Onmogelijke Liefde (one direction)

109. Duty

Ik schrik wakker als de wekker afgaat. Ik trek Niall's kussen van onder zijn hoofd en bedek mijn oor ermee. Mijn andere oor bedek ik met mijn eigen kussen.

"Hey," roept Niall verontwaardigd. Hij begint aan het kussen te trekken en schud me heen en weer.

"Niall, stop," zeg ik als hij maar door blijft gaan. "Ik wil nog 10 minuten slapen. 10 minuten maar."

"Dat maakt mij niet uit, ik wil gewoon mijn kussen terug."

"Ugh," ik zucht en geef zijn kussen terug. Ik zet de wekker af en trek de deken over mijn hoofd. 

"Toch moet je wel opstaan, anders ga je straks weer haasten.."

"En jij hoeft niet op te staan?" praat ik in de deken.

"Nope, ik ben vandaag vrij."

"Ik blijf nog heel even liggen," zeg ik.

"Nee, jij moet opstaan." Voordat ik er nog iets tegen in kan brengen, duwt hij me het bed uit en val ik met een bonk op de grond.

"Auw, waar was dat voor?" vraag ik. Niall buigt zich over de bedrand heen en kijkt me vermakelijk aan. In één keer trek ik aan het deken en hou hem goed tegen me aan. De grond ligt natuurlijk niet zo lekker als het bed, maar als het nou eenmaal niet anders kan...

"Amber, je bent echt vreselijk," zegt Niall lachend.

Opeens gaat de kamerdeur langzaam open en verschijnt Rose in de kamer. Verbaasd kijkt ze van Niall naar mij.

"Mama grond?"

"Leg dat maar eens uit," zeg ik lachend tegen Niall en sta op. Ik steek mijn armen naar Rose uit en rennend springt ze erin. Ik druk haar tegen mijn borst aan en leg haar dan op Niall. Terwijl Niall en Rose beginnen te spelen, loop ik naar de badkamer om te douchen.

Als ik de badkamer uitloop, zie ik dat Rose en Niall alweer slapen. Zachtjes maar snel maak ik me klaar om te gaan. Omdat ik een jurk aangetrokken heb, heb ik geen zakken om mijn telefoon in te stoppen, dus stop ik die maar in mijn tas.

Ik loop de trap af naar beneden en zet een paar ramen in de woonkamer open. In de keuken zie ik mijn moeder aan tafel zitten met een mok in haar handen. Als ze mij hoort, kijkt ze op van haar handen.

"Goedemorgen," zegt ze.

"Goedemorgen," zeg ik terug. Ik pak een mok uit de kast en vul hem met koffie. Tegenover mam, neem ik plaats aan tafel. Ik pak een croissantje dat op tafel ligt en neem er een hap uit.

"Waarom ben je zo vroeg op?" vraag ik terwijl ik een slok neem van mijn koffie.

"Ik ben het gewend om vroeg op te staan." 

"Ik kom na het werk iets later, ik moet even bij Miranda langs."

"Wat is er met haar eigenlijk?" vraagt mam.

"Het is uit met haar vriend."

"Ahw."

"Ja, hij ging weer vreemd."

"Wat? Waarom?"

Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik haar aan. Simpel haalt ze haal schouders op.

"Ik moet nu gaan, Niall is gewoon thuis," zeg ik.

"Oké, doei lieverd."

Ik sta op van mijn stoel en druk een kus op haar wang. "Dag mam."

Ik trek mijn jas aan en pak mijn sleutels van tafel. Net wanneer ik de deur wil opentrekken, gaat de deurbel. Ik maak de deur open en zie Liam staan.