Onmogelijke Liefde (one direction)

63. Jurk

Ik sta bij de uitgang en kijk zoekend om me heen. Dan zie ik het bekende gezicht van Miranda. Wanneer ze me eindelijk opmerkt zwaai ik naar haar en komt ze op me af rennen. Ze trekt me in een knuffel. Zo blijven we staan tot mijn ouders ook aan komen lopen. Ik sla mijn armen om mijn ouders en druk ze stevig tegen me aan.

"Hey lieverd," zegt mam.

"Hai mam en pap, ik heb jullie gemist."

"Wij jou ook, lieverd."

We lopen naar de parkeergarage en ik help ze hun koffers in de achterbak te doen. Mijn ouders stappen achterin de auto en Miranda komt voorin, naast mij zitten. 

Mam vertelt over de jurk die ze aan gaat doen op de bruiloft. Ze vindt hem helemaal fantastisch en kan niet wachten om hem aan te mogen doen. Mam zegt dat pap een saaie smoking heeft, maar dat dat prima is omdat haar jurk dan opvalt. Lachend kijk ik haar aan via de spiegel. 

Ik stop voor het huis en help de koffers er weer uithalen. 

"Wanneer ga je me nou jullie nieuwe huis laten zien?" vraagt mam nieuwsgierig.

"Mam, je bent er pas net."

"Ach toe nou, ik ben benieuwd."

"Misschien vananvond."

Ze knikt bevestigend en loopt naar de keuken. Pap gaat zitten op de bank en pakt meteen zijn laptop erbij. Ik pak Miranda bij haar arm en trek haar mee de trap op.

We zitten samen op mijn bed en Miranda kijkt me verwachtingsvol aan.

"Amber, is het niet een beetje laat om nog voor een jurk te kijken?"

"Een jurk kijken? De mijne is al maanden af en staat al klaar."

"Wat? En ik dan?"

"Ik heb 5 leuke jurken gekozen en jij mag daaruit de mooiste kiezen. Je bent mijn beste vriendin, jij zal de hele dag bij me moeten zijn, je bent mijn getuige, ik laat je er niet bij lopen als een slons."

"Daar maak ik me geen zorgen om."

Lachend kijk ik haar aan.

"Is er iets waar je je wel zorgen om maakt?"

"Ja..."

"Vertel."

"Jake zei dat hij ook zou komen."

"Wat?"

"Hij heeft een uitnodiging."

"Die was voor zijn ouders bedoeld, mam vroeg of zijn ouders ook een uitnodiging mochten omdat ze goede vrienden zijn, maar die uitnodiging is niet bedoeld voor Jake!"

"Dat dacht ik ook al, maar vergeet dat ik het zei, misschien komt hij wel helemaal niet."

"Misschien ook wel."

Miranda weet niks meer te zeggen en is blij wanneer mam roept dat het eten klaarstaat.

Tijdens het eten heeft mam me zover gekregen en gaan we zo naar het nieuwe huis. Iedereen noemt het 'het nieuwe huis' omdat we niet weten hoe we het anders kunnen noemen. Terwijl ik voor de poort sta en de code intoets hoor ik mam een gilletje slaken. De poort opent zich en ik rij met de auto tot aan het pad. Als de auto stilstaat, stapt mam snel uit. Ondanks dat het donker is, branden om het huis allemaal lampen en is het huis goed te zien. Ik loop naar de deur en hoor de hakken van mam vlak achter me. Als ik de sleutel heb omgedraaid, laat ik Miranda en mijn ouders het huis binnen. Terwijl ze met z'n drieën het huis doorlopen, loop ik naar de woonkamer en ga zitten op de bank. Ik hoor mam en Miranda gillen van vreugde. Ze vinden het dus duidelijk mooi. Niet veel later komt pap bij me op de bank zitten. Hij vindt het allemaal mooi, maar heeft er allemaal niet zo'n belangstelling voor.