ito.

I almost raped her. I'm so stupid. Stupid. Stupid.

Humiga ako sa tabi niya habang nakatingin sa kisame kahit hindi ko naman aninag ang kisame. Napapaisip ako sa ginawa ko sa kanya.

I'm such a jerk. An a-hole!

Napaiyak ako sa kawalangyaang ginawa ko sa babaeng mahal ko. Nagagalit ako sa sarili ko for letting myself drown again.

Nawawala ako sa sarili ko pag nagagalit at parang may ibang katauhan sa loob-loob ko na nagko-control ng mga ginagawa ko.

And at that time, ginalaw ko siya. Though walang nangyari talaga, still I harassed her.

Naramdaman kong tumayo siya kaya lumingon ako at nakita kong paalis siya kaya hinawakan ko ang kamay niya para pigilan siya.

I want to talk to her. I want to apologize at kahit na lumuhod ako sa harap niya ay gagawin ko basta mapatawad niya ako.

Pero parang napakaimposible naman nun. Muntik ko nang dumihan ang pagkababae niya. No, nadumihan ko na nga.

Hinigpitan ko ang hawak sa kamay niya pero isang malakas na sampal ang natanggap ko.

Yeah, I deserved that slap. I want her to slap me more. Punch me or what.

Marahas niyang hinablot ang kamay niya at nagtuluy-tuloy na sa paglabas ng kwarto.

Why did I do such thing? I can't forgive myself if ever she won't forgive me.

Sinundan ko siya dahil sa tingin ko ay lalabas siya ng bahay. Gabi na at baka mapano pa siya. Pero nagulat nalang ako nang may umiiyak sa sulok ng living room.

Nasa gilid siya ng shelf at napapagitnaan ng dingding. Tinignan ko lang siya sa malayo habang nakabaon sa tuhod ang kanyang mukha na umiiyak.

I feel guilty. I feel like I'm a fcking jerk. No, that's what I am.

Gusto ko siyang lapitan but I can't.

Umupo nalang ako sa sahig at pinagmasdan siya sa malayo. Mga ilang minuto din siyang ganun hanggang sa tumigil na siya sa pag-iyak pero hindi parin inaangat ang ulo niya.

Is she asleep?

Dahan-dahan akong lumapit sa kanya. Nung nasa tapat na niya ako, hindi ko mapigilang magalit na naman sa sarili ko.

Pwede bang pakamatay na? Parang wala na akong kwenta. Wala na akong nagawang tama.

"Yu-Yumi?" tawag ko sa kanya pero hindi siya nasagot at hindi niya rin inaangat ang ulo niya.

I think she's asleep.

Kaya binuhat ko na siya at dinala sa kwarto niya saka inayos ang pagkakahiga niya at tinalukbongan ng comforter.

"I'm sorry for being a jerk."

Yun nalang ang nasabi ko at hinalikan siya sa noo at saka bumalik sa kwarto ko na nanlulumo.

Sobrang pinagdadamot ko si Yumi sa ibang lalaki kaya ako nagkakaganito. Pakiramdam ko rin nababaliw na ako ng sobra dahil sa nararamdaman ko para sa kanya.

Mahal ko si Yumi at nawawala ako sa katinuan ko pag hindi niya ako kasama pero kasama niya ang ibang lalaki.

Natulog na ako at hinayaang lamunin ako ng sakit na nararamdaman ko.

The Three Brothers and I [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon