Onmogelijke Liefde (one direction)

54. Old days

Amber's p.o.v.

Jake loopt de oude kamer van Miranda in. Hij kijkt rustig om zich heen. Langzaam loopt hij naar het nachtkastje en pakt het fotolijstje op. Die foto had Miranda daar neergezet. Het is een foto van mij en Miranda samen. We zitten helemaal onder de verf.

*Flashback*

"Miranda, shiet eens op!" roep ik vanuit de hal.

"Jaja, ik kom al," roept ze terug.

Ik wil net weer reageren maar de deurbel gaat. Ik open de deur en zie Jake staan. Hij haalt zijn helm van zijn hoofd en schud een keer met zijn hoofd. Daarna haalt hij een keer zijn hand door zijn haar.

Jake, mijn vriendje, is echt super. Hij is lief en onwijs knap. We zijn al een paar maanden samen en gaan nu samen naar een feest. Een 'verf-feest' wordt het genoemd. Ik ga er voor het eerst heen, maar veel zeggen dat het onwijs gaaf is.

Ik kijk weer naar Jake en zie dat hij wacht tot ik klaar ben met mijn gedachtes. Ik glimlach en langzaam komt hij dichterbij. Ik doe hetzelfde en ga een beetje op mijn tenen staan. Zijn arm slaat hij om mijn middel en laat pas los als hij Miranda luidruchtig te trap af hoort komen.

Hij pakt mijn hand vast en net als altijd krijg ik weer een warm gevoel van binnen. Miranda kijkt ons blij aan en bekijkt Jake dan nog eens. Vragend kijkt ze naar zijn motorhelm.

"Wij gingen toch met de auto?" vraagt ze aan mij.

"Ja," antwoord ik.

"Waarom is Jake dan eerst hierheen gekomen?"

"Hij wou zeker weten of we wel gingen."

"Natuurlijk gaan we. Dit wordt zooooo leuk," zegt ze overdreven.

Jake en ik kijken elkaar aan en beginnen dan te lachen. Samen met Miranda stap ik de auto in terwijl Jake met zijn motor al wegrijdt.

Als we er eindelijk zijn, zie ik Jake staan. Hij wacht op ons op de parkeerplaats. Ik zie hem praten met wat vrienden. Samen met Miranda lopen we naar hem toe. Terwijl Miranda met ons vriendengroepje praat, neemt Jake me apart mee naar de auto.

Hij drukt zijn lippen op de mijne. Langzaam duwt hij me tegen de auto, zodat ik iets heb om op te leunen.

Na een tijdje duw hem langzaam weg en pak zijn hand vast. We lopen terug naar de groep en gaan samen met hen naar het feest.

Het is al avond en we zijn op een groot veld. Er hangen lampjes en lichtjes tussen de bomen. Het is super mooi klaargezet. Aan 2 kanten van het veld staan allemaal waterpistolen, waterbalonnen en flessen. Natuurlijk zit er geen water in maar allemaal verschillende kleuren verf.

Een meisje staat op een groot podium met een microfoon in haar hand.

"Hallo allemaal!" roept ze enthousiast, "welkom op het grootste en vetste verf-feest aller tijden! Jullie mogen straks het veld in en dan gaat er een slot op het hek. Je kan er dus niet meer uit. Niet voor de wc en ook niet voor andere behoeftes. Je mag teams vormen. De persoon die het minst verf op zich heeft, is de winnaar! Omdat het al avond is, zal het moeilijk zijn om je teamgenoten te zien," zegt ze en opeens wordt het veld op sommige plekken verlicht. Het ziet er spannend uit.

"Jullie hebben een half uur om naar de wc te gaan of andere behoeftes te doen, daarna kan de wedstrijd beginnen!"

Iedereen juicht. Ik voel een hard getrek aan mijn arm en kijk om, om te zien wie het is.